زنی در شهر کابل:‌ چهار طفل دارد و تنها خودش مجبور به تهیه لقمه نانی برای فرزندانش است. او مجبور است که روزانه در کنار جاده در کابل گدایی ‌کند.

یکی از کودکان گدای شهر کابل، می گوید که روزانه از ۱۰۰ تا ۱۵۰ افغانی به دست می آورد.

اهالی شهر کابل ازدیر زمانی معتقد اند که این شهر بی زر باشد، اما نه بی برف. ولی برف وسرما برای فقرا مفهوم دیگری دارد.

این خانم گدا گفت: اگر روزانه به خانواده من دو صد افغانی برسد من گدایی نمی‌کنم و دو صد افغانی هزینه زندگی من و اطفال را کفایت می‌کند اما هیچ کسی و نهادی نیست که به من کمک کند.

«خانواده من شش نفر اند و هیچ فرد کارگر در خانواده خود نداریم. من مجبورم که دست به گدایی بزنم چرا که دیگران از من کوچکتر اند.»

در این روزها که هوای کابل تا زیر صفر سر شده است، اکثر دکانداران این شهر حتی از باز کردن دکانهای خویش نیز منصرف می شوند؛ از سوی دیگر هوای کابل به دلیل مصرف زغال سنگ توسط باشندگان این شهر به شدت آلوده شده است.

کودک گدا:‌در این روزهای برفی و سرد کابل دکانداران از سردی هوای دکان خود را باز نمی‌کنند و اگر من مجبور نباشم به هیچ عنوان از خانه برای گدایی بیرون نمی‌شوم».

از بامداد تا شام به فکر دریافت چند افغانی ام، در خانواده تنها کسی ام که می توانم برای پیدا کردن یک لقمه نان به بیرون از خانه بروم.

در این روزها درجه هوای شهر کابل پایتخت افغانستان از منفی سه درجه هم سرد تر می شود،. با آنهم زنان و اطفال گدا مجبور اند برای پیدا کردن هزینه زندگی، اکثراً حتی با نداشتن لباس و کفش مناسب، با عبور از چنین کوچه هایی به گدایی بپردازند.

سرمای سوزان، تمام شب هم استخوان مرا می سوزد، اما اگر گدایی نکنم، برای فرزندان از کدام راه دیگر لقمه نانی پیدا کنم؟ ادامه جنگ از میان ما فقرا بیشتر از همه قربانی می گیرد.

بارش برف، شدت سرما و نبود امکانات گرم ساختن خانه ها، اکثر اهالی شهر کابل را به استفاده از مواد سوخت مضر برای طبیعت مجبور می نماید. تصویری از این وضعیت.