در خانه ای با منظره زیبای چمن زار و سبز در شهر اِسن آلمان، موقع غذای ظهر، بوی گوارای غذا به مشام می رسد. عثمان عبدالفتاح که از یک گروه مهاجرین نوجوان سرپرستی می کند، با تبسم می گوید: "بادنجان سیاه است."

شش نوجوان مهاجر میان ۱۵ و ۱۷ ساله دور میز غذا نشسته اند. خسته به نظر می رسند. آنها از افغانستان، سومالیا و عراق اند و روزانه از صبح تا ظهر به کورس زبان آلمانی می روند. هناد تازه چند روز است که با این هم قطاران خود پیوسته و تا به حال خستگی ناشی از راه دشوار سفر در چهره او نمایان است. حالا همه آنها در این خانه ویژه نوجوانان ممکن است چندین ماه زندگی کنند.

عبدالفتاح سرپرست آن ها می گوید: "همه این ها که دور این میز نشسته اند، با هرج و مرج آشنا هستند، با صحنه هایی که اینجا از طریق تلویزیون می توان دید؛ با جنگ، فرار، جدایی و ترور. آنها از شر این حوادث وحشتناک فرار کرده و این خاطرات به نحوی همیشه آنها را آزار می دهد.

از این لحاظ، حوادثی مانند حمله بر مسافران یک قطار در شهر ورسبورگ، در نوع خود برای آنها تازگی ندارد. رضا، جوان ۱۷ ساله از افغانستان می گوید: "من از طریق فیسبوک و بعدتر از تلویزیون از این حادثه خبر شدم. اول نمی دانستم که حمله کننده توسط فیر پولیس کشته شده است."

چهره این نوجوان افغان او را از سن واقعی اش بالاتر نشان می دهد، شاید هم به دلیل رنج هایی که او کشیده است. وقتی که حرف می زند، همواره مکث می کند و به فکر می افتد. سیمای کودکی که با تجارب تلخ به زودی پژمرده شده است.

او هشت ماه پیش از کشورش فرار و به آلمان مهاجرت کرد. او که با وحشت و خشونت از نزدیک آشنا است، می گوید: "خشونت در کابل هر روز رخ می دهد. من مانند بسیاری از افغان های دیگر با آن وضعیت بزرگ شده ام. چیزی غیر از آن را ما نمی شناسیم."

با وجود آن، حمله خونین بر مسافرین قطار، رضا را به فکر و تشویش انداخته است، به خصوص که از همان آغاز او یک مهاجر افغان معرفی شد. رضا می گوید: "او مانند من یک افغان بود. من از این بابت نگران هستم که این حادثه باعث بدنامی مهاجران شود."

ترس از پیامدها

مهاجر دیگر افغان در این جا نیز نگرانی مشابه دارند. برای آنها و دیگر پناهجویان، این حمله خونین هم مایه تاسف است و هم مایه تشویش. به خصوص آنها ترس دارند که مردم همه مهاجران را مشابه ببینند.

علی، نوجوان مهاجر از عراق می گوید: "پیش از آن من در بس مورد تمسخر قرار گرفته بودم و افرادی به سوی من خیره خیره می دیدند."

با وجود آن در ایالت پرجمعیت نوردراین ویستفالن که این مهاجران نوجوان زندگی می کنند، تعداد مهاجران سابقه که حالا آلمانی شده اند زیاد است و حملات علیه خارجی ها در مقایسه با سایر مناطق آلمان نسبتاً کم است.

نگرانی در میان سیاستمداران

سیاستمداران آلمانی نیز از احتمال خطرات متوجه پناهجویان هشدار داده اند. آنها تاکید کرده اند که بعد از حمله در قطار ورسبورگ، نباید مهاجران را در معرض ظن عمومی قرار داد.

اشتیفان زایبرت، سخنگوی انگلا مرکل صدراعظم آلمان در این ارتباط گفت: "عمل وحشتناک یک مجرم انفرادی نباید گروهی از هزاران انسان را بدنام سازد."

او افزود که در حملات تروریستی اخیر مانند حملات پاریس، بروکسل و شهر نیس، عاملین در اکثر موارد مهاجران نبوده اند، بلکه قسماً در اروپا به دنیا آمده اند و یا از مدت ها به این سو در این جا زندگی می کردند.

از نظر رضا، مهاجر افغان، نحوه پوشش خبری حادثه ورسبوگ مناسب نبوده است. او می گوید: "در افغانستان، عراق و سوریه حوادث وحشتانک زیادی رخ می دهد. در آنجاها هر روز انسان ها کشته می شوند. اما رسانه ها در اروپا هفته ها گزارش ها درباره حملات در فرانسه را نشان می دهند. من از برابر چنین حوادثی مانند ترور و کشتارهای تروریستی فرار کرده ام. و من نمی خواهیم که چنین حوادثی حالا در این جا در آلمان رخ دهد."