در آغاز سال 2011 میلادی مردم کشورهایی مانند تونس، مصر و لیبیا با شعار آزادی، کرامت و برابری علیه قدرتمندان دست به اعتراض زدند. اما دو سال بعد از سقوط رهبران سه کشور (بن علی، مبارک و قذافی) این امیدها دیگر کمرنگ شده اند. آن طور که انتظار می رفت، "بهار عربی" دموکراسی و برابری را به ارمغان نیاورد، به ویژه از آزادی مذهب خبری نیست.

وضعیت دشوار اقلیت ها

وضعیت نابسامان منتج شده از "بهار عربی" را به خصوص جماعت های مسیحی بیشتر احساس می کنند که می توانند ریشه های تاریخی شان را تا قرن اول میلادی برسانند. با وجود آن که مسیحیان یگانه اقلیت دینی نیستند که در کشورهای عربی از تعقیب و آوارگی از وطن شان رنج می برند، اما آنها پیامدهای "بهار عربی" را بیشتر از دیگران احساس می کنند.

شمار مسیحیان در مناطقی از خاورمیانه که می توانستند با آزادی زندگی کنند، در سال های اخیر کاهش یافته است؛ به خصوص که حملات تروریستی به طور نمونه بر کلیساها در بغداد و اسکندریه افزایش یافته اند.

مارتین تمکه، پروفیسور الهیات مسیحی در دانشگاه گوتینگن آلمان می گوید که از نظر تاریخی لبنان برای زمان طولانی و بعد سوریه، کشور بدیل برای زندگی مسیحیان بوده است. او می افزاید: "در خاورمیانه دیگر بدیل واقعی برای مسیحیان وجود ندارد؛ جایی که می توانستند رجوع کنند؛ جایی که آنها امکانات رشد و حرکت از جایی به جای دیگر داشتند". این آزادی ها دیگر برای مسیحیان وجود ندارد. این وضعیت شامل قبطی های مصر و نیز مسحیان عراق می شود.

ترس از آزار و تعقیب

کریستف کلیتش اوت، مسوول امور افریقا و خاورمیانه در سازمان خیریه بین المللی کاتولیکی مشاهده کرده است که مسیحیان به خصوص از جانب گروه های اسلامگرای افراطی به عنوان "ستون پنجم غرب" (استخبارات) تلقی می شوند. صرف نظر از این که آنها چه دیدگاه های سیاسی دارند، مورد تعقیب و آزار قرار می گیرند.

اسلامگرایان افراطی و به خصوص گروه های سلفی که می خواهند در کشورهای عربی حکومت دینی برپا کنند و با پول از جمله از سوی عربستان سعودی حمایت می شوند، در دو سال اخیر در بسیاری از مناطق نفوذ بیشتری کسب کرده اند.

نگرانی از تشکیل دولت اسلامگرا

در سوریه به خصوص وضعیت مسیحیان وخیم تر شده است. هارالد سویرمن، پروفیسور خاورشناسی علوم آسیا در دانشگاه بن توضیح می دهد: "مسیحیانی هستند که در مناطقی زندگی می کنند که بشارالاسد قدرت دارد. مسیحیان دیگر در مناطق زندگی می کنند که اپوزیسیون در آنجاها قدرت دارد. مربوط به این است که مسیحیان در کجا زندگی می کنند و بر این اساس باید رفتار کنند".

پروفیسور سویرمن می افزاید: "نگرانی بزرگ مسیحیان این است که بعد از تغییر قدرت، رژیمی بیاید که آزادی مذهب که تحت حاکمیت اسد رعایت می شد، دیگر رعایت نشود".