مقامهای دولتی پاکستان روز دوشنبه گفتند که ملیشهها در طول شب گذشته دو مکتب دخترانه واقع در شمال غرب این کشور را انفجار دادند. این منطقه همواره شاهد فعالیتهای طالبان پاکستانی بوده است.
عکس: ارشیف/جنگجویان طالبان در وزیرستان پاکستانعکس: picture-alliance/AP Photo
اعلانات بازرگانی
مدتها است که تعلیم و تربیه دختران برای برخی از ملیشههای محلی به شمول طالبان پاکستان مسالهای تنشآمیز بوده است. آنها در سال ۲۰۱۲ به جان ملاله یوسفزی سوقصد کردند. او که در آن زمان دانشآموز بود، کارزاری را برای تعلیم و تربیه به راه انداخته بود.
حملات دوگانه بر مکاتب دخترانه، یکشنبه شب در مناطق هاسوخیل و گل موسی کی وزیرستان شمالی انجام شده است. هر دو منطقه حدود ۲۰ مایل (۳۲ کیلومتر) از مرز با افغانستان فاصله دارند.
ریحان گل ختک، مقام ارشد دولتی در محل گفت: «ملیشهها در دو مکتب دوره متوسطه دختران، بمب دستساز کار گذاشته اند که در نیمههای شب انفجار کرد». به گفته او شش صنف در هاسوخیل و سه صنف دیگر در گل موسی کی در نتیجه این حملات انفجاری ویران شدند.
ختک به خبرگزاری فرانسه گفت: «این کار را حتما ملیشهها انجام داده اند. اما ما هنوز نمیدانیم که چه گروهی دخالت داشته است». سلیم ریاض، یک پولیس محلی این واقعه را تایید کرد و گفت: «تحقیقات گستردهای» به جریان افتاده است.
در طول تاریخ معاصر گروه های گروههای ملیشهای مختلف در وزیرستان شمالی فعالیت داشتند و به این خاطر این منطقه مدتی طولانی هدف حملات تهاجمی اردوی پاکستان و حملات هوایی درونهای امریکایی بوده است.
از زمانی که طالبان در سال ۲۰۲۱ قدرت را مجددا به دست گرفتند، پاکستان شاهد افزایش فعالیت گروههای طالبان پاکستانی بوده است که در اکثر موارد مناطق مرزی را هدف قرار داده اند.
طالبان پاکستان که از آنها با عنوان (تی تی پی) یا تحریک طالبان پاکستان یاد میشود از جمله فعالترین گروهها در منطقه است.
ویدیوهای معلوماتی را در یوتیوب دویچه وله دری ببینید
این گروه در ۲۰۰۷ توسط ملیشههای پاکستانی و پس از جداشدن آنها از طالبان افغانستان ایجاد شد. آنها میخواستند توجهشان را به مبارزه با اسلام آباد معطوف کنند که از حمله امریکا به افغانستان و براندازی طالبان حمایت میکرد.
جنگجویان تحریک طالبان پاکستان مدتها در شمال غرب پاکستان فعالیت و نفوذ داشتند. اما در ۲۰۱۴ توسط اردوی این کشور بیرون رانده شدند. در همان سال یوسفزی به خاطر کارزارش برنده جایزه صلح نوبل شد.
Me, na (AFP)
تصویر: زنی که شورشگری طالبان زندگیاش را ویران کرد
زندگی زنی ۵۵ ساله در منطقه مومند پاکستان به خاطر خشونت طالبان تباه شده؛ چراکه همسر و پسرش در ناآرامی ها کشته شده اند. پیشروی طالبان در مناطق قبایلی نزدیک مرز افغانستان ترس از بازگشت طالبان به این مناطق را شدت بخشیده است.
عکس: Saba Rehman/DW
زندگی دشوار
زندگی همینطور هم برای زنان در مناطق قبایلی پاکستان سخت است. برای بصوالحه، بیوه ای ۵۵ ساله، که پسرش را در سال ۲۰۰۹ و همسرش را در سال ۲۰۱۰ در حملات تروریستی از دست داده، زندگی به مراتب دشوارتر شده است. پس از حمله امریکا علیه رژیم طالبان در افغانستان، مناطق قبایلی از شورشگری طالبان به شدت متاثر گردید.
عکس: Saba Rehman/DW
از هر طرف حمله
بصوالحه در مصاحبه با دویچه وله گفت که یک گروه مسلح محلی ضد طالبان به نام "کمیته صلح" پسرش را به اتهام همکاری با تروریستان در سن ۲۳ سالگی کشت. عملیات ارتش پاکستان باعث امنیت نسبی در این محل شده بود، اما با وخیم شدن اوضاع در افغانستان و خروج نیروهای بین المللی از این کشور، ترس از بازگشت طالبان به این مناطق بیشتر شده است.
عکس: dapd
مرحله خشونت بار
عبدالغفران شوهر بصوالحه یک سال بعد در ششم دسامبر ۲۰۱۰ زمانی کشته شد که دو مهاجم انتحاری یک ساختمان دولتی را هدف قرار دادند. وی گفت که شوهرش برای دریافت اکرامیه پسر مقتولش به آنجا رفته بود. شمار زیادی در آن حمله جان باختند. این زن بیوه می گوید که در مناطق قبایلی، زندگی یک زن تنها و بدون یک مرد بالغ در خانه با خطرهای متعددی روبرو می گردد.
عکس: Getty Images/AFP/A. Majeed
ناامید نمی شود
پس از مرگ پسر و شوهرش، بصوالحه امید خود را از دست نداد. هرچند روستای وی فاقد امکانات اولیه مانند گاز، برق ثابت و اینترنت است، اما وی نمی خواست با کمک دولتی زندگی کند که ۱۰ هزار روپیه پاکستانی در ماه بود و در سال ۲۰۱۴ متوقف شد. این زن برای برای تأمین مخارج زندگی خود تلاش می کند.
عکس: Saba Rehman/DW
می دوزد و می فروشد
این زن می خواهد فرزندان دیگرش بتوانند درس بخوانند. او به دویچه وله گفت: «برایم آسان نبود. زمانی رسید که فکر کردم زندگی ام بی فایده است و دیگر نمی توانم در این جامعه زنده بمانم.» خیاطی یکی از منابع درآمد وی می باشد. او در ازای دوخت هر دست لباس زنانه بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ روپیه مزد می گیرد.
عکس: Saba Rehman/DW
الزامی بودن همراه مرد
این مادر بیوه گفت: «پس از مرگ شوهرم، من نان می پختم و دختران کوچکم آنها را در جاده اصلی برده و می فروختند. وقتی دخترانم کمی بزرگ شدند، نمی توانستند به بازار رفته و نان بفروشند، چون این کار در منطقه ما بد تلقی می شود.» وی افزود: «در خانه لحاف و پتو دوخته و آنها را به مردم محلی فروختم.» همیشه یک عضو مذکر خانواده، صرف نظر از سن و سالش، باید او را همراهی کند.
عکس: Saba Rehman/DW
خشونت بیشتر می شود؟
هزاران خانواده در مناطق قبایلی شمال و شمال غرب پاکستان قربانی خشونت افراط گرایان شده اند. عبدالرزاق، برادر شوهر بصوالحه، هنوز هم روزی را که برادرش میان عبدالغفران در حمله طالبان کشته شد به یاد دارد. وی امیدوار است که مناطق قبایلی دیگر دچار خشونت و آشفتگی نشود.