کارشناس: اسلام‌گرایان سوریه با طالبان افغانستان فرق دارند
۱۴۰۳ آذر ۲۶, دوشنبه
کارستن ویلاند، کارشناس امور خاورمیانه در آلمان، این نگرانی را ندارد که سوریه ممکن است به افغانستان دوم تبدیل شود. او به روزنامه آلمانی «فرانکفورترالگماینه سایتونگ»، نسخه روز دوشنبه، ۱۶ دسمبر، گفته است: "افراطگرایی طالبان در افغانستان نمی‌تواند با شیوه حکمرانی اخیر [اسلام‌گرایان] در ادلب مقایسه شود".
صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید!
او افزوده است: «ادلب حکومتی ندارد که لیبرال باشد و قطعاً دموکراسی هم نیست، اما حکومتی بوده که مقاومت اجتماعی را نادیده نگرفته، بلکه به آن پاسخ داده است.»
ویلاند به طور مثال به قانونی اشاره می‌کند که سال گذشته حکومت ایجاد شده توسط اسلام‌گرایان در ادلب می‌‌خواست تصویب کند که جداسازی جنسیتی در فضاهای عمومی را در نظر گرفته بود. او افزود: «مقاومتی در جامعه علیه این قانون به وجود آمد و این قانون به اجرا درنیامد. اگر با دید منطقی نگاه کنیم، می‌بینیم که زنان زیادی در ادلب کار می‌کنند، در زندگی عمومی مشارکت دارند و در کافه‌ها می‌نشینند. این اصلاً با طالبان قابل مقایسه نیست.»
مصر به عنوان یک مُدل بد
ویلاند که قبلاَ به عنوان مشاور ملل متحد در پروسه صلح سوریه کار کرده است، در مورد ابو محمد الجولانی، رهبر هیئت تحریر شام، می‌گوید که علیرغم افراطی بودن او در گذشته، تاکنون او «در داخل و خارج با تدبیر و هوشمندی رفتار کرده است.»
او همچنین معتقد است که «الجولانی بیشتر به ایجاد ساختارهای قدرت علاقمند است تا به گسترش دکترین ناب اسلامی. و در این زمینه سوریه با داشتن اقلیت‌های دینی زیاد و عناصر قوی کرد، یک میدان بازی خاص است.»
ویلاند ادامه می‌دهد که در مصر، اخوان المسلمین که حتی از طریق انتخابات به قدرت رسید، نتوانست حمایت مردم را به دست بیاورد. او اضافه می‌کند: «اما اکنون این فرصت در سوریه، اساساً برای اولین بار در منطقه، ایجاد شده است تا کسانی که در قدرت هستند از زمینه اسلام‌گرایی و افراطی خود را به نیروی عملگرا تبدیل کنند. تا کنون، ما همواره تغییر در جهت مخالف را دیده ایم.»
انتقاد از بحثهای فعلی در آلمان
به گفته این کارشناس، در سوریه یک «تاریخ چند قرنه از همزیستی ادیان» وجود دارد، هرچند که با فراز و نشیب‌هایی همراه بوده است. به گفته او «در سوریه یک سنت قوی همبستگی وجود دارد.»
مطالب ویدیویی را در صفحه یوتیوب ما ببینید!
ویلاند بحثهای جاری در آلمان در مورد سوریه را نوعی روان‌گسیختگی عنوان می‌کند و می‌گوید: «از یک طرف، ما به بحث درباره اخراج (پناهجویان سوریه) شروع می‌کنیم، در حالی که از طرف دیگر نگران این هستیم که سوریاییها ما را با سیستم صحی ما تنها بگذارند. این مسئله بسیاری از سوریاییها را نگران کرده است.»