در کنفرانس افغانستان در بروکسل امروز سه شنبه و فردا چهارشنبه کمک های مالی زیادی به این یکی از فقیرترین کشورهای جهان که هنوز هم درگیر جنگ های مسلحانه است، مطرح است.

اما این سول مطرح است که کمک های میلیاردی بیشتر برای افغانستان منطقی است؟

کنفرانس بروکسل در مورد افغانستان چیست و در مورد چه چیزی در این کنفرانس تصمیم گرفته می شود.

در کنفرانس کمک کنندگان بین المللی برای افغانستان، نمایندگان بیش از70 کشور و بیش از 20 سازمان بین المللی گرد هم می آیند. انتظار می رود که جامعه بین المللی سالانه برای افغانستان تا پایان سال 2020 بیشتر از سه میلیارد دالر کمک های مالی ارائه کند.

این کمک ها قرار است برای پروژه های نظامی به مصرف برسد. علاوه بر این کمک ها، کشورهای عضو ناتو در ماه جولای در وارسا به پرداخت بیش از چهار میلیارد یورو در سال تا پایان 2020 برای حمایت از نیروهای امنیتی این کشور تعهد سپردند. بیشترین این کمک ها را ایالات متحده امریکا به دوش گرفته است. بعد از ایالات متحده امریکا و جاپان، آلمان با پرداخت 430 میلیون یورو سومین بزرگترین کشور کمک کننده به شمار می رود.

چرا افغانستان هنوز هم نیاز به این مقدار پول زیادی دارد؟

پس از 30 سال جنگ،  بازسازی افغانستان عملا از سال 2002 از صفر آغاز شد. افغانستان هنوز هم یکی از فقیرترین کشورهای جهان است. به گفته بانک جهانی بیش از یک سوم تمام افغان ها در زیر خط فقر زندگی می کنند. دو سوم افغان ها هنوز خوانده و نوشته نمی توانند. تجارت غیر قانونی مواد مخدر مهمترین منبع اقتصادی به شمار می رود و از طرف دیگر اسلام گرایان از طریق تجارت مواد مخدر هزینه جنگی شانرا تامین می کنند و فعلا در حال پیشروی در افغانستان اند.

این سوال مطرح می گردد که آیا تا کنون دستآورد های وجود داشته است؟

بله، به خصوص در بخش های بهداشتی و آموزشی. هشت میلیون
کودک که 39 درصد آن دختران اند، با توجه به گزارش سازمان ملل متحد از سال 2015 میلادی به مکتب می روند، در زمان حکومت طالبان حدود یک میلیون نفر بود.

بر اساس اطلاعات مقامات دولتی کلینیک های صحی نیازمندی های مردم را تا 60 در صد تکافو می کنند. مرگ و میر مادران تا نیم کاهش یافته است.

در پارلمان و کابینه افغانستان زنان بیشتر فعالیت دارند. همچنین انتخابات، یک قانون اساسی جدید و یک جامعه مدنی بزرگ در این کشور وجود دارد. خدمات در بخش انرژی رسانی بهبود پیدا کرده است و درآمد دولت در سال گذشته افزایش یافته است. اما در این بخش ها و هم در زمینه های دیگر هنوز موانع و خلاء هایی وجود دارند. به عنوان مثال می توان یکی ازاین دلایل، وخامت اوضاع امنیتی در این کشور و هم فساد گسترده را یاد کرد.

در مورد فساد و عدم پیشرفت در اصلاحات، کشورهای پول دهنده از دیر زمانی شکایت می کنند. در اینجا این سوال مطرح می گردد که این کشور ها چرا کمک های مالی شانرا به سادگی قطع نمی کنند؟

از لحاظ تیوری، کشور های پول دهنده می خواهند پول های شانرا از موفقیت در اصلاحات وابسته گردانند. در سال 2012، این کشورها یک چارچوب را ایجاد کردند که شامل 39 پیش شرط بود. گفته می شود که تا حال تنها یک بخش کوچکی آن برآورده شده است. از جمله کارهای که باید صورت می گرفت که تا حال در این راستا دستآوردی آنچنایی رونما نگردیده است عبارت از انتخابات پارلمانی که به تعویق افتاده است، مبارزه کند علیه فساد و قاچاق مواد مخدر و برهم خوردن روند صلح با طالبان است. با این حال، در شرایط فعلی، هیچ کس نمی خواهد روی عملی شدن همه پیش شرط ها تاکید کند. بسیاری از دیپلومات ها ترس دارند که قطع کمک های بین المللی، می تواند حکومت افغانستان را از این هم ضعیف تر گرداند. علاوه بر این، این حرکت می تواند طالبان را بیشتر تشویق کند.

آیا بحران پناهندگان در اتحادیه اروپا نقشی را بازی می کند؟

بله، تنها در سال گذشته، حدود 213 هزار افغان به طور غیر قانونی به اتحادیه اروپا آمده اند. یک دیپلومات غربی گفته است که اگر "کمک ها برای حکومت افغانستان کاهش پیدا کنند، بی قانونی شدت می گیرد و منجر به فرار بیشتر انسان ها از کشور می گردند.

آیا اتحادیه اروپا ادامه کمک هایش را از پذیرش پناهجویان افغان که بازگشت داده می شوند، وابسته خواهد کرد؟

رسما بروکسل نمی خواهد چنین پیش شرط برای کشور ها بگذارد. اما احتمالا تصادفی نبوده است که اتحادیه اروپا و افغانستان  مدت کوتاهی قبل از کنفرانس توافقنامه ای در قبال پناهجویان را امضا کردند. بنابرین حکومت افغانستان برای کشورهای عضو اتحادیه اروپا  وعده سپرده است که آن افغان های که  درخواست پناهندگی شان رد شده است، به سادگی به کشور دوباره می پذیرد. بر اساس گزارش خبرگزاری آلمان، از جمله به صدور سریع اسناد سفر و استفاده از میدان های هوایی افغانستان نیز شامل این توافقنامه است. اتحادیه اروپا در عوض تعهد سپرده است که تمام هزینه های سفر پناهجویان که بازگردانده می شوند، به دوشن می گیرد و همچنین برنامه ادغام مجدد را تمویل می کند.

به چه تعداد از پناهجویان به افغانستان برگردانده خواهند شد؟

بر اساس یک سند محرم اتحادیه اروپا از ماه مارچ،  سخن از 80 هزار افغانی است که از کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید به کشور شان بازگردانده شوند.

کنفرانس افغانستان تحت شعاع حمله سنگین طالبان بالای شهر کندز قرار گرفته است.

آیا امدادگران با توجه به وضعیت امنیتی حاکم می توانند به کار شان ادامه بدهند؟

این یک سوال بزرگ است که بسیاری از سازمان ها در حال حاضرمطرح می کنند. از پایان سال 2014 که نیروهای بین المللی از افغانستان خارج گردیدند، وضعیت امنیتی در این کشور بسیار بدتر شده است. سازمان ملل متحد از خشونت ها در 31 از 34 ولایت گزارش داده است و امسال انتظار 400 هزار پناهجویان داخلی می رود.  بنابراین امدادگران تنها دسترسی محدود در ولایات دارند و همزمان نیازمندی های انسان ها شدت گرفته است. بسیاری از سازمان ها در حال حاضر با کارکنان بین المللی کمتر اما بیشتر با کارمندان محلی کار می کنند و پروژه هایشانرا از راه دور هدایت می کنند.

NKA / dpa, afp