استفاده روزافزون از هواپیماهای بدون سرنشین کنترول از راه دور برای ماموریت های انکشافی و تهاجمی، برخی پرسش های اخلاقی را به وجود آورده است. حامیان و مخالفان استفاده از این تسلیحات در آلمان نظرات مختلفی دارند.

کارشناسان امور استراتژی جنگ و سیاست خارجی به تکنالوژی هواپیمای بدون سرنشین به عنوان یک ابزار ضروری جنگی می نگرند. آنان می گویند که هواپیمای بدون سرنشین امکان تجسس نظامی در مناطق دشوار را افزایش می دهد و خطر زخمی یا کشته شدن نیروهای نظامی را در جنگ زمینی کاهش می دهد.

در مقابل مخالفان هواپیمای بدون سرنشین را خطری برای "غیربشری" ساختن جنگ و افزایش خساره مادی و ملکی می دانند.

مشروعیت پرسش برانگیز

بحث درباره استفاده از هواپیمای بدون سرنشین پس از آن در آلمان مطرح شد که توماس دیمیزیر، وزیر دفاع این کشور اخیرا تصمیمش را مبنی بر خرید این تکنالوژی از ایالت متحده اعلام و سپس –حداقل برای زمان کنونی- لغو کرد.

ایالات متحده به طور گسترده و موفقانه از هواپیمای بدون سرنشین در افغانستان، پاکستان و یمن به منظور شکار مظنونان به تروریسم استفاده می کند. اما در آلمان و اروپا بسیاری از این مسئله ناخشنود هستند.

پیتر رودلف، کارشناس "موسسه آلمانی در امور بین المللی و امنیتی" می گوید: "الزاما، نه تنها افراد [مشخص] بلکه تمام افرادی که متعلق به یک گروه مشخص هستند، کشته می شوند". او می گوید که استفاده از تکنالوژی هواپیمای بدون سرنشین این گونه وانمود می شود که گویا در جنگ علیه ترویسم به کار می رود، اما دشوار است با چنین ابزاری بتواند از آلمان دفاع کند. او همچنان یادآور می شود که استفاده گسترده از هواپیمای بدون سرنشین توسط امریکا، بر اساس اخلاق و قانون بین الملل زیر پرسش قرار دارد.

اندریاس زیمرمن، پرفیسور حقوق بین الملل در دانشگاه پوتسدم آلمان می گوید: "هرگاه چنین تسلیحاتی به قلمرو کشور دیگری برای دفاع از خود فرستاده شود، آن وقت یک حمله نظامی از جانب آن کشور قریب الوقوع خواهد بود". او می افزاید حتا اگر یک تجاوز غیردولتی، مثلا توسط یک گروه تروریستی صورت بگیرد، آن وقت هم خطر یک حمله وجود خواهد داشت.

راینر آرنولد، یک کارشناس امور دفاعی مربوط به حزب سوسیال دموکرات می گوید که "هیچ توضیح قانونی نیاز نیست". او می گوید که قانونا هیچ فرقی نمی کند که یک حمله با سرنشین یا بدون سرنشین انجام شود؛ انتخاب سلاح فقط نتیجه را تغییر می دهد. آرنولد در ادامه می افزاید: "با هواپیماهای بدون سرنشین، شما نمی توانید آنان (مظنونان) را به زندان بیندازید، شما فقط می توانید آنها را بکشید".

جنگ بی خطر

یکی از دلایل مهمی که سیاستمداران از هواپیماهای بدون سرنشین استقبال می کنند، به افکار عمومی کشورها بر می گردد. هیچ کشوری دوست ندارد تا ببیند سربازش به ماموریت های خطرناک بسیار دور فرستاده می شود. با این همه، به گفته استراتژیست های نظامی، با بحران، در حال حاضر و در آینده در خارج از مرزهای یک کشور مقابله می شود که به این منظور هواپیمای بدون سرنشین یک راهکار درست است.

آنتونی داوکین از "شورای اروپا در روابط خارجه" تاکید می کند: "استفاده کنندگان از هواپیمای بدون سرنشین این امکان را دارند که زمان حمله را بدون خطر به جان نیروهای خودی تعیین کنند". او می افزاید که این مسئله آستانه انجام یک ماموریت را کاهش می دهد. او می گوید: "برای حکومت ها و پارلمان ها آسان تر است که یک ماموریت را ایجاد کنند با توجه به این بدانند نیروهایشان در خطر نخواهند بود".

زیمرمن البته بر نکته دیگری تاکید می کند: "اقدامات حفاظتی مندرج در قانون بین الملل تنها به این دلیل کارایی دارد که هر کس می داند که ممکن است قربانی [یک جنگ] نیز باشد. اما اگر یک طرف غیر آسیب پذیر شود، طرف مقابل نیز خواهد گفت: من هر کسی را که پیش کلاشنیکوف من برابر شود، می کشم.