اعتراض ها در مخالفت با آن چه اسلامی کردن اروپا خوانده می شود، اردوگاه های آوارگان که در شعله های آتش می سوزد و اشخاصی که نمی خواهند پناهجویان در جوار آن ها زندگی کنند. این یک جانب اخبار کنونی درباره شمار رو به افزایش آوارگان در آلمان است.

در جانب دیگر حکایت از شمار زیاد انسان هایی است که از ورود آوارگان به آلمان پذیرایی کرده و می خواهند به پناهجویان سوریایی، افغان، اریتریایی و سایر کشورها کمک کنند. در سرتاسر آلمان در حال حاضر پروژه هایی از جانب شهروندان تاسیس شده اند که می خواهند از پناهجویان حمایت کنند. برند میسوویچ، معاون رئیس سازمان حامی پناهندگان "پرو ازول" می گوید: «هر روز ما از دست کم یک ابتکار جدید می شنویم که قبلاً از آن اطلاعی نداشته ایم». چنین ابتکاراتی به خصوص در جاهایی دیده می شود که قرار است اقامتگاهی برای پناهندگان آماده گردد.

میسوویچ می گوید که او خود بیش از 30 سال می شود که به پناهندگان کمک می کند و به استثنای جنگ بالکان، هرگز چنین میزان بلند همبستگی با پناهندگان وجود نداشته است. او می گوید: «من فکر می کنم که این امر بسیار به این مساله ارتباط دارد که مردم در مورد کشورهای زادگاه پناهجویان از طریق رسانه ها اطلاع کسب کرده اند. چنین امری در بسیاری افراد این آرزو را بر می انگیزد که به کمک پناهندگان بشتابند.»

فقدان مرکز همآهنگی مددکاران رضاکار

موضوع چه مربوط به پیشکش نمودن مسکن، کورس زبان و یا البسه باشد، شمار امکانات برای کمک کردن زیاد است. با اینهم برای این امر یک اداره مرکزی وجود ندارد که همه این امکانات را جمع آوری کرده و هم آهنگ سازد. برای این منظور بسیاری افراد با سازمان "پرو ازول" تماس می گیرند. برند میسوویچ می گوید: « شمار افرادی که می خواهند کمک کنند آن قدر زیاد است که ما به سختی می توانیم به درخواست های همه آن ها رسیدگی کنیم».

با اینهم "پرو ازول" عمدتاً به کار سیاسی می پردازد. وقتی که پای یک کمک مشخص یا منطقه مشخص در میان بیاید، غالباً این سازمان می بایست به شورای محلی پناهجویانش راجع سازد. همچنان خانم بیرته فوگل ژورنالیست، تذکر می دهد که هیچ جایی برای جمع شدن کسانی وجود ندارد که می خواهند به یک پروژه جهت حمایت از پناهجویان کمک کنند. از همین جهت است که در پایان اکتوبر 2014 یک وبلاگ با عنوان «چگونه می توانم کمک کنم» به وجود آمد. تقریباً هر روز در آنجا یک پروژه جدید معرفی می شود. علاقه مندان می توانند در اینجا به طور منظم شهرها و یا زمینه های موضوعی خاصی را جستجو کنند که می خواهند مستقیماً در آن کار کنند. فوگل می گوید، به این ترتیب افراد می توانند اطلاع به دست آورند که در کجا واقعاً به کمک ضرورت است.

گاهی ابتکارات برای پناهجویان را به طور مثال انسان هایی حکایت می کنند که در اقامتگاه پناهجویان می روند. با اینهم در اقامتگاه پناهجویان نیز باید به حریم خصوصی افراد احترام گردد. اعانه نیز برای این منظور باید به مسئول اداره اقامتگاه داده شود، نه این که مستقیماً به ساکنان آن. مددگاران افتخاری می گویند که گاهی اتفاق افتاده است که افراد مستقیماً البسه اهدا شده را به اقامتگاه پناهجویان آورده اند. این امر می تواند سبب منازعه در بین ساکنان اقامتگاه پناهجویان گردد.

همیشه آنچه خوب پنداشته می شود، در عمل هم خوب ثابت نمی شود. بهترین مثال آن سرپناه دادن به پناهجویان توسط افراد به صورت شخصی می باشد. در این قسمت "پرو ازول" به این نظر است که نباید بین پناهجو و کرایه دهنده ارتباط وابستگی وجود داشته باشد و یا اینکه باید توجه شود که کرایه دهنده آن خانه ای را که در بازار آزاد دیگر کسی کرایه نمی گیرد، نباید به پناهجویان کرایه بدهد: «بسیاری کسانی که به آلمان می آیند، ضربه روحی شدید دیده اند، خطر بسیار زیادی وجود دارد که از این وضعیت آن ها سوء استفاده شود».

بیرته فوگل می گوید که بنابراین دلیل نیز همآهنگ سازی کمک ها اهمیت خاص دارد. با اینهم خودش تنها می تواند ابتکارات را جمع آوری کند. او به صورت افتخاری وبلاگ اش را به کار انداخته است و روزانه بین دو تا چهار ساعت را وقف آن می کند. در پهلوی ابتکاراتی که به وب سایت اش از بیرون می آیند، او خودش نیز تحقیق می کند و روزانه به چندین ایمیل پاسخ می نویسد. خانم فوگل می گوید: «در خلال کمتر از دو ماه من بیشتر از 30 هزار بازدید کننده از صفحه داشته ام، در حالی که تقریباً هیچ اعلانی برای وب سایتم نداده ام.» او می افزاید: «من کاملاً متعجب بودم. اما این همچنان نشان می دهد که از قرار معلوم به این مسأله علاقه مندی وجود دارد.»

فرهنگ جدید خوش آمد گویی

از نظر بریته فوگل علایم زیادی دال بر آن اند که یک فرهنگ جدید پذیرایی یا خوش آمد گویی در آلمان نسبت به پناهجویان به وجود آمده است. او می گوید: «البته نباید این را بی خطر جلوه داد که چگونه راست افراطی آهسته آهسته در وسط جامعه نیز به جلو می خزد. اما نباید از اظهار این نکته نیز خودداری کرد که چگونه انکشافات مثبت زیاد دیگری به وجود آمده اند.»

مارایکه گایلنگ نیز به همین نظر است. او همراه با دو دوستش یک صفحه انترنتی برای پذیرایی از پناهجویان تاسیس کرده است که یافتن خانه های مشترک رهایشی برای پناهجویان را وساطت می کند. در خلال دو ماه، 190 نفر نام شان را درج این صفحه کرده اند که می خواهند یک اتاق را در اختیار پناهجویان قرار بدهند. او می گوید: «مباحثه روی این که چگونه می توان به پناهجویان کمک کرد، بسیار قوی است».

برخورد درست با مددکاران رضاکار

میسوویچ از سازمان "پرو ازول" می گوید که هرچند رشد علاقه مندی رو به افزایش مددکاران رضاکار مایه خشنودی است، با این هم در بسیاری مناطق بدون همراهی کارمندان رسمی تحقق یافته نمی تواند. او می گوید: «باید به امکانات مددکاران رضاکار به درستی برخورد نمود، نباید کار بیش از حد را بر آن ها بار کرد». میسوویچ خواهان همآهنگ سازی دولتی در سطح ایالات است تا در پهلوی تهیه معلومات امکانات مالی نیز در خدمت مددکاران گذاشته شود.

همچنان باید روی این فکر شود که حمایت رضاکارانه و اعانه خصوصی، دولت را از مکلفیت هایش باز ندارد. او می گوید در بسیاری ابتکارات، به طور مثال در قبولی یک پناهنده در یک خانه مشترک، صرفاً راه حل های میان بُرد و موقتی وجود دارد. اما مهم، داشتن طرح های دوامدار است. در اینجا به خصوص لازم است در مورد ایجاد منازل رهایشی فکر شود که در درازمدت، یعنی در صورت کم شدن شمار پناهجویان، گروه های دیگر نیز بتوانند در آنجا زندگی کنند.