در این تصویر که پولیس هالند در صدد یافتن آن است، فاطمه دیده می شود که دستمال سر شیک و پلنگی رنگ پوشیده است. او مانند هر دختر هم سن و سال دیگر، جدی و جسورانه به کمره می نگرد. اما فاطمه یک نوجوان عادی نیست. او در 14 سالگی ازدواج کرده است و نخستین کودک اش را دوماه پیش به دنیا آورده است.

از 31 آگست به اینسو، این زن جوان سوریایی و شوهرش که ده سال از او بزرگتر است، از ساحه دید مقامات مفقود اند. این زوج در تابستان امسال از طریق آلمان به هالند رفته و در یک مرکز اقامت پناهجویان در "تیراپل" سکونت داشتند. به زودی پس از آن فاطمه برای معاینه در شفاخانه ظاهر نمی شد. مقامات هالندی معتقد اند که او قبلاً از آن کشور بیرون کشیده شده است.

ازدواج کودکان در قلب اروپا تکان دهنده بود. عطیه کویکن سیاستمدار هالندی از آنجایی که این امر را غیرقابل قبول می داند، در تویتر خود خواهان پایان دادن به آن شده است. او می گوید که اطفال باید بتوانند طفل باشند.

پس از آنکه داستان فاطمه انتشار یافت، کسانی که دارای ملیت خارجی در هالند بودند، هنوز حق داشتند که ازدواج شان حتی در 16 سالگی به رسمیت شناخته شود و آنهم در صورتی که این ازدواج رسماً در کشور خود شان صورت گرفته باشد. در عین زمان پارلمان هالند یک قانون را تصویب می کند که سن قانونی را برای شناسایی چنین ازدواجی به 18 سال بالا می برد. انتظار می رود که این قانون در ماه دسمبر تصویب شود. کلاوس دییکهوف، وزیر مهاجرت هالند در مصاحبه ای به بی بی سی گفت که چنین مناسباتی در آینده در آن کشور به رسمیت شناخته نخواهد شد. او گفت: «هرگاه شما مردی باشید که زن زیر سن قانونی داشته باشید، شما نخواهید توانست او را به اینجا بیاورید».

بی دفاع، بدون خانواده و شوهر

هرچند در حال حاضر ارقام رسمی وجود ندارد، آلمان نیز حیران خواهد شد که آیا ازدواج اطفال در آینده تبدیل به معضلی در این کشور خواهد شد. طبق گزارش دفتر آلمان فدرال برای مهاجرت، تا حال کدام مورد این چنینی ثبت نشده است، اما سازمان های حقوق زنان مانند "تیری دی فیمیس" در آینده آمدن زوج های زیر سن را پیش بینی می کنند. کریستا شتوله مدیر عمومی "تیری دی فیمس" می گوید که زنان زیر سن در براساس قانون پیوستن به فامیل به آلمان می آیند، یعنی مهاجرانی که در آلمان قبول شده اند زنان خود را به این کشور می آورند.

شتوله اخیراً از ترکیه دیدار نموده و توانسته است که اوضاع را در آنجا ارزیابی کند. او گفت که چندین دختر 15 و 16 ساله در کمپ های پناهجویان بوده اند که منتظر پیوستن به شوهران شان در آلمان بوده اند. بسیاری آن ها قبلاً یک یا دو طفل داشته و بدون شوهر و خانواده شان احساس بی دفاعی می کنند. با توجه به اوضاع جاری، کریستا معتقد است که این دختران باید اجازه آمدن به آلمان بیابند. او می گوید: «ما در آلمان وظیفه مراقبت خاص از آن ها را داریم». به طور مثال به آن ها آلمانی آموخته شود و به آن ها گفته شود که نیاز به ماندن در چنین ازدواج هایی ندارند.

کلاودیا زویردر از سازمان "میدکا موندیاله" که یک سازمان امدادی برای زنان است، نظر مشابهی دارد، اما در عین زمان می گوید که نباید وابستگی این زنان جوان را به شوهران و خسر و خشوی شان فراموش کرد. زویردر می گوید: «ما به سادگی نمی توانیم انتظار داشته باشیم که آن ها به آسانی شوهران شان را ترک بگویند».

او می گوید که جهت کمک برای انجام این کار، ما باید به آن ها مشورت بدهیم و اعتماد به وجود بیاید. او می گوید: «ما برای چنین چیزی در آلمان آمادگی نداریم». برای جلوگیری از قرار دادن این زنان جوان در یک موقعیت مخاطره آمیز، فعالان می کوشند با خانواده های آن ها تماس بگیرند و به شوهران شان فایده مسئول نبودن کامل برای حمایت از خانواده توضیح داده شود. کریستا شتوله از "تیری دی فیمس" می خواهد شرایطی ایجاد گردد که این دختران مهارت های شان را رشد و انکشاف بدهند بدون آنکه از قوانین سنتی شان تخطی شود.

ازدواج به مثابه حفاظت در برابر خشونت جنسی

یکی از عناوین تکراری عزت خانواده است. از بسیاری دوشیزگان و زنان توقع می رود که عزت شان را دفاع کنند. این مطلب به این مفهوم درک می شود که با داشتن بکارت ازدواج کنند. اما در مناطق جنگی در سوریه غالباً حملات جنسی و تجاوزات جنسی صورت می گیرد. کلاودیا زویردر از سازمان "مدیکا موندیاله" می گوید که همه در آنجا چنین تجربه ای دارند. او می گوید که تجاوز جنسی بی عزتی عظیمی برای خانواده ها به وجود می آورد، زیرا ناموس دختر آن ها لکه دار می شود. ازدواج این مشکل را حل می کند. زویردر توضح می دهد که «آن ها امیدوار می باشند که دیگر دختر شان در معرض خشونت جنسی قرار نمی گیرد». او می افزاید که خانواده های شان قبول می کنند که این دختران از لحاظ قانونی بسیار خرد می باشند. غالباً سن و سال در نظر گرفته نمی شود. کریستا شتوله می گوید: «مردم کدام دردسر ایجاد نمی کنند و دولت دست به عملی نمی زند». در چنین اوضاع درهم و برهم و وحشتناک، پول نقش مهمی بازی می کند. آن ها برای هر دختر واجد شرایط شان طویانه می گیرند. بنابراین، در سال های اخیر در کمپ های پناهجویان شمار ازدواج اطفال سه چند گردیده است.

این موضوع در آلمان نا آشنا است و چیزی به دور از زندگی عادی مردم پنداشته می شود، اما چنین مواردی در آلمان نیز بوده است. کریستا شتوله قصه دختر 16 ساله ای را می کند که والدین ترک تبار وی می خواستند او را به ازدواج بدهند. این در آلمان قانوناً ممکن است، هرگاه مرجع قضایی ویژه ای آن را به عمل آورد، والدین تنها طرح یک نکاح دینی می داشته باشند، بدون اسناد ضروری. پس از آنکه والدین این دختر را از مکتب گرفتند و در خانه قفلش کردند، این دختر به سازمان حقوق زنان مراجعه کرد. این حادثه پنج سال پیش اتفاق افتاده است. اکنون این دختر 21 سال دارد و در جای نامعلومی با تغییر نام زندگی نموده و دارای شغل و وظیفه می باشد. به گفته شتوله «او اکنون یک زن جوان به خود متکی بوده و از ما بسیار خوش است».