در شعار هاي دست داشتۀ آنها خوانده ميشد: "انصراف کلي از نيروي هسته يي" و "رويداد فوکوشيما نبايد تکرار شود". يکي از تظاهر کننده گان مي گويد: "در جاپان هيچکسي گفته نميتواند که سانحۀ فوکوشيما به وي مربوط نيست، زيرا نيروگاه هاي هسته يي در سراسر جاپان وجود دارند."

اين مرد به تأريخ 11 جون سال روان در جمع 10 هزار تن ديگر براي پايان دادن به استفاده از نيروي اتمي در جاپان به تظاهرات پرداخته بود. اين رقم در برابر شمار مخالفان نيروي هسته يي در آلمان بسيار ناچيز است، اما اکيکو يوشيدا عضو شاخۀ جاپاني سازمان "دوستان زمين" و عضو اتحاد عمل عليه نيروي هسته يي اينرا يک موفقيت مي خواند:

"نظرخواهي ماه مارچ نشان داد که تقريباً نيمي از مردم جاپان مخالف نيروي هسته يي اند. اين رقم در ماه هاي بعدي اپريل، مي و جون به تدريج افزايش يافت. در اين ميان مي توان گفت که بيشتر از نصف جمعيت کشور از جنبش ضد نيروي اتمي حمايت مي کنند. ما تنها پس از سانحۀ فوکوشيما واقعاً بيدار شديم و فهميديم که استفادۀ بيشتر از انرژي اتمي کار نادرست است."

پيش از 11 ام ماه مارچ شمار زياد سازمان هاي کوچک و پراکندۀ حامي محيط زيست در جاپان وجود داشتند که در رابطه با تکنالوژي هسته يي موضعگيري واحد نداشتند. يوشيدا در اين مورد مي گويد:

"در ماه مارچ معلوم شد که ما براي رسيدن به هدف بايد مشترکاً مبارزه کنيم. ازينرو سازمان هاي "دوستان زمين"، "گرين پيس"، "بنياد جهاني طبيعت" و سازمان هاي ديگر حامي محيط زيست شبکۀ مشترکي را در اين راستا ايجاد کردند."

در طرح مشترک اين سازمان ها بنام "دگرگوني انرژي" روي چهار نکته تأکيد شده است: تأثير نيروگاه هاي هسته يي بالاي صحت انسان تا حد ممکن بايد محدود نگهداشته شود، مسؤوليت ها بايد مشخص و واضح گردند، در راه انصراف از انرژي اتمي و بکار گيري انرژي بديل بايد گام گذاشته شود و مردم بايد از مسايل مربوز مطلع ساخته شوند. يوشيدا مي افزايد: " بدين منظور ما سيمينارهاي را داير ميکنيم. ما به جمع آوري امضاء مي پردازيم، و همچنان تظاهرات ادامه داده مي شوند. مشترکاً مي توان همه راه هاي ممکن را در پيش گرفت."

اکيکو يوشيدا عضو شاخۀ جاپاني سازمان "دوستان زمين"، در رابطه با گذشته، به محاکمه هاي اشاره ميکند که در نتيجۀ تلاش هاي مردم در برابر ايجاد نيروگاه هاي اتمي صورت گرفته بودند. هرچند اين محاکمه ها هميشه به سود متصديان نيروگاه ها تمام شده است، اما از سوي ديگر مردم محل با آن از خطرات ناشي از اين نيروگاه ها باخبر شده اند. يوشيدا مي گويد:

"پس از سانحۀ چرنوبل اوکرايين، مردم جاپان هم شديداً اعتماد خود را به نيروگاه هاي هسته يي از دست دادند. به ويژه آنهايي که در گرد و نواح اين نيروگاه ها زندگي ميکردند، با جمع آوري امضاء ها عليه آن مبارزه ميکردند. آنها تلاش کردند سياستمدار هاي محلي را در مورد خطرات نيروگاه ها متيقن سازند. آن مبارزان از پيشگامان اين راه بودند، پس نميتوان گفت که در گذشته هيچ جنبش ضد نيروي هسته يي وجود نداشته است."

اما از قرار معلوم اين جنبش حالا بيشتر عموميت يافته است. نائوتو کان نخست وزير جاپان اخيراً يک بحث اساسي را پيرامون سياست استفاده از انرژي هسته يي در آنکشور وعده داد.

زمين لرزۀ ويرانگر با شدت 9 درجه به مقياس ريشتر به تأريخ 11 مارچ سال روان سونامي عظيمي را به همراه داشت. اين دو سانحۀ بزرگ طبيعي از جمله نيروگاه اتمي جاپان در شهر فوکوشيما را هم شديداً خساره مند ساخت. در پهلوي شمار زياد قربانيان اين سانحه ها، هزاران نفر ديگر به خاطر آزاد شدم مواد مضرۀ راديواکتيفي مجبور به ترک محلات شان شدند.

پتر کويات /صفي الله ابراهيم خيل

ويراستار: رسول رحيم