در تازه ترین مورد در افغانستان، بارش باران های دوامدار در مناطق مرکزی باعث جاری شدن سیلاب ناگهانی در ولایت غور شده و دست کم ۵۰ کشته به جای گذاشته است.

به گفته مقامات محلی اداره طالبان در این سیلاب دست کم دو هزار خانه تخریب شده و چهار هزار خانه دیگر آسیب دیده اند. حدود دو هزار دوکان نیز خساره مند گردیده اند. شمار نیز زخمی و مفقود شده اند. به مواشی نیز تلفات زیادی وارد شده است.

هفته گذشته نیز سیل های ناگهانی ناشی از باران های شدید موسمی، روستاهای شمال افغانستان را ویران کرد، ۳۱۵ نفر را کشت و بیش از ۱۶۰۰ نفر را زخمی نمود.

بارش باران های شدید در ایالت زارلند در آلمان باعث جاری شدن سیلاب هایی شده که به گفته مقامات در ۳۰ سال گذشته بی سابقه بوده است.

مقامات و اداره هواشناسی آلمان از چند روز قبل در مورد این بارندگی شدید هشدارهایی صادر کرده و از مردم خواسته بودند آمادگی داشته باشند. برای جلوگیری از آبخیزی نیز تدابیر زیادی روی دست گرفته شده بود.

به گفته خبرگزاری های آلمانی در بلجیم کشور همسایه آلمان نیز آبخیزی ها باعث بروز اختلالاتی در خدمات عامه از جمله ترافیک گردیده است.

در هالند نیز جاری شدن سیلاب باعث شده که مقامات و نیروهای اطفائیه و نجات دست به کار شوند. این کشور به خاطر مجاورتش به دریا، مستعد آبخیزی های مداوم می باشد.

در برازیل نیز باران های شدید از چندین روز به این سو باعث شده که هزاران انسان بی خانمان شده، ۱۲۶ تن جان باخته، ۷۵۶ تن زخمی شده و ۱۴۱ تن مفقود شوند.

این سیلاب در ایالت ریو گرانده دو سول باعث شد که ۱.۴ میلیون انسان محتاج کمک های عاجل شوند.

شمال شرق ایران نیز از باران های شدید و جاری شدن سیلاب ناگهانی متاثر شده است. مقامات در شهر مشهد از آبخیزی صحبت کرده و گفته اند که وضع تحت کنترول است. اما مردم شاکی هستند و می گویند سیلاب خسارات زیادی وارد کرده است.

در دو هفته اخیر پاکستان نیز از باران های موسمی و جاری شدن سیلاب به شدت خسارت دیده است. دست کم ۱۴۴ تن در جریان ماه اپریل جان باختند که پر بارش ترین ماه در ۶۰ سال گذشته در این کشور بوده است.

در همین حال، منطقه موزل در شمال شرق فرانسه به دلیل افزایش سطح آب در رودخانه‌ها به دنبال باران‌های شدید در وضعیت هشدار سیل قرار گرفته است. کارشناسان می گویند تغییرات آب و هوایی باعث افزایش فراوانی و شدت سیلاب های ناگهانی در سراسر جهان می شود.

روستای پاسو در منطقه هندوکش-هیمالیا با خطر بزرگی مواجه است. با ذوب شدن یخچال‌های طبیعی در رشته کوه‌های قراقروم، جهیل‌های جدیدی در حال شکل‌گیری و گسترش اند. در نهایت این جهیل‌ها لبریز شده و موجی از سیلاب‌ها به پایین دره را در پی خواهد داشت. در سال ۲۰۰۸ چنین رویدادی در پاسو اتفاق افتاد. از آن زمان، یک سیستم هشدار اولیه برای محافظت از ساکنان محل راه اندازی شده است.

با افزایش گرمای زمین به دلیل تغییرات اقلیمی، یخچال‌های طبیعی در رشته کوه قراقروم در حال از بین رفتن هستند. این یکی از مرتفع‌ترین رشته‌کوه‌های جهان است و شامل دومین کوه بلند جهان، ک ۲ و همچنین کوه‌های برود پیک، باشربروم ۱ و باشربروم ۲ می‌شود که همگی بالاتی ۸۰۰۰ متر ارتفاع دارند. این سلسله کوه‌ها در شمال پاکستان، هند و غرب چین امتداد دارد.

طارق جمیل، ۵۱ ساله، رئیس مرکز مدیریت خطر فاجعه‌های طبیعی تحت حمایت سازمان ملل در روستای حسن آباد است. او یخچال‌های طبیعی در دره هنزه را زیر نظر دارد. پیش‌بینی اینکه جهیل‌های یخچالی ممکن است سرریز شوند یا نه، دشوار است. با این حال، جمیل و تیمش برنامه‌های تخلیه را طراحی کرده‌اند و در حال کار بر روی یک سیستم هشدار زودهنگام مانند پاسو هستند.

سال گذشته لبریز شدن یک جهیل یخچالی و سرازیر شدن سیلاب از آن در روستای چالت زندگی زهرا رمضان را برای همیشه دگرگون کرد. این سیلاب زمین‌های زراعتی را ویران کرد، پل‌ها، ساختمان‌ها و همچنین پسر ۱۱ ساله رمضان، علی محمد را با خود برد. او در حالی که عکسی از پسرش (علی در سمت چپ) را در دست داشت به خبرگزاری رویترز گفت: «عمیقاَ اندوهگین هستم. نتوانستم پسرم را دوباره ببینم، حتی جسدش را.»

هر تابستان، طارق جمیل و تیم ۲۳ نفره‌اش با کارشناسان و مشاوران خارجی مشورت می‌کنند تا برای استحکام و گسترش دادن موانع در برابر سیلاب بودجه به دست بیاورند. آنها همچنین به دنبال قرضه‌های بدون سود برای بازسازی خانه‌های ویران شده و بهبود خدمات مخابراتی در این منطقه هستند.

یخچال‌های طبیعی هیمالیا در وضعیتی هستند که تا سال ۲۱۰۰ به دلیل گرم شدن کره زمین تا ۷۵ درصد از یخ‌های خود را از دست خواهند داد، تغییراتی که مرکز بین المللی توسعه یکپارچه کوهستانی گفته است «تا حد زیادی غیرقابل برگشت است.» بیش از ۲۰۰ جهیل یخبندان در وضعیت خطرناک عنوان شده و سازمان ملل تخمین زده است که حداقل ۲۰۰ میلیارد دالر هر سال برای تلاش های پس از فاجعه و بازسازی نیاز است.

خانواده جمیل در فکر ترک دایمی این منطقه است. تهذیب، دختر ۱۵ ساله او می‌گوید: «اگر سیل ما را از اینجا براند، دلتنگ طبیعت این روستا، همسایگان و اقوام خواهیم شد.» در حالی که جمیل متمایل به ترک منطقه قبل از وقوع فاجعه است، اما ترجیح می‌دهد بماند و به تقویت موانع در برابر سیل در خانه‌اش کمک کند. او گفت: «مسئولیت من این است که از جامعه در برابر هر فاجعه‌ای جلوگیری کنم.»