از جنگلهای آسترالیا تا سواحل آرام در مکسیکو، آویزان در شاخه های درختان و یا هم در بلندی های کوه ها، در مغاره ها، در درز صخره ها و در بامها سکونت دارند. خفاش ها بیشترین حیوانات پستاندار روی زمین را می سازند و به استثنای نواحی خیلی سرد قطب جنوب، دیگر در تمام نقاط زمین وجود دارند. این حیوانات حدود ۲۰ درصد از جمع حیوانات پستاندار را می سازند و تنها حیوانات پستانداری اند که می توانند پرواز کنند.

این خفاش که در میان برگ گل خرچنگی استراحت کرده است، از جمله نادر خفاشانی است که از جمع حدود ۱۱۰۰ نوع خفاش، رنگ سفید دارد. این خفاش به دلیل نرمی و ملایم بودن پشم بدنش اکثراً «مارشمیلو» هم خوانده می شود؛ مارشمیلو یک نوع شیرینی نرمیست که بیشتر کودکان دوست دارند. خوراک این خفاش کلاً انجیر است.

با وجود آنکه خفاش ها در اکثر نقاط جهان به موجودات وحشتناک شهرت دارند، اما فقط سه نوع این حیوانات خونخوار اند. دندانهای آنان آنقدر تیز است که حتی می توانند موهای شکار خود را بتراشند و خون آنانرا بمکند. گاو ها و اسب های در حالت خواب، از جمله قربانی های این حیوانات به شمار می روند؛ اما این خفاشان به انسانها نیز حمله ور شده و بیماری های ویروسی را به انسانها منتقل می کنند.

خفاش ها برای حس انعکاس صدا ها نیاز به اینچنین گوشهای پهن دارند. زیرا اکثر خفاش ها از قدرت بینایی خوبی برخوردار نیستند، بناءً برای یافتن خوراکی نیاز به چنین وسیله سونار یا فاصله یاب صوتی دارند. این وسیله صدای خیلی بلندی در گلوی آنان تولید می کند و آنرا به بیرون می دهد. گوشهای آنان این انعکاس صدا را می گیرد و به این ترتیب ماحول خود را به خوبی می توانند تشخیص کنند.

خفاش ها در تکثیر نسل گیاهان و نباتات نقش خیلی مهمی دارند. بیش از ۵۰۰ نوع گیاه حین شکوفایی برای پخش ذرات یا گَرده خویش برای میوه دادن، نیاز به خفاش ها دارند. از این میان می توان از اوِکادو، ام و گیاه آگاوه نام برد. شماری از خفاش ها به شمول خفاش کیله مکسیکویی و خفاش بینی دراز که در تصویر می بینید، با داشتن زبان خیلی دراز، وظیفه خیلی مهم و بی نظیری در زایش وتکثیر میوه ها دارند.

با آنکه خفاش ها سالانه فقط یک فرزند به دنیا می آوردند، اما اکثر آنان خیلی عمر طولانی دارند. تعدادی از آنان تا سی سال عمر می کنند و در اینهمه سال حتی واقعاًپیر نمی شوند. دانشمندان دلیل طول عمر این حیوانات را به یک قابلیت بی نظیر آنان ربط می دهند؛ یعنی این حیوانات قابلیت اینرا دارند تا از فرسوده شدن سلولهای خود جلوگیری کنند و آنان را بازسازی کرده حتی در برابر سرطان حفظ نمایند.

وجود خفاش ها به هر صورت مکان خیلی مناسبی برای جا گرفتن و رشد و نموی ویروس ها است. از جمله ویروس موسوم به ویروس نیپاه ماربورگ، ویروس ایبولا، ویروس های کرونا و سارس، مِرس و ویروس جدید سارس کووی ۲، در وجود خفاش ها جا گرفته و نمو می کنند. اما خفاش ها خود به دلیل داشتن قدرت ایمنی خیلی قوی، حرارت خیلی بلند بدن و نیز مقداربسیار بلند ضد ویروس در بدن خود، از ضرر این ویروس ها در امن بوده و سالم می مانند.

با آنکه خفاش ها بار بار مسؤل بیماری های خیلی وخیم شناخته می شوند ولی باید حفاظت شوند؛ زیرا این حیوانات در سیستم طبیعت نقش خیلی مهمی دارند. بدون موجودیت خفاش ها، مثلاً در افریقا، رقم پشه های ملاریا انفجار خواهد کرد و به طور غیر قابل تصوری این پشه ها تکثیر خواهند شد.