پس از سرنگونی رژیم طالبان در سال 2001 میلادی، پیشرفت های نسبی در زمینه ورزش دیده می شود. حالا ورزشکاران رشته های مختلف ورزشی افغانستان در مسابقات منطقه یی و بین المللی همه ساله شرکت می نمایند.

شماری از مردم شرکت در مسابقات منطقه یی و بین المللی را برای ورزشکاران افغانستان یک دستاورد به حساب می آورند. اما خود ورزشکاران افغان در این مورد چه نظری دارند؟

سید عباس، یک تن از ورزشکاران شهر مزار شریف در این مورد می گوید: " با کاستی ها و دشواری هایی که ورزشکاران افغان روبرو بودند و هنوز هم هستند، دولت هم به رفع مشکلات شان چندان توجهی ندارد؛ اشتراک این ورزشکاران با این حالتی که دارند در مسابقات خارجی از نظر من یک دستاورد است، البته ما امیدوار هستیم که در آینده ورزشکاران کشور ما به قهرمانی های جهانی می رسند."

در کشور های دیگر ورزشکاران فقط به ورزش مورد علاقه خود می اندیشند ودرجهت کسب مهارت های لازم درهمان مورد تلاش و از همین طریق نیز امرار معاش می کنند . اما در افغانستان اکثر ورزشکاران با وجود عشق فراوان به ورزش ناگزیر اند روزانه بیشترین وقت و انرژی شان را درجهت تامین مصارف زندگی خود وخانواده شان به مصرف برسانند و این کار مانعی برسر راه پیشرفت آنان در عرصه ورزش می گردد.

برای برون رفت از این وضعیت چه کاری باید صورت بگیرد؟ سید عباس دراین باره می گوید: "به نظر من وظیفه دولت است که ورزشکاران برجسته را انتخاب و حمایت مالی نماید، حتی اگر به مربیان خارجی نیاز داشته باشند، دولت باید آنها را به مصرف خود برای شان استخدام نمایند."

بعضی از ورزشکاران به این نظر هستند که طی یک دهه افغانستان درزمینه ورزش پیشرفت نسبتاً خوبی داشته است و رشد آن در آینده بهتراز این خواهد بود. به نظر این اشخاص راه یا فتن ورزشکاران افغان درمسابقات بین المللی در مدت زمان اندک دستاورد بزرگی است.

کاوون ملک زاده، بازی کن تیم فوتبال سیمرغ البرز در این مورد می گوید:"در گذشته ما آرزو می کردیم که ورزشکاران افغانستان روزی در مسابقات بین المللی بتوانند اشتراک کنند، حالا خوشبختانه در تمام رشته های ورزشی، ورزشکاران افغانستان اشتراک می نمایند و حتی دستاورد های  هم دارند، اما در این زمینه زود است که ما انتظار دست آورد های بزرگ را داشته باشیم اما درآینده این هم بدست می آید."

آقای ملک زاده می افزاید، درافغانستان تا هنوز کسی روی ورزش سرمایه گذاری نکرده است، به همین علت است که ورزش کاران ناگزیرند از یک سو برای تامین احتیاجات زندگی خود و خانواده شان کار کنند و هم ورزش را به پیش برند، که این  امر مانع رشد و  رسیدن بسیاری ها به مقام قهرمانی می شود. او  راه برون رفت از وضعیت موجود ورزش افغانستان را توجه بیشتر حکومت به آن می داند.

ملک زاده تاکید می کند که اگر امکانات رشد ورزشکاران با استعداد فراهم شود، ورزش افغانستان در سطح جهانی دستاورد هایی بی نظیری خواهد داشت.