اشعه نور به کلبه های پناهجویان در بلگراد می تابد. دود انبوه کثافاتی که آنها می سوزانند، فضای این اردوگاه را نیز در هم پیچیده است. پیش از پاکسازی این محل در ماه گذشته، ساختمان های نیمه به هم ریخته، پناهگاه 1200 پناهجو بودند. کراوفورد گفت: «زمانی که من بحران این جا را تحت پوشش قرار می دادم، با صدها تن صحبت کردم. تمام این مهاجرین هدف یکسان داشتند، و آن این که یک زندگی تازه و بهتر در اروپا پیدا کنند».

این اردوگاه سرپناه پناهجویان افغان و پاکستانی بود که به دلیل فقر و فعالیت های تروریستی، کشورهای شان را ترک کردند. کراوفورد توضیح داد: «زمانی که نیروهای غربی از افغانستان بیرون شدند، طالبان از پناهگاه های خود بیرون شده، اقدام تلافی جویانه از آنانی کردند که "همکاران دشمنان" تلقی می شدند. این همکاران نزد آنان اعضای نیروهای امنیتی افغان و هر آن کسی که با نیروهای غربی فعالیت می کرد، پنداشته می شود.»

با وارد شدن پناهجویان به اروپا در ماه های نخست این سال، آنان مکلف بودند که با مشکل دیگری دست و پنجه نرم کنند. این چالش زمستان سرد و هوای بهار بود. کمپل های خاکستری کمیساریای عالی سازمان ملل، وسیله نجات برای این پناهجویان پنداشته می شد. یک کمپل ساخته شده از الیاف اکریلیک یا پلی استر می تواند در برابر صفر درجه حرارت مقاومت داشته و سپر دفاعی در هوای سرد شود.

کراوفورد هیچ کسی را ندیده بود که از این کمپل ها در صربستان استفاده نکند. او افزود: "هزاران کمپل این چنینی در هر گوشه و کنار این اردوگاه به نظر می خوردند. مردم تحت این پارچه ها می خوابیدند، ولی برخی ها از آن به عنوان یک جمپر اضافی در برابر سردی هوا استفاده می کردند". برای این مرد، کمپل یک چیز ضروری بود، چنان که افزون بر لباس هایش، کمپپل یگانه چیزی بود که با خود داشت.

این کمپل ها به شکل خیمه و پرده در آورده شده و یا بجای جوراب از آن استفاده می شد. کمپل نه تنها یک سمبول مهاجرت بود که بدون آن احتمالآ هزاران پناهجو جان های خود را از دست می دادند بلکه مانند یک وسیله حاضر در همه جا، در زندگی روزمره آوارگان تلقی می شد. یک وضعیت معمول عکس برداری را کراوفورد نشان می دهد یک مرد آب گرم می ریزد، دیگری صابون می زند و فرد دیگری در کنار آنان ایستاده تا او را با کمپل خشک کند.

کراوفورت گفت: «معمولآ کمپل ها یکی از همراهان همیشگی این مردم در صربستان بوده اند. ولی در برخی مواقع آنان به دلیلی که از سرعت شان کاسته نشود، این کمپل ها را رها هم کرده اند. مالک این کمپل هنگام سوار شدن به قطار در شب گذشته اش، این کمپل را در اینجا ترک کرده بود.»

وضعیت پناهجویان اینجا نگران کننده اعلام شده است. چنان که مقامات گفته اند که حدود 40 درصد جمعیت این کمپ را اطفال و نوجوانان تشکیل می دهند. این عکاس بریتانیایی گفت: «این یک مرد جوان بود که به مادرش تماس تیلفونی برقرار کرده بود. برای من این مطلب جنبه بحران خانوادگی بحران مهاجرت را برجسته ساخت چنان که تمام مردان این اردوگاه اولاد، برادر و یا پدر برای دیگران بوده اند.

به بیان کراوفورد، با وجود جمعیت زیاد و وضعیت ضعیف حفظ الصحه، اردوگاه های پناهجویان در صربستان نسبت به اردوگاه های دیگر در مسیر بالقان مناسب تر بودند. او گفت: «من در زمان بودنم آنجا، از اردوگاه های متعدد در صربستان دیدن کردم. من آنان را با توجه به شرایط به خوبی مدیریت شده یافتم». کراوفورد گفت، دفاتر امور مهاجرین صربستان تلاش می کردند که ترجمانان، داکتران و مامورین آموزش دیده با خود داشته باشند.

هرچند کراوفورد وضعیت در حال حاضر را با ثبات تر می بیند اما او از روش اتحادیه اروپا در برابر این بحران انتقاد می کند. به بیان او "صربستان باید وجه مالی بیشتر دریافت کند تا به وضعیت رسیدگی کرده و اردوگاه های مناسب حال انسان را ساخت و ساز کند. با توجه به این که پولند، جمهوری چک و هنگری از پذیرفتن سهمیه خود در قسمت پذیرش پناهجویان سر باز می زنند، ایده تقسیمات پناهجویان ناکام شده است".

کراوفورد خواستار تسریع روند بررسی تقاضاهای پناهجویان به هدف ساده سازی ورود قانونی آنان به اتحادیه اروپا شد. ولی پناهجویان چه نیاز دارند که وضعیت بهبود یابد؟ کراوفورت به قول مهاجران می گوید "مردم در اروپا از ما و روش ما شکایت می کنند. حالا که ما اینجا هستیم چرا ما را آموزش نمی دهند؟ برای ما بگویند که چه پذیرفتنی است و چه چیزی نه. زمانی که ما قوانین را نقض می کنیم، پیامدهای آن چه خواهد بود".