تهیه هواپیماهایی که ظرفیت مبارزه با طالبان را داشته باشند دو سال تاخیر داشته است و حمایت نیروی هوایی ناتو از عملیات زمینی نیروهای افغانستان نیز به پایین ترین میزان ممکن کاهش یافته است. به این دلیل نیروی هوایی افغانستان در تقلای تهیه کردن ابتدایی ترین حمایت هوایی است.

کمبود تجهیزات هوایی برای 350 هزار پولیس، سرباز و پرسونل امنیتی افغانستان نگران کننده است که در سراسر کشور با شورشیان در جنگ قرار دارند و هر هفته حدود 100 تن شان جان می‌دهند.

نیروهای امنیتی افغانستان می‌گویند که بدون داشتن تجهیزات هوایی در شکست دادن دشمن با دشواری مواجه اند، خصوصاً حالا که هزاران نیروی بین المللی که از آن‌ها حمایت می‌کردند، ماموریت جنگی خود را پایان داده اند.

ناتو فعلاً 390 پیلوت افغانستان را آموزش و مشوره می‌دهد که اکثر شان تجربه تاکتیک‌های جنگی را ندارند و شمار محدود هلیکوپتر و طیاره‌به نیروی هوایی افغانستان وعده داده شده است. این نیرو فعلا حدود 140 هواپیما دارد که اکثراً هلیکوپترهای ترانسپورتی اند.

نیروی هوایی افغانستان به عنوان یک چاره موقت از سلاح خودکار 22 ملی متری و راکت 57 ملی متری از هلیکوپترهای "86 ام آی – 17" برای تکمیل مأموریت های هوایی خود استفاده می‌کنند. این نیروها تنها پنج هلیکوپتر بزرگ‌تر جنگی "ام آی – 35" دارند.

دگروال عبدالشافی نوری، فرمانده گروه حفاظت از نیروی هوایی افغانستان گفت که این تجهیزات هوایی برای حمایت از همه عملیات‌ها کافی نیست و هواپیماهای جنگی باید به 30 فروند افزایش یابد.

"راکت‌ها را آماده کنید"

نیروی هوایی افغانستان در پایگاهی در بیرون از کابل آمادگی می‌گیرد. آن‌ها در هلیکوپتری بر فراز تپه‌ها در فاصله کم و به سرعت پرواز می‌کنند. شماری از لاری‌ها در دامنه یک تپه دیده می‌شوند که وسایط نقلیه طالبان اند. یک مربی امریکایی به پیلوت می‌گوید: «دشمن را می‌بینی؟ ساعت چهار هدف قرار بده. راکت‌ها را آماده کن».

پرسونل داخل این هلیکوپتر تفنگ‌های خودکار و راکت 57 ملی متری شلیک می‌کنند که هلیکوپتر را به لرزه در می آورد و سپس به یکی از لاری‌ها اصابت کرده و آن را نابود می‌کند.

در ماه جاری، یک هلیکوپتر "ام آی -17" جدیداً تعمیر شده گزمه‌های نیروهای افغانستان را که در شمال شرق بدخشان هدف حمله شورشیان قرار گرفته بودند، کمک کرد. نیروی هوایی افغانستان در نظر دارد که تا شروع فصل جنگی در بهار پیش رو چندین فروند هلیکوپتر "ام آی -17" با تجهیزات نظامی داشته باشند.

جنرال میشایل رودشتاین، فرمانده ماموریت آموزش ناتو برای نیروی هوایی افغانستان گفت در هر جایی که این نیروها وارد جنگ می‌شوند این هواپیماها تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند.

نیروی هوایی افغانستان تا ماه جون چند فروند هلیکوپتر "ام دی- 530" خواهند داشت که کوچکتر، سریعتر و مجهز با زره و سلاح خودکار "ام-2 برونینگ" است. شش فروند این هلیکوپتر ماه آینده خواهند رسید.

در اوج ماموریت ناتو در افغانستان در سال 2011، نیروهای ایتلاف نزدیک به 133 هزار عملیات هوایی انجام دادند که از این میان 34 هزار آن حمایت نزدیک هوایی از نیروهای زمینی بود. سال گذشته نیروی هوایی افغانستان هفت هزار عملیات هوایی انجام داد.

پروژه هفت ساله ایجاد نیروی هوایی افغانستان با تاخیر و موانع مواجه بوده است. در سال 2011 یک پیلوت نیروی هوایی افغانسان در میدان هوایی کابل بر سربازان امریکایی آتش گشود و نه تن را به قتل رساند. سال بعدی اش ایالات متحده امریکا تحقیقاتی راجع به این اتهام شروع کرد که برخی پیلوت‌ها در پروازهای ثبت نشده مواد مخدر انتقال می‌دهند.

بازرس کل ایالات متحده امریکا در امور بازسازی افغانستان گفته است که سال گذشته اکثر 20 هلیکوپتر ترانسپورتی "جی 222" ساخت ایتالیا که به ارزش 486 میلیون دالر از سوی امریکا خریداری شده بود، به دلیل این که افغان‌ها نتوانستند از آن‌ها نگهداری کنند به شکل آهن پاره فروخته شدند.

نیروی هوایی افغانستان هنوز در انتظار دریافت 20 فروند هواپیمای "سوپر تکانوی ای -29" است که قادر به پرتاب بمب‌های 500 پوندی می باشد. قرار بود این هواپیماها در اواسط 2012 برسند، اما تحویل دهی آن‌ها به دلیل مشاجره قانونی به تعویق انداخته شده و قرار است در ماه دسمبر سال جاری میلادی برسد.

با وجود بهبود ظرفیت نیروی هوایی افغانستان، ناتو در ماموریت آموزشی خود باید پیلوت‌های افغانستان را هم در بخش پرواز و هم در بخش استفاده تاکتیکی از هواپیما آموزش دهد.

گلن سندس، ویراستار مجله ماهانه "نیروی هوایی" گفت: «وقت زیادی می‌گیرد تا آن‌ها (پیلوت‌های افغان) جنگ به شکل غربی و سازمان‌دهی را یاد بگیرند.»

وظیفه نیروی هوایی تنها جنگ با دشمن نیست بلکه آن‌ها باید زخمیان را نیز نجات دهند. شماری از حدود پنج هزار پرسونل امنیتی افغانستان که در سال گذشته کشته شدند، به دلیل نرسیدن سریع خدمات طبی جان دادند.

عزیز الله محمدی، پیلوت 26 ساله افغان که مواد تامیناتی و زخمیان را انتقال می‌دهد، هم به کارش افتخار می‌کند و هم ابراز ناامیدی: «ما نمی‌توانیم کل افغانستان را با این چند فروند هواپیما کمک کنیم. وقتی نمی‌توانیم به آن‌ها کمک کنیم احساس بدی برای ما پیدا می‌شود.»