مجیب خلوتگر، رئیس این موسسه که با اسم اختصاری "نی" نیز شناخته می شود در مصاحبه ای به مجله آلمانی "ولت زیشتن" گفت: «برای فراهم کردن فضایی مناسب برای کار ژورنالیستی حکومت هیچ کاری نمی کند».

خلوتگر اضافه کرد که میزان خشونت ها علیه خبرنگاران در افغانستان در سال ۲۰۱۸ نسبت به سال قبلی اش ۵۰ درصد افزایش را نشان می دهد، اما از آغاز سال ۲۰۱۹ تاکنون، خشونت ها نسبت به همین دوره زمانی در سال قبلی اش ۵۰ درصد کاهش یافته است. 

او همچنان افزود: «تا کنون معلوم نیست که چه کسی حمله ۳۰ اپریل سال گذشته میلادی را بالای خبرنگاران انجام داده است، حمله ای که ۹ خبرنگار در آن کشته شدند».

در آن زمان خبرنگاران در حال پوشش خبری یک حمله انتحاری در کابل بودند که یک مهاجم دیگر خودش را در میان خبرنگاران منفجر کرد. به گفته نهادهای حمایت از خبرنگاران، هرچند گفته شده بود که داعش این حمله را انجام داده، اما این گروه رسما مسئولیت را به عهده نگرفته و طالبان نیز مسئولیتش را رد کرده اند.

موسسه حمایت از رسانه های آزاد افغانستان "نی" یکی از دلایل افزایش حملات و خشونت ها بر خبرنگاران را حرفه ای تر شدن ژورنالیستان و رسانه های این کشور می داند؛ چراکه آنان همواره جرایم و جنایت های گروه های افراطی را افشا می سازند.

مجیب خلوتگر رئیس "نی" به این روزنامه آلمانی گفت: «افراطی ها از تصویرشان در رسانه های افغانستان ارائه می شود نگران هستند؛ به این ترتیب هر کاری را که در توانشان باشد می کنند تا خبرنگاران و رسانه ها را بترسانند تا مانعی برای کارهای غیرقانونی شان وجود نداشته باشد».

از نظر وی دلایل دیگری نیز هستند که خشونت علیه خبرنگاران افزایش یافته است. مثلا اینکه حکومت توانایی و علاقمندی به حمایت کافی از خبرنگاران و رسانه ها را ندارد. از جانبی هم خواست سیاسی برای رشد آزادی بیان و اندیشه در کشور وجود ندارد: «حکومت با رسانه ها بازی را آغاز کرده تا هرنوع فشار ممکن بر آنان وارد شود و آزادی بیان و اندیشه محدود گردد».

این مسئول حمایت از رسانه های آزاد در افغانستان گفت که اعمال سانسور، خودسانسوری، اعمال نفوذ و تطمیع خبرنگاران در افغانستان به سطح گسترده ای صورت می گیرد.

وی از حکومت افغانستان خواست با رسانه ها و خبرنگاران همکاری کند. مثلا برای خبرنگاران دوره های آموزشی برای حفاطت خودی در جریان کار، نحوه عملکرد و رفتار با نیروهای امنیتی و اطلاعاتی را فراهم کند. وی از خبرنگاران نیز خواسته که موارد امنیتی را در جریان کار در محلات جنگی درنظر داشته باشند: «خبرنگاران حداقل باید کلاه و واسکت ایمنی بپوشند».

آقای خلوتگر همچنان خواهان کمک به خبرنگارانی شد که در جریان انجام وظیفه حادثات ناگواری را تجربه کرده اند و از تراوما رنج می برند. تراوما یک ضربات روحی و روانی ناشی از اتفاقات بدی است که افسردگی و عوارض جانبی به دنبال دارد. 

 خبرگزاری افانگلیش/ر.ش