خبرگزاری فرانسه به نقل از شماری از باشندگان منطقه "حوض مدد" ولایت قندهار در جنوب افغانستان از افزایش قیمت تریاک خبر داده اند. از تریاک تولید شده در افغانستان پیش از این که به بازارهای اروپا برسد، در پاکستان، ایران و یا هم در داخل افغانستان هیروئین ساخته می‌شود.

 یکی از باشندگان حوض مدد که خود را امان الله معرفی می‌کند با دوست اش محمد معصوم در تاریکی مصروف آماده کردن تریاک هستند. آنان با استفاده از یک بالون گاز تریاک را به شکل مایع درمی‌آوررند و به مشتریان شان می‌گویند که این تریاک خالص است.

 محمد معصوم در باره کشت مواد مخدر می‌گوید: «این در دین اسلام حرام است، اما به جز کشت آن  انتخاب دیگری نداریم.» معصوم می افزاید که اکنون قاچاقبران برای وی در بدل یک کیلوگرام تریاک ۱۷۵۰۰ کلدار می‌پردازند. این در حالی است که بهای روی جاده یک گرام این ماده مخدر در اروپا ۵۰ دالر امریکایی است.

یک تولیدکننده دیگر مواد مخدر می‌گوید که پس از به قدرت رسیدن طالبان، بهای تریاک سه برابر افزایش یافته است. به گفته او، در گذشته یک کیلوگرام تریاک را به ۷۵۰۰ کلدار پاکستانی به فروش می‌رساندند، اما اکنون فی کیلوگرام به ۲۵ هزار کلدار فروخته می‌شود.

در مارکیت مواد مخدر در قندهار، صدها تن از تولیدکنندگان، معامله داران و خریداران مواد مخدر در کنار خریطه‌های پر از تریاک و چرس نشسته اند، چای سبز می‌نوشند و همزمان با همدیگر در باره بهای تریاک چانه زنی و بحث می‌کنند.

وضعیت اقلیمی، ناامنی، بی‌ثباتی سیاسی و بسته شدن مرزها همه از مواردی اند که احتمال دارد هر لحظه در بهای تریاک نوسانات ایجاد کنند. افزون بر این دلایل، کشاورزان به این باور اند که افزایش بهای مواد مخدر به گفته‌های اخیر ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان بستگی دارد.

او در این سخنان خطاب به جامعه جهانی گفته بود که طالبان می‌خواهند به کشت مواد مخدر پایان بدهند، اما جامعه جهانی باید کمک کند که دهقانان بتوانند از کشت کوکنار دست بکشند.

خریداران احتمال می‌دهند که مواد مخدر کمیاب شود. یکی از خریداران مواد مخدر که به دلایل امنیتی به نام مستعار ذکریا خود را معرفی می‌کند، می گوید که به این دلیل، «بهای تریاک به اوج رسیده است.»

یک کشاورز ۴۰ ساله که مانند پدرکلان و پدرش در بخش بزرگی از زندگی خود مصروف کشت و تولید کوکنار بوده است، می‌گوید باور ندارد که طالبان «در تمامی افغانستان کشتزارهای کوکنار را از بین ببرند.»

طالبان پس از حاکمیت شان در سال ۲۰۰۰ میلادی کشت کوکنار را مغایر احکام دین اسلام دانسته و ممنوع کردند. اما در سال ۲۰۰۱ میلادی پس از سقوط رژیم طالبان توسط نیروهای امریکایی، یک بار دیگر در این کشور کشت کوکنار اندک اندک آغاز شد و به اندازه ای رسید که جامعه جهانی برای مبارزه با آن میلیون‌ها دالر را مصرف کرد.

 به گونه مثال جامعه جهانی برای تشویق دهقانان، پروژه های کشت زعفران را به عنوان بدیل کشت کوکنار راه اندازی کرد، اما با آنهم نتوانست از کشت کوکنار جلوگیری کند.

بر بنیاد آمار سازمان ملل متحد طالبان در سال ۲۰۱۶ میلادی نیمی از مصارف شان را از کشت کوکنار تامین کرده اند.

 شماری از کشاورزان در جنوب افغانستان می گویند که این احتمال نیز وجود دارد که از کشت و تولید مواد مخدر در افغانستان جلوگیری شود.

 سازمان ملل متحد تخمین زده است که سالانه عواید کشت کوکنار در افغانستان به حدود دو میلیارد دالر می رسد.

 معصوم، کشاورز افغان علاوه می کند: «ما می‌دانیم که این کار خوبی نیست، اما ما به اندازه کافی آب و غله نداریم.» او می افزاید: «ما حالا کار دیگری کرده نمی توانیم.»

به گفته این کشاورزان، به جز کشت کوکنار هیچ شغل دیگری به این اندازه سود و عاید ندارد. ذکریا، مرد دیگری که می گوید سرپرسی ۲۵ عضو خانواده اش را به عهده دارد، با تایید سخنان دهقان همکار خود می افزاید: «بدون کشت کوکنار من حتی نمی توانم مصارف خودم را تامین کنم.»

 او می گوید: «دیگر هیچ راه حلی وجود ندارد، به جز این که جامعه جهانی با ما کمک کند.»

مولوی نور محمد سعید، مسئول فرهنگ در ولایت قندهار به خبرگزاری فرانسه گفته است: «تولید هیروئین حرام و برای مردم مضر است.»

 اما او می گوید که ممنوعیت کشت کوکنار به کمک جامعه جهانی بستگی دارد: «هرگاه جامعه جهانی با کشاورزان ما در محو کشت کوکنار کمک کند، در آن صورت ما هم ممنوع می کنیم.»