نبود سیستم معیاری گرمایش در کابل پایتخت افغانستان، باشندگان این شهر را مجبور کرده است که گرمی بخاری‌های زغالی را بر هوای پاک ترجیح بدهند. اغلب باشندگان کابل برای گرمایش از بخاری‌های زغالی استفاده می‌کنند که در نتیجه آن لایه زخیمی از دود خطرناک بالای این شهر شکل می‌گیرد.

ذرات معلق، که ایجاد آن دلایل طبیعی و انسانی دارد، نه تنها برای صحت انسان بسیار خطرناک بوده و حتی می‌تواند مرگبار باشد، بلکه نباتات و آب را نیز آلوده می‌سازد. صنایع سمنت، زغال سنگ، ذوب آهن و یا گچ پزی از جمله دلایل انسانی برای تولید این ذرات اند.

جلال‌الدین ناصری‌، یک مقام اداره ملی محافظت از محیط زیست، روز سه شنبه گفت که میزان ذرات معلق در هوا که کوچک‌تر از ۲.۵ میکرومتر است، میان ۲۰۰ تا ۶۰۰ میکروگرام در هر مترمکعب است.

این در حالی است که سازمان جهانی صحت توصیه کرده است مردم نباید هوایی را بیشتر از ۲۴ ساعت تنفس کنند که میزان ذرات معلق کوچک‌تر از ۲.۵ میکرومتری در آن بیش از ۲۵ میکروگرام در هر متر مکعب باشد، به خاطری که این ذرات کوچک می‌تواند به عمق شش‌ها رسیده و حتی وارد جریان خون گردد.

ناصری گفت که عامل اصلی آلودگی هوای کابل در کنار دود ناشی از موترها، استفاده از زغال برای گرمایش خانه‌ها، کوره‌های خشت‌پزی و همچنین حمام‌های عمومی است که در زمستان مراجعین آن بیشتر هم می‌شوند.

مقام‌ها در هفته گذشته از حدود ۴ میلیون باشنده کابل خواستند که به دلیل آلودگی شدید هوا ماسک بپوشند و در هر دو یا سه ساعت دست و صورت شان را بشویند.

با وجود این، اداره ملی حفاظت از محیط زیست سال گذشته گفته بود که ۷۰ درصد آب کابل به حدی با مواد کیمیایی و باکتری‌ها ملوث است که غیرقابل استفاده می‌باشد.

کمبود برق نیز باشندگان کابل را وادار کرده است که برای گرمایش از زغال استفاده کنند، چون چوب سوخت قیمت است و بسیاری مردم توان خریداری آن را ندارند.

af/si (dpa)