زبان تازه و الفبای آن از چالش های عمده ای است که با رسیدن پناهجویان به آلمان فرا راه آنان قرار می گیرد. بسیاری ها نیازمند کمک هستند تا حداقل بتوانند فراگیری زبان را آغاز کنند. خبر خوش این روزها این است که آنان می توانند، بکس های صنفی، کتابچه های تمرین و حتی آموزگاران خود را کنار گذاشته، به جاده ها بیایند و فعالانه بیاموزند.

"کورس ادغام" مکتب زبان لینگوا موسوم به (ای سی بی) در نظر دارد که تازه واردان را تحت آموزش زبان قراردهد. این مکتب شاگردان خودرا برای "کسب اندوخته ها" به بیرون می فرستد تا در مورد شهر بن خود بیاموزند. آنها با برخی شاگردان آشنایی حاصل نموده و تلاش می کنند که روش های تازه را آشنا شوند. برای آنان چنین وظیفه داده می شود "که به مارکیت بروند، یک غرفه را دریابند که چی نوع ترکاری و میوه را به فروش میرساند؟"

آیا شما کلمه "آناناس" را به آلمانی میدانید؟ در حالی که فرانسوی ها و ایتالیایی ها که ریشه مشترک زبانی دارند، با این کلمه آشنا هستند، برای عرب زبان ها اما ماجرای دشوارتر است.

شاگردان تلاش می کنند بدون استفاده از تیلفون های دستی خود از مردم بپرسند، معلومات دریابند و مسیریابی کنند. هرچند انگیزه برای دریافت مسیر برای کسانی که آلمانی و عربی صحبت می کنند خیلی عالی است. بسام که "کاغذی به دست دارد" خیلی مهربانانه با این گروه جملات مختلف را شریک می سازد که آنان اصلا نمی دانستند.

لودویگ فون بیتهوفن یکی از مشهورترین افراد در شهر بن است. خانه اش، جایی که او متولد شده بود در نزدیکی مرکز شهر در "مارکت پلتز" قرار دارد که حالا به عنوان یک موزیم از آن استفاده صورت می گیرد. رضوان اجوز و علی پسرش که اتباع سوریه اند در وظیفه بعدی خود تلاش دارند که شماره سحرآمیز 1770 را دریابند.

رسیدن به هدف پیروزی، برای شرکت کنندگان این بود که باید آنان به گونه سریع و با درنظر داشت زمان تعیین شده بتوانند وظیفه را به انجام برسانند. هنوز هم در جریان دو ساعت قدم زنی این گردش آنها را به محلاتی هدایت می کند که آنان دوباره از آنجا دیدن خواهند نمود. یک سوال از آن ها پرسیده می شود که یادداشت کنند و اداره امور اتباع خارجی (Ausländeramt) در شهر بن را پیدا کنند.

"به فریدنس پلاتز بروید" این جمله ای است که رهنمای این گروه دستور می دهد و به یکی دیگر از چهار راه های بزرگ شهر بُن هدایت می کند. "آخرین توقف گاه سرویس شماره 608 کجاست، و با رسیدن یکی از آنها چی زمانی دیگرش حرکت می کند؟" بس شماره 608 همچنان در پاولوس هایم شهر بُن توقف می کند. اینجا خانه هایی قدیمی است که حالا برای اسکان مهاجرین آماده شده اند، جایی در آنجا بسیاری از شاگردان این صنف بود و باش دارند.

توقف بعدی کتابخانه شهر است. در اینجا شاگردان باید کتاب های عربی، فارسی و کردی را پیدا کنند. شرکت کنندگان همچنان می پرسند که کدام اوراق برای امانت گیری کتاب ها را نیاز دارند.

"در بعضی جاه ها بنشینید" و یک پستکارت بنویسید، این چیزی است که در صنف برای شان وظیفه داده شده بود. "به دفتر مرکزی پست بروید و یک مُهر خریداری نموده و پستکارت را بفرستید. نام گیرنده را در پوستکارت فراموش نکنید." آغاز مکالمه هنگام خریداری مهر مورد نظر برای پستکارت یک چالش تلقی می شد.

این یک درس طولانی نسبت به کارهای معمولی بود، با بعضی از گروه ها نسبت به دیگران وقت بیشتر نیاز بود. کسانی که وقت تر ختم می کنند بازی دیگری در انتظارشان است. آنها چیزی را به روی تخته رسم می کنند و کسی که نام آن شی ترسیم شده را به زبان آلمانی گرفت، قلم را به دست می گیرد و شی دیگری را رسم می کند.

الیو ایریسوف راینکل مسئول این نهاد جوایز را برای برندگانی که در این ماموریت در مرکز شهر بن شرکت کرده بودند، روی میز قرار داده است. او می گوید که گروه ما نتوانست که سه بهترین را بسازد در حالی که امکان پذیر بود. دلیل این بود که در میان آنها یک خبرنگار پرحرف وجود داشت که او مقید به دستوری بود که نباید دیگران را همکاری کند.

یک هیجان برای پایان دادن به روز: از میان این همه شرکت کنندگان، رضوان اجوز یکی از بزرگ سال ترین- رقابت کنندگان این گروه، جایزه را از آن خود کرد. در جریان تمرین همواره اجوز تبسم بر لب داشت و به حاضرین صدا می زد که از من عکس بگیرید. در حال حاضر خانم و چهار اولاد او که از سوریه گریخته اند در لبنان به سر می برند.