هلموت یوزف میشائل کوهل از اعضای حزب اتحاد دموکرات مسیحی آلمان بود که از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۸ به عنوان صدر اعظم این کشور ایفای وظیفه نموده بود. هلموت کوهل 16 سال مقام صدر اعظمی این کشور را به عهده داشت. او وحدت مجدد آلمان را رهبری کرد و واحد پولی یورو را به دوران انداخت. انگلا مرکل دموکرات مسیحی هم حزبش در ستایش پر حرارت از وی نوشته است که "آلمان از وی بسیار سپاسگزار است".

کوهل پس از اتحاد آلمان گفته بود: «این کاملاً طبیعی است که ما بنا بر وجیبه اخلاقی مان برای اتحاد ملت آلمان، از پیشرفت اصلاحات با هدف آزادی های بیشتر در جمهوری دموکراتیک آلمان حمایت می کنیم. در این جا مساله وحدت، حق و آزادی مطرح است. زنده باد سرزمین آبایی آلمان، زنده باد اروپای آزاد و متحد».

هلموت کوهل شجاعانه با رخدادهای تاریخی برخورد می کرد. اما پیوسته هدف وی یک اروپای واحد بود. این مرد جوان که از اهالی "لودیگ هافن" در "راین" بود، اندکی پس از جنگ همراه با همفکران اش به فرانسه سفر کرد، سپس این سیاستمدار که دکتورای تاریخ داشت، کمتر سخنرانی ای داشت که بدون جملات مشابه این باشد: «برای ما آلمانی ها، نمی توان به طور کاملاً مشخص تاکید نمود که پیامد ادامه این سیاست وحدت اروپا مطلقاً سرنوشت ساز است. در قبال سیاست وحدت اروپا، برای ما کدام بدیل مسوول دیگر وجود ندارد».

هلموت کوهل درست 29 ساله بود که در پارلمان منطقه یی "راینلندفالز" داخل شد. در 33 سالگی رییس جناح پارلمانی حزب اش بود. در این زمان او جوانترین فرد رییس یک فراکسیون در یک پارلمان منطقه یی آلمان به شمار می رفت. شش سال بعدتر او نخست وزیر ایالت اش شد.

در سال 1971 او نامزد ریاست حزب دموکرات مسیحی (سی دی یو) در سطح عمومی آلمان شد، اما موفق نشد. در سال 1973 رییس حزب دموکرات های مسیحی ( سی دی یو) گردید و برای 25 سال دیگر این مقام را داشت.

چنانکه کوهل خود با اشتیاق می گفت، حزب پایگاه قدرت و ماوایش بود. با همه انشعاب های درون حزبی، کوهل بازهم می توانست به کارش ادامه بدهد و به رهبران حلقه های حزبی پیام تبریک به مناسبت تولد شان می فرستاد. باری در سال 1989 پس از شکست های پیهم در پارلمان های منطقه یی، اقدام به کودتای درون حزبی هم صورت گرفت که به شکست محکوم گردید.

همین که کوهل در اوایل سال های هفتاد به ریاست حزب دموکرات مسیحی آلمان (سی دی یو) رسید، یگانه هدف اش را چنین بیان داشت: «من می خواهم صدراعظم شوم. من می خواهم انتخابات را ببرم و صدر اعظم شوم».

در سال 1976 نزدیک بود که موفق گردد، اما با اندک رای زیاد، ایتلاف هلموت شمیت که متشکل از حزب سوسیال دموکرات (اس پی دی) و حزب دموکرات آزاد (اف دی پی) بود، موفق گردید. در سال 1980 فرانس یوزف شتراوس، رییس سخنور حزب بایرنی اتحاد سوسیال مسیحی (سی اس یو) که یک حزب خواهری دموکرات های مسیحی می باشد، به حیث نامزد مشترک هردو حزب خود را برای صدارت آلمان نامزد نمود. کوهل از وی حمایت کرد، اما شتراوس ناکام شد.

انگلا مرکل، صدراعظم آلمان و هنری کسینجر دیپلومات امریکایی آلمانی تبار، هر دو در یکی از شماره های روزنامه پر تیراژ "بیلد" به حیث نویسندگان مهمان مقالاتی در ستایش از دستاورد کوهل نوشته بودند که "ما همه می دانیم که دو لحظه نهایت شادی آفرین گذشته نزدیک مان، یعنی اتحادیه اروپا و وحدت مجدد آلمان نیز جز کارنامه زندگی وی هستند". مرکل همچنان گفته بود که او این اهدافش را برای رسیدن به یک آلمان متحد و یک اروپای متحد «بدون تزلزل» و «استوارانه در کنار» ایالات متحد امریکا دنبال کرد.

مرکل در نظر بسیاری دست پرورده کوهل شمرده می شود، نوشت: «این درسی است که او از دهشت ناسیونال سوسیالیزم و جنگ جهانی دوم فرا گرفت».

صدر اعظم کنونی آلمان نتیجه گیری کرد که "من آرزو دارم هنگامی که او به عقب می نگرد، از میراث بزرگ سیاسی ای که به جا گذاشته است، احساس رضایت کند. آلمان بسیار سپاسگزار وی است».

کسینجر، در عین زمان کهول را "یک اندیشمند پیشکسوت اروپا" خوانده اظهار داشته بود که وحدت مجدد آلمان "با خون و آهن نه، بلکه با صندوق های رای" تکیمل شد.

فراز و فرود

کوهل که در یک محیط روستایی ایالت راینلند فلز بزرگ شده بود، بحیث نخست وزیر این منطقه و بعداً رهبر حزب دموکرات مسیحی کار کرد.یولییا کلویکنر، رهبر حزب دموکرات مسیحی در ایالت زادگاه کوهل او را یک نهاد و بخشی از "تاریخ جهان" خوانده بود. کوهل به هنگام صدارتش که از 1982 تا 1998 را تا زمانی که انتخابات را در برابر یک ائتلاف متشکل از گرهارد شرویدر سوسیالیست دموکرات و حزب سبزها باخت، مانند سیاستمداران قدیمی مستقیماً مناسبات با رهبران متعدد جهان برقرار می کرد.

آنچه عادتاً از آن بسیار سخن گفته می شود، مناسبات وی با فرانسوا میتران رئیس جمهور سوسیالیست فرانسه، میخاییل گورباچف رهبر شوروی سابق و جورج ایچ دبیلو بوش رئیس جمهور وقت امریکا بود.

در بهای یک افتضاح که معلوم شد کوهل اعانه نقدی را برای حزبش از یک مرجع نامعلوم قبول کرده، سرانجام باعث از دست رفتن نقش وی به حیث رهبر حزب دموکرات مسیحی آلمان شد. با وجود فشارهای زیاد، کوهل هیچگاه افشا نکرد که این پول از کجا آمده بود و این رسوایی موجب رو گرداندن مرکل از مرشدش شد. کوهل اصرار می کرد که شکستن سکوتش به زیان حزبش تمام می شود.

مرکل در سال 1999 با مقاله ای که به حیث نویسنده مهمان در نشریه "فرانکفورتر الگیمانه تسایتونگ" نوشت، از نظر بسیاری پایان مشارکت با صفای شان می باشد. مرکل نوشته بود که اکنون زمان آن فرا رسیده است که حزب دموکرات مسیحی بدون کوهل "روی پای خود ایستادن را بیاموزد". او افزود که سکوت صدراعظم (کوهل) در این افتضاح "حزب را خدشه دار ساخته است".