واکنش احزاب آلمانی به تعیین حد نهایی پذیرش مهاجران در آلمان
۱۳۹۶ مهر ۱۷, دوشنبه
برخی احزاب آلمانی به توافق دو حزب خواهری دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی روی تعیین حد نهایی سالانه برای پذیرش مهاجران به شدت واکنش نشان دادند. این دو حزب توافق کردند که پذیرش سالانه پناهجویان نباید بیش از ۲۰۰ هزار نفر باشد.
اعلانات بازرگانی
احزاب اتحاد دموکرات مسیحی (سی دی یو) به رهبری مرکل و اتحاد سوسیال مسیحی بایرن (سی اس یو) به رهبری زیهوفر روز یکشنبه روی یک مسیر مشترک در سیاست پناهندگی شان توافق کردند. این احزاب هرچند اصطلاح «سقف نهایی» یا حد نهایی برای پذیرش پناهجویان را به کار نبرده اند، اما گفته است تعداد پناهجویانی که سالانه به دلایل بشردوستانه پذیرفته می شوند، نباید بیش از ۲۰۰ هزار نفر باشد.
انتقاد شدید چپ ها
حزب چپ ها این تصمیم احزاب خواهری روی سیاست پناهندگی را به عنوان "اعلامیه ورشکستگی از منظر حقوق بشر" خوانده و به شدت از آن انتقاد نمود. اولا یلپکه، کارشناس داخلی حزپ چپ ها در برلین گفت: «محاسبه اهانت آمیز اخراج ها با پذیرش پناهجویان، به استهزاء گرفتن بشردوستی و حقوق بشر است.»
در برنامه مشترک احزاب اتحادی سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی آمده است که این شمار ۲۰۰ هزار نفری باید با شمار پناهجویانی که اخراج می شوند یا داوطلبانه به کشورهای شان بازگشت می کنند، محاسبه گردد. همچنان این دو حزب می خواهند پیوستن خانواده های پناهجویانی را که حفاظت فرعی (اقامت یک ساله) گرفته اند، در حالت تعلیق نگه دارند.
یلپکه با انتقاد از این سیاست مهاجرت گفت: «احزاب اتحادی باید از شرم به زمین فرو روند؛ چراکه از فرهنگ و ارزش های مسیحی برخاسته اند و حقوق خانواده ها را با لگ می زنند». به گفته کارشناس داخلی حزب چپ ها، ادامه تعلیق الحاق خانواده های مهاجرانی که حفاظت فرعی به دست آورده اند "نه تنها نقض حقوق بشر و قانون اساسی است، بلکه غیرانسانی و غیرمسیحی است".
اولا یلپکه در مورد توافق این دو حزب اتحادی مسیحی روی سیاست مهاجرت گفت: «این ادامه نزدیکی با باتلاق راستگرایی است که حتی پیش از انتخابات نیز باعث شد نژادپرستان حزب "بدیل برای آلمان" یا (آ اف دی) قوی تر شوند».
انتقاد راست ها
همزمان با این، الکساندر گاولند رهبر فراکسیون حزب راستگرا و عموامگرای "بدیل برای آلمان" در پارلمان این کشور نیز از این توافق احزاب اتحادی مسیحی برای محدود ساختن مهاجرت انتقاد کرده و آن را "تنها خاک زدن به چشم" مردم خواند.
از آنجایی که پذیرش سقف نهایی ۲۰۰ هزار نفری مهاجران در سال، شامل موارد استثنایی در شرایط خاص است، گاولند روز دوشنبه در بیانیه ای انتقاد کرد و گفت: «این آمار نه تنها خودسرانه و بسیار زیاد است، بلکه فقط خاک زدن به چشم مردم می باشد؛ چراکه در مرزها هیچ کسی پس فرستاده نمی شود».
گاولند گفت اینها همه به این معنی است که همه چیز همانطور باقی می ماند و کلمه "سقف نهایی" برای مهاجران فراموش می شود؛ چراکه "تشدید قانون مهاجرت از سوی حزب اتحاد سوسیال مسیحی فقط یک کمپاین انتخاباتی بود و در عمل مرزها همچنان باز می ماند".
انتقاد حزب سبزها
هزمان با این احزاب سبزها و دموکرات های آزاد نیز از این توافق انتقاد کرده اند. دو حزبی که احزاب خواهری در حال گفتگوهای فشرده با آنان برای ایجاد ائتلاف موسوم به "جامائیکا" و تشکیل حکومت فدرال می باشند.
زیمونه پیتر رئیس حزب سبزهای آلمان به خبرگزاری رویترز گفته است: «این فقط یک توافق میان احزاب دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی است و به هیچ وجه نتیجه گفتگوها برای ائتلاف "جامائیکا" نمی باشد».
جم اوزدمیر دیگر رئیس حزب سبزها از گفتن یک "نه" واضح اجتناب کرد و دروازه را برای مذاکرات باز گذاشت. اوزدمیر روز دوشنبه به شبکه دوم تلویزیون عامه آلمان (زید دی اف) در مورد توافق روی تعیین "حد نهایی" برای مهاجران گفت: «خیلی علاقمند هستم که ببینم آنها (احزاب اتحادی) این را برای ما در گفتگوهای فشرده روی تشکیل دولت ائتلافی چطور توضیح خواهند داد».
وی از انگلا مرکل رئیس حزب سوسیال دموکرات آلمان خواست که آنها را برای مذاکرات فشرده برای تشکیل ائتلاف موسوم به "جامائیکا" دعوت کند.
انتقاد حزب دموکرات های آزاد
ولفگنگ کوبیک معاون حزب دموکرات آزاد (اف دی پی) متقاعد است که این توافق از مذاکرات برای ائتلاف فراتر نخواهد رفت. کوبیک گفت: «توافق این دو حزب در مورد حد و مرز یا سهمیه نهایی برای مهاجران فقط نیمه عمر کوتاهی خواهد داشت». وی اضافه کرد: «دموکرات های آزاد در مذاکرات ائتلاف یک پیشنهاد سازنده برای مقابله با مهاجرت های غیرقانونی کنترول نشده ارائه خواهد کرد».
در توافق رهبران احزاب اتحادی دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی روی تعیین سقف نهایی برای مهاجران همچنان این مسئله نیز مطرح شده که باید برای کارگران ماهر یک قانون مهاجرت وجود داشته باشد.
دفاع مرکل
انگلا مرکل صدراعظم آلمان و رئیس حزب اتحاد دموکرات مسیحی گفت که این توافق دو حزب برای محدود ساختن مهاجرت به آلمان یک دلیل خوب برای پیشرفت گفتگوهای فشرده روی تشکیل ائتلاف با دموکرات های آزاد و سبزها می باشد.
مرکل روز دوشنبه در یک کنفرانس خبری مشترک با هورست زیهوفر رئیس حزب سوسیال مسیحی در برلین گفت: «به نتیجه ای مشترک دست یافتیم و من آن را بنیادی خوب می دانم که می توانم وارد گفتگوی تشکیل ائتلاف با دموکرات های آزاد و سبزها شوم».
این دو حزب خواهری مسیحی شام یکشنبه پس از یک سال کشیدگی در مورد تعیین سقف نهایی برای پذیرش مهاجران، بالاخره به توافق رسیدند. زیهوفر در پی بحران مهاجرت در سال ۲۰۱۵ خواهان تعیین سقف نهایی ۲۰۰ هزار نفری برای مهاجران شده بود و مرکل با آن مخالفت می کرد.
اما حالا سوال این است که چرا مرکل پذیرفت این حد نهایی را تعیین کند؟ مرکل در این زمینه گفت: «طبعا مشروع است که این سوال پرسیده شود. جوابش این است که قبلا بسیار رویش کار شده و حالا خشت نهایی گذاشته شد. من خوشحالم که این دیروز بلاخره ممکن گردید. هرچیزی باید مورد قضاوت قرار گیرد. هرکاری زمانی دارد و این کار بلاخره دیروز زمانش فرارسید».
اندکی قبل از برگزاری انتخابات زیهوفر گفت که دیگر تاکیدی بر تعیین حد نهایی برای مهاجران ندارد و از تاکید بر آن دست کشیده بود. اما حالا این سوال مطرح می شود که چرا دوباره این درخواستش را عملی ساخت؟ زیهوفر در کنفرانس خبری گفت: «ما قبلا با هم در این زمینه بسیار کار کرده بودیم و حالا ممکن شده، من هم موافقم که هرچیزی از خود زمانی دارد».
استقبال اتحادیه اروپا
ژان کلود یونکر رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا از توافق احزاب خواهری سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی آلمان روی سیاست پناهندگی استقبال کرد. یک سخنگوی یونکر گفت: «ما این را به شدت مثبت می بینیم که این کشور که قبلا بیش از یک میلیون مهاجر را پذیرفته، بازهم آمادگی نشان داده که سالانه ۲۰۰ هزار نفر مهاجر را خوشامد بگوید». یونکر و کمیسیون اتحادیه اروپا همواره نقش آلمان را در رسیدگی به بحران مهاجرت به اروپا برجسته عنوان کرده اند.
واکنش سازمان عفو بین الملل
سازمان حقوق بشری عفو بین الملل در اعلامیه ای خبری از این توافق میان احزاب خواهری آلمانی انتقاد کرده است. در این اعلامیه آمده که "حق فردی پناهندگی نمی تواند با آمار و ارقام محدود شده و مرزبندی شود".
فرانسیسکا ویلمار متخصص امور پناهندگی و سیاست مهاجرت در سازمان عفو بین الملل در آلمان گفت: «حفاظت از مردم فراری برمبنای قانون اساسی آلمان و مفاد حقوق بشری نمی تواند و نباید با آمار و ارقام محدود گردد». وی اضافه کرد: «تعیین محدوده پذیرش ۲۰۰ هزار نفری برای مردم آسیب پذیر، با تعهدات حقوق بشری و انسانی آلمان سازگار نیست».
Rsh/Af(dpa, reuters, afp, ap,epd, Amnesty)
آلبوک عکس از آرشیف دویچه وله دری
تصویر: چهرههای سرشناس آلمان و تجربه طعم آوارگی
آلمان در این دوران پذیرنده پناهجویانی است که به خاطر جنگ و بحران در کشورشان مجبور به ترک وطن شدهاند. در قرن بیستم بسیاری از شخصیتهای اندیشمند و سرشناس آلمانی نیز ناچار به فرار از میهن خود و زندگی در تبعید شده بودند.
عکس: picture-alliance/dpa
آلبرت اینشتاین (۱۸۷۹-۱۹۵۵)
اینشتاین که یکی از چهرههای برجسته و تأثیرگذار علم فیزیک محسوب میشود، در خانوادهای یهودی متولد شد. او در سال ۱۹۳۲ برای تدریس به ایالات متحد امریکا شده بود و پس از قدرتگیری نازیها در سال ۱۹۳۳ ترجیح داد که به آلمان برنگردد. اینشتاین دانشمندی صلحطلب بود و در دفاع از حقوق بشر و جامعه مدنی قدم برمیداشت. شهرت اینشتاین به ویژه به خاطر نظریه نسبیت و ارائه معادله همارزی جرم و انرژی (E = mc²) است.
عکس: picture alliance/CPA Media Co. Ltd
کورت توخولسکی (۱۸۹۰-۱۹۳۵)
توخولسکی نویسنده، شاعر و طنزپرداز معروف آلمانی در خانوادهای یهودی در برلین به دنیا آمد. او پس از به قدرت رسیدن رژیم هیتلر و حزب ناسیونال سوسیالیسم ناگزیر طعم تبعید را در سوئد تجربه کند. آثار او جزو کتابهایی بودند که در کتابسوزان معروف دوران نازی نابود شدند. رسیدن اخبار ناامیدکننده از آلمان و تشدید خفقان در این کشور به افسردگی و یأس او دامن زد و سبب شد که او در سال ۱۹۳۵ خودکشی کند.
عکس: picture-alliance/akg-images
والتر بنیامین (۱۸۹۲-۱۹۴۰)
والتر بنیامین فیلسوف و منتقد فرهنگی از مکتب فرانکفورت بود و مترجمی چیرهدست که آثاری از بالزاک و پروست را به آلمانی برگرداند. او در خانوادهای یهودی زاده شد. پس از قدرتگیری نازیها ناگزیر به ترک آلمان شد و به فرانسه مهاجر شد. او حین تلاش برای مهاجرت به ایالات متحده امریکا در مرز هسپانیا و فرانسه با مشکل روبرو شد و برای آنکه به دست مأموران پولیس مخفی آلمان نازی (گشتاپو) نیافتد، خودکشی کرد.
عکس: picture-alliance/akg-images
هانا آرنت (۱۹۰۶-۱۹۷۵)
هانا آرنت از چهرههای مهم اندیشه و فلسفه قرن بیستم در آلمان محسوب میشود. او در خانوادهای یهودی به دنیا آمد. آرنت شاگرد هوسرل، هایدگر و یاسپرس بود و آثار او در زمینههای فلسفه و نظریههای سیاسی از اهمیت فراوان برخوردار است. او به دلیل تبار یهودی و افکار سیاسیاش ناگزیر شد که پس از قدرتگیری نازیها به فرانسه بگریزد و سپس به امریکا مهاجرت کند. او پس از پایان جنگ جهانی دوم سفرهایی به آلمان داشت.
عکس: picture alliance/Keystone
برتولت برشت (۱۸۹۸-۱۹۵۶)
برشت که از برجستهترین نمایشنامه نویسان و شاعران آلمان در قرن بیستم به شمار میرود، پس از روی کار آمدن نازیها به فرانسه گریخت. آثار او در دوران هیتلر قربانی کتابسوزی شده و ممنوع شده بودند. او پس از چند سال تبعید در کشورهای اسکاندیناوی سرانجام در سال ۱۹۴۱ به امریکا مهاجرت کرد. او مدتی پس از پایان جنگ جهانی دوم به اروپا بازگشت و تا پایان عمرش در آلمان شرق سابق به زندگی و فعالیت هنری خود ادامه داد.
عکس: picture-alliance/akg
ارنست بلوخ (۱۸۸۵-۱۹۷۷)
بلوخ که "فیلسوف امید" نام گرفته است، مارکسیست بود. او پس از قدرتگیری رژیم نازی به دلیل نوشتههای سیاسیاش ناگزیر به ترک آلمان شد. او پس از جنگ جهانی دوم تا سال ۱۹۶۱ در آلمان شرق سابق زیست و سپس دوباره به آلمان غرب بازگشت. از دید بلوخ باید با نیروی پیشبرندهی امیدواری جامعه را به قلمروی آزادی انسان تبدیل کرد. به گفتهی این فیلسوف آلمانی "تفکر یعنی گذر از مرز".
عکس: picture-alliance/dpa/Assmann
ماکس هورکهایمر (۱۸۹۵-۱۹۷۳)
هورکهایمر از بنیانگذاران مکتب فرانکفورت و همکار آدورنو در موسسهی پژوهشهای اجتماعی بود. او پس از روی کار آمدن نازیها به خاطر آثار و افکارش ناگزیر شد به سوئیس بگریزد و سپس به ایالات متحده امریکا مهاجرت کند. هورکهایمر سالهای زیادی را در تبعید بسر برد.. او براساس دیدگاههای مارکس، هگل و فروید "نظریهی انتقادی" را ارائه کرد. نظرات او تاثیر عمیقی بر جنبش دانشجویی دهه ۱۹۶۰ در آلمان گذاشت.
عکس: picture-alliance/dpa
کورت وایل (۱۹۰۰-۱۹۵۰)
وایل یکی از موسیقیدانان و آهنگسازان برجسته آلمان در قرن بیستم است. او در خانوادهای یهودی به دنیا آمد. وایل در همان دوران جوانی به شهرت رسید و تا روی کار آمدن رژیم نازی موفقیتهای زیادی با آثار خود کسب کرد. نازىها از موسیقى کورت وایل متنفر بودند و آن را هنر فاسد و منحط مینامیدند. کورت وایل در سال ۱۹۳۳ به فرانسه فرار کرد و دو سال بعد به امریکا مهاجرت کرد و تا پایان عمرش در آن کشور به سر برد.
عکس: picture-alliance/Mary Evans Picture Library
تئودور و. آدورنو (۱۹۰۳-۱۹۶۹)
آدورنو جامعهشناس، منتقد موسیقی و از نمایندگان مهم نسل اول مکتب فرانکفورت بود. او که "نیمه یهودی" بود برای تحصیل و ادامه فعالیت خود رهسپار آکسفورد شد و در آنجا بود که شماری از آثار مهم خود را تألیف کرد. آدورنو در سال ۱۹۳۸ به امریکا مهاجرت کرد و چند سال پس از پایان جنگ جهانی دوم به آلمان بازگشت. موضوع اصلی برای او "نجات فرد" از جامعهی دیوانسالار و تبلیغاتی دهه های پس از جنگ جهانی دوم بود.
عکس: picture-alliance / IMAGNO/Franz
اریش فروم (۱۹۰۰-۱۹۸۰)
اریش فروم در شهر فرانکفورت در خانوادهای یهودی به دنیا آمد. در دانشگاه های هایدلبرگ و مونیخ و انستیتوی روانکاوی برلین در رشته های فلسفه و روانشناسی به تحصیل پرداخت. با به قدرت رسیدن رژیم نازی او نیز مانند هزاران اندیشمند و روشنفکر دیگر ناگزیر به ترک میهن خود شد. فروم در سال ۱۹۳۴ به امریکا رفت و تابعیت این کشور را پذیرفت. به عقیده فروم انسان تندرست تنها در جامعه ای سالم پرورش مییابد.
عکس: picture-alliance/dpa/DB UPI
لئا گروندیگ (۱۹۰۶-۱۹۷۷)
گروندیگ، نقاش و گرافیست آلمانی، در خانوادهای یهودی زاده شد. او از باورهای مذهبی خود گریزان بود. گروندویگ در سال ۱۹۲۶ عضو حزب کمونیست آلمان شد و پس از قدرتگیری نازیها در این کشور علاوه بر تحمل ممنوعیت هنری، مدتی را در بازداشت به سر برد تا اینکه سرانجام توانست از آلمان بگریزد. این نقاش آلمانی سالهایی را در تبعید در فلسطین گذراند تا اینکه چهار سال پس از پایان جنگ به زادگاهش دریسدن بازگشت.
عکس: picture-alliance/dpa/ADN Löwe
توماس مان (۱۸۷۵-۱۹۵۵)
زمانی که حزب ناسیونال سوسیالیست آلمان در سال ۱۹۳۳ به قدرت رسید، توماس مان، برندهی نوبل ادبی و مطرحترین نویسندهی آلمان در آن زمان، در خارج از این کشور بسر میبرد. او از بازگشت به زادگاهش سر باز زد و پس از مدتی اقامت در فرانسه و سویس، در سال ۱۹۳۸عازم امریکا شد. او در آن زمان علیرغم دشواری های تبعید گفته بود: «هر جا که من هستم، آنجا آلمان است. من فرهنگ آلمانی را همه جا در وجودم حمل میکنم.»
عکس: ullstein bild
کلاوس مان (۱۹۰۶−۱۹۴۹)
کلاوس مان، پسر ارشد توماس مان نیز از نویسندگان مهم آلمان در قرن بیستم محسوب میشود. او در همان زمان قدرتگیری هیتلر علیه رژیم نازی فعالیت میکرد و پس از فرار از آلمان و در دوران تبعید در اروپا و امریکا هم به همراه خواهرش علیه نازیها فعالیت میکرد. کلاوس مان در تبعید در امریکا رمان "آتشفشان" خود را نوشت که دستمایهی اصلی آن، زندگی مهاجران آلمانی در تبعید پس از قدرتگیری هیتلر در آلمان است.
عکس: picture-alliance/akg-images
پل کله (۱۸۷۹-۱۹۴۰)
پل کله که از نقاشان و گرافیستهای معروف آلمان در قرن بیستم به شمار میرود، از سال ۱۹۳۱ تا سال ۱۹۳۳ استاد آکادمی معروف هنر شهر دوسلدورف بود. نازیها پس از قدرتگیری در آلمان از او خواستند که ثابت کند، آریایی و غیریهودی است. کله نخست از انجام این کار سرباز زد، اما مدتی بعد مدارک لازم را ارائه کرد. اما رژیم نازی آُثار پل کله را منحط خواند و او نیز ناگزیر شد آلمان را ترک کند و به تبعید در سویس برود.
عکس: picture-alliance/akg-images
مارلنه دیتریش (۱۹۰۱-۱۹۹۲)
مارلنه دیتریش، اولین بازیگر زن آلمانی موفق در هالیوود محسوب میشود. او پیش از روی کار آمدن هیتلر راهی ایالات متحده امریکا شد و به جایگاهی مهم در هالیوود دست یافت. با روی کار آمدن رژیم نازیها در آلمان، او از بازگشت به میهنش خودداری کرد و پیشنهاد نازیها برای همکاری را نپذیرفت. او کار با سینماگران آلمانیتبار در تبعید را ترجیح داد.
عکس: picture-alliance/dpa
ماکس ارنست (۱۸۹۱-۱۹۷۶)
ماکس ارنست یکی از چهره های برجسته هنر آلمان در قرن بیستم است. این نقاش آلمانی آثار خود را در سبک سوررئالیسم و دادائیسم آفریده است. نازیها به محض قدرتگیری در آلمان در سال ۱۹۳۳ ماکس ارنست و آثار او را منحط خواندند. این هنرمند آلمانی پس از ترک زادگاه و تجربه تبعید در اروپا سرانجام در سال ۱۹۴۱ از طریق پرتگال به امریکا فرار کرد. او پس از جنگ جهانی دوم نیز بیشتر عمر اش را در فرانسه و امریکا گذراند.
عکس: picture-alliance/dpa
ویلی برانت (۱۹۱۳-۱۹۹۲)
برانت از سال ۱۹۶۹ تا سال ۱۹۷۴ صدراعظم آلمان بود. او از اوایل دهه ۱۹۳۰ عضو حزب سوسیال دموکرات آلمان بود که پس از روی کار آمدن هیتلر ممنوع اعلام شد. در آن زمان برانت به اسکاندیناوی فرار کرد و از آنجا علیه رژیم نازی فعالیت میکرد. او پس از جنگ جهانی دوم به عنوان گزارشگر روزنامهای اسکاندیناویایی به آلمان بازگشت و اندکی بعد فعالیت های سیاسی اش را از سر گرفت.
عکس: imago/Sommer
ارنست کاسیرر (۱۸۷۴-۱۹۴۵)
کاسیرر یکی از فیلسوفان و تاریخ نگاران معروف آلمان در قرن بیستم میلادی به شمار میآید. او پس آنکه نازیها قدرت را در آلمان در دست گرفتند، مجبور به ترک زادگاهش شد. او مدتی را در بریتانیا در تبعید گذراند، سپس به سویدن مهاجرت کرد و سرانجام رهسپار امریکا شد. کاسیرر با وجود زندگی در تبعید از تدریس دست نکشید. او از جمله استاد میهمان دانشگاههای آکسفورد و کلمبیا بود.
عکس: picture-alliance/United Archives/TopFoto
نلی زاکس (۱۸۹۱-۱۹۷۰)
زاکس، از چهره های ادبیات معاصر آلمان، به دریافت جایزه نوبل ادبی نایل آمد. او در خانواده ای یهودی به دنیا آمد و اولین اشعار خود را در دهه ۱۹۲۰ میلادی سرود. پس از روی کار آمدن هیتلر بارها از سوی مأموران گشتاپو مورد بازجویی قرار گرفت تا اینکه در سال ۱۹۳۹ از آلمان به سویدن فرار کرد. مجموعه اشعاری او به نام "در خانه های مرگ" که در سال ۱۹۴۷ منتشر شد، به هولوکاست و سرنوشت یهودیان میپردازد.
عکس: picture-alliance/dpa
اریش ماریا رمارک (۱۸۹۸-۱۹۷۰)
"در غرب خبری نیست“ اثر اریش ماریا رمارک یکی از معروف ترین رمان های ضد جنگ در سراسر جهان است. این رمان به خاطر موضع سیاسیاش از همان آغاز بحث برانگیز بود. هالیوود بر اساس این داستان در سال ۱۹۳۰ فیلمی سینمایی ساخت که نازیها حتی پیش از قدرتگیری در آلمان جلوی اکران آن را گرفتند. رمارک پس از قدرتگیری نازیها به سویس فرار کرد و در سال ۱۹۳۹ پس از مهاجرت به امریکا تابعیت این کشور را پذیرفت.