طالبان در تلاش جذب کمک‌های بین‌المللی برای بازسازی هستند
۱۴۰۰ مهر ۲۷, سه‌شنبه
یک روز پس از آن که نیروهای امریکایی افغانستان را در آخر ماه اگست ترک کردند، انعام الله سمنگانی یک مقام طالبان گفت که جنگ به پایان رسیده است و طالبان بعد از این بر بهبود اقتصاد افغانستان تمرکز خواهند کرد. به نظر می‌رسد که این گروه تصمیم گرفته تا بازسازی را از ترمیم جاده‌ها آغاز کند.
از آن زمان تاکنون، طالبان بازسازی چندین جاده را اعلام کرده اند. این پروژه‌ها شامل ساخت شاهراه کابل – میدان شهر، گردیز مرکز ولایت پکتیا و بعضی پروژه ها در ولایت کنر و لوگر می‌شوند.
همچنین، قیرریزی مجدد شاهراه سالنگ به طول ۱۲۰ کیلومتر در شمال کابل بسیار مهم است. این شاهراه کابل و به شکلی حتی تمام ولایات شرق و غرب را با شمال افغانستان وصل می‌کند و در سال های اخیر به شدت تخریب شده است.
طالبان در ماه سپتمبر کار بازسازی شاهراه سالنگ را در محفلی که از تلویزیون‌ها نیز نشر شد، آغاز کردند. اعضای این گروه در سخنرانی‌های شان گفتند که به وعده‌های خود عمل خواهند کرد و پیشرفت و توسعه را به ارمغان خواهند آورد. مقامات طالبان با استفاده از این فرصت حکومت پیشین را فاسد و ناکارامد خواندند.
محمد اشرف حق شناس، سخنگوی وزارت فواید عامه طالبان گفت که در بازسازی شاهراه سالنگ، ۳۰ کیلومتر این شاهراه ترمیم می‌شود که شامل ۱۵ کیلومتر در هر دو طرف سالنگ است.
پول بازسازی از کجا می‌آید؟
پس از آن که طالبان قدرت را با زور تصرف کردند و افرادی را که نام شان در لیست تحریم‌ها درج است در پست‌های کلیدی گماشتند، بیشتر کمک‌های بین‌المللی به افغانستان متوقف شد.
علاوه بر آن، حساب‌های مربوط به حکومت افغانستان مسدود شده و منابع مالی طالبان نیز محدود است. حالا این سوال مطرح است که پول بازسازی شاهراه سالنگ از کجا تامین می‌شود.
پول پروژه‌های قبلی بازسازی که از سوی حکومت قبلی به پیش برده می‌شد، توسط حمایت‌های مالی خارجی تامین می‌شد. به گونه نمونه، باران‌های شدید و رانش زمین در بهار سال ۲۰۲۱ جاده اصلی پارون مرکز ولایت دورافتاده نورستان را به شدت تخریب کرد.
شرکت ساختمانی بلال تواب، که بازسازی این جاده را با حکومت پیشین قرارداد کرده بود، به دویچه وله گفت از زمانی که طالبان قدرت را به دست گرفته اند، بیل میخانیکی و سایر وسایل ساختمانی این شرکت بدون استفاده مانده است.
یک تن از مسئولان این شرکت به دویچه وله گفت: «دلیل این امر این است که تعلیق کمک‌های امریکا منجر به کمبود بودجه در حکومت جدید افغانستان شد.»
او گفت: «طالبان به ما به صورت خصوصی گفته اند که آن‌ها می‌خواهند شاهد شروع مجدد کار این جاده باشند.»
او افزود: «اما آغاز کار وابسته به این است که آیا کمک‌دهندگان بین‌المللی پول می‌دهند یا نه.»
به گفته نماینده این شرکت، حدود ۹۰ درصد تمام پروژه‌های ساختمانی در افغانستان با چنین سرنوشتی روبرو هستند.
افغان ها در تطبیق پروژه‌های محلی پیشگام اند
مقامات طالبان در ولسوالی واته پور در ولایت شرقی کنر نقشه چاپ شده برای برنامه‌های بازسازی جاده‌ها در چندین قریه را به دویچه وله نشان دادند. دفتر والی طالبان در کنر حتی در یک توییت عکس‌هایی از شروع کار یک جاده به همکاری مردم محل را نشر کرده است.
همچنین، در اواخر ماه سپتمبر یک گزارشگر دویچه وله از پروژه ساخت یک سرک ساده دیدن کرد که مردان با بیل و کلنگ یک جاده دشوارگذر را بازسازی می‌کردند.
یک مقام محلی طالبان به دویچه وله گفت که طالبان نقشی در این پروژه ندارند. او گفت: «این کار توسط مردم محل بدون کمک امارت سازماندهی و انجام می‌شود.»
یک مرد دیگر آشکارا اعتراف کرد: «طالبان در حال حاضر وسیله بازسازی جاده‌ها را ندارد.»
وابستگی افغانستان به کمک خارجی
سخنگوی والی طالبان در کنر در حالی که پلان ساخت جاده‌ها را در یک گردهمایی مردم محل در واته پور تشریح می‌کرد، خطاب به مردم محل گفت که برای تکمیل پروژه‌های مورد نظر «به کمک نهادهای غیرحکومتی نیاز است».
نصر محمد، شاروال اسعد آباد مرکز کنر با اشاره به پیروزی طالبان بر حکومت قبلی به دویچه وله گفت: «ما مسایل امنیتی را حل کردیم. حالا ضرور است که سازمان‌های (امدادی) کمک کنند.»
این نشاندهنده موضع طالبان است که می‌خواهند حکومت کنند و امنیت را تامین نمایند، ولی بودجه خدمات عمومی باید با کمک بین‌المللی تامین شود.
در حالی که این حقیقت دارد که جمهوری پیشین أفغانستان برای خدمات اولیه بسیار وابسته به حمایت های مالی بین المللی بود، حکومت پیشین همکاری آشکار با جامعه بین المللی داشت و شرایط خاصی را پذیرفت.
در مقابل، طالبان هرچند خود را آماده همکاری با جامعه جهانی نشان می‌دهند، اما آشکارا شرایطی را که برای کمک به این گروه گذاشته شده، رد کرده اند.
علاوه بر آن، اداره سرپرست طالبان رسماً از سوی هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده است. کمک‌کنندگان بین المللی از ارسال کمک‌های مالی به افغانستان تحت کنترول طالبان به دلیل سوابق حقوق بشری این گروه هشدار می‌دهند.
تا زمانی که طالبان قبول نکنند که تضمین‌های گنگ شان برای پابندی به حقوق بشر برای رفع نگرانی کمک‌کنندگان بین المللی کافی نیست، دورنمای آینده تاریک به نظر می‌رسد، چون کمک‌ها به افغانستان تحت حاکمیت طالبان یا متوقف می‌ماند یا به صورت محدود صورت می‌گیرد.
یک عضو جوان طالبان به دویچه وله گفت که وضعیت با گذشت هر روز بدتر می‌شود: «من نمی‌گویم که امارت نمی‌تواند به این وضعیت رسیدگی کند، اما بدون پول شما هیچ چیزی ساخته نمی‌توانید.»
فرانس مارتی، کنر/ ح. س.