مقام‌های وزارت صحت عامه گفتند که این وزارت حتا برای جلوگیری از واقعات بسیار علنی و آشکار خودکشی برنامه‌ای ندارد. داکتر احمد جان نعیم، معین وزارت صحت عامه روز یکشنبه در نشستی که به منظور تجلیل از روز جهانی جلوگیری از خودکشی برگزار شد، گفت: «کارمندان صحی با پیروی از محتوای افسانوی در مورد خودکشی که گویا باعث تشویق افراد شده و یا سبب شرم و خجالت می‌شود، از آن چشم پوشی می‌نمایند. ما تا حال برای واقعات علنی خودکشی، نام‌های سوختگی و تسمم را در دوسیه‌ها درج نموده و آن را کتمان می‌کنیم».

مقام‌های این وزارت توصیه کردند که «مفاهمه و مراقبت» بهترین راه جلوگیری از خودکشی است. آن‌ها گفتند که وزارت صحت عامه به تنهایی قادر به جلوگیری از خودکشی نیست و مردم باید در این راستا همکار باشند. آقای نعیم گفت: «خودکشی یک معضله اجتماعی است و سکتور صحت به تنهایی قادر به فایق آمدن به آن نمی‌باشد. هرکس بدون درنظرداشت موقف وظیفوی و امکانات کم یا زیاد در قبال خودکشی مسوولیت داشته و می‌تواند نقش موثر در وقایه آن بازی کند».

افسردگی عامل اصلی خودکشی

براساس آمار ارایه شده از سوی وزارت صحت عامه افغانستان۷۰درصد افکار خودکشی را افسردگی تشکیل می دهد؛ علاوه بر آن،اختلال وسواسی اجباری، اضطراب و اختلال روانی پس از صدمه،نیز از عوامل خودکشی یاد شده اند.

این وزارت می‌گوید در سال جاریتعداد مجموعی مسمومیت‌ها از ۵شفاخانه بزرگ کابل ۲۰۶۱واقعه و تعداد مجموعی واقعات سوختگی ۹۵۵۵واقعه توسط سیستم معلومات صحی از سراسر افغانستان گزارش داده شده است که واقعات تصادفی نیز شامل این ارقام است.

افغانستان آمار مشخصی از خودکشی ندارد اما یک بررسی که توسط موسسه مودیکا موندیال در سال 2006 در ولایات وردک، هرات و کابل انجام شد، نشان داد که در همان سال در حدود 2300 تن خودکشی کردند که 95 درصد آن را زنان بین سنین 14 تا 19 سال تشکیل می‌دادند.

تجارب نا موفق خودکشی

در این نشست برای برخی از قربانیان خودکشی نیز فرصت داده شد تا تجارب خود را بازگو کنند. صنم (نام مستعار) یکی از این قربانیان است. او می‌گوید بسیار کوچک بود که خانواده‌اش او را به شوهر داد.

خشونت‌های خانوادگی و فقر دلیل اصلی تلاش این زن برای خودکشی بوده اما موفق نشده است: «زندگی من بسیار خراب است. شوهرم معتاد است و همیشه مرا لت و کوب می‌کند. شش اولاد دارم و همه مصارفش را خودم از طریق کار در خانه‌های مردم تهیه می‌کنم».

این زن می‌گوید از راه‌های مختلف تلاش کرده تا به زندگی اش پایان دهد: «مرگ موش خوردم، شیشه خوردم و با ریسمان خود را خفه کردم تا بمیرم اما نمردم. از وقتی که فهمیده ام و می‌توانم خود سرپایم ایستاد شوم خوش هستم».

صنم حالا در یکی از موسسات کار می‌کند و می‌تواند خرج و مخارج فرزندانش را تامین کند. او حالا از اقدامی که برای خودکشی کرده، پشیمان است.

براساس اظهارات مسوولان وزارت صحت عامه ازدواج‌های قبل از وقت و ازدواج‌های ناخواسته و اجباری، تبادله زنان و خشونت‌های مروج علیه زنان دلایل اصلی خودکشی خوانده شده است. مقامات وزارت صحت گفتند که در برخی موارد فقر و بی روزگاری نیز به ازدیاد خودکشی انجامیده است.