در اینجا نقل قول مستقیم بخش هایی از سخنرانی روز چهار شنبه حامد کرزی را می خوانید. برخی پاراگراف ها تلخیص شده اند و این نوشته در کل مستقیماً گفته های ریییس جمهور افغانستان است.

فایل صوتی بخش هایی از سخنرانی کرزی را اینجا بشنوید

                                                       ***

با همه مشکلات و دست آوردهایی که داریم، آینده خود را به دست خود چطور تنظیم کنیم و رقم بزنیم؟ کدام عناصر، کدام ایجابات افغانستان را به منزل مقصودش می رساند؟ دو عنصر مهم است، یکی عنصر ملی و داخلی خود ماست، دوم اش عنصر خارجی و بیرونی است.

در عناصر بیرونی، افغانستان هیچ زمانی به این شفافیت و وضاحت عمل نکرده است با دوستان خود در منطقه، همسایه و بیرون. ایران و امریکا با هم مخالف هستند، بدبختانه. متاسف هستم. ولی افغانستان با امریکا که در خاک ما با عسکرش است، رابطه را نگه کرده و واضح به امریکا گفته که ایران برادر، هم دین، هم زبان و همسایه ماست. ما با ایران رابطه خود را مستقل و برای منفعت افغانستان و برادران و خواهران ما در ایران نگه می کنیم و به هر قیمت نگه می کنیم و نگه هم کردیم. هر دوی شان معقولیت نشان دادند. ایران زیادتر معقولیت نشان داد و دانست که اینجا ما ضرورت هایی داریم و با ما در تفاهم بودند.

با پاکستان بهترین رابطه را ما مستقلانه نگه کردیم. کوشش عظیم کردیم که رابطه ما بهبود بیابد و تشنجات و سوءتفاهمات بین ما رفع شود تا به صلح برسیم و یگانه راه اش هم همین است. با چین و روس رابطه خود را ساختیم، با هند رابطه عالی خود را ساختیم. با تاجیکستان برادر ما، با ازبکستان برادر ما، با ترکمنستان برادر ما، رابطه خود را ساختیم....

با ترکیه، دوست عزیز و قدیمی افغانستان بهترین رابطه را ایجاد کردیم. با عربستان سعودی، با خادم حرمین شریفین که دوست دار افغانستان است و نصیحت های پدرانه و مصلحانه به مردم ما می کند، رابطه عالی را ساختیم و از ایشان تشکر می کنیم. (همین طور) با جهان اسلام و کشورهای عربی. با غرب و آنهایی که با غرب بسته هستند و از راه غرب به افغانستان آمده اند، طبیعی است که به کمک امریکا و کشورهای غربی رابطه ما خوب شد و درست شد.

در داخل کشور ما وحدت ملی افغانستان از مهمترین عناصر ثبات و رسیدن به اهداف ماست. اما، برای یک لحظه ای بر می گردیم که چرا به خاک نشستیم و برباد شدیم. چرا مردم ما گریختند. از امریکا تا غرب، تا جهان اسلام و همسایه های ما به کمک مجاهدین آمدند و خصوصاً ایران و پاکستان به ما خانه و جای دادند که ابداً فراموش نمی کنیم. نان و آب خود را با ما شریک کردند که ابداً فراموش نمی کنیم. نمک حلال هستیم ما، نمک کسی را فراموش نمی کنیم.

جهاد افغانستان، دست آورد و فایده اش به تمام جهان رسید، مگر به ما مردم افغانستان. برعکس ما بدبخت و بیچاره شدیم. چه بود؟ رقیب بزرگ امریکا، اتحاد جماهیر شوروی شکست خود و رفت و (امریکا) یکه تاز ماند در دنیا و اسب خود را دوانده می رود، کسی نیست پیش رویش ایستاد شود. همسایه های ما، برادران مسلمان ما در آسیای میانه آزاد شدند. آلمان، خوش هستیم بسیار، دوست عزیز افغانستان است، قوم جرمن از برکت جهاد افغانستان باهم یک جای شدند و یک ملت شدند. پاکستان صاحب بمب اتمی شد. امریکا و استخبارات اش آمدند تا که می توانستند پاکستان را مسلح کردند.

امریکا و غرب و دیگر کشورها سفارت های خود را در اینجا بسته کردند و رفتند. منفعت شان در اینجا ازبین رفت. آنهایی که منفعت در اینجا داشتند، منفعت منفی داشتند، ادامه دادند و ما را در بدر کردند. خود ما هم عاقبت اندیشی نکردیم. خانه ما ویران شد، مردم ما شهید شد، در بدر شدیم و طالب آمد از آن هم بدتر کرد.

کرزی: غرب می گوید اشتباه اش را تکرار نمی کند

بعد از یازدهم سپتمبر 2001 غرب بازهم آمد به افغانستان، چون منفعت شان در خطر شد. این بار می گویند که ما غلطی ای کرده ایم و این غلطی را تکرار نمی کنیم. خوب، می بینیم که تکرار می کنند یا نه. وقتی که پس نمی روید و اینجا می باشید، بین ما و شما معامله چه خواهد شد؟ گپ اینجاست!

آیا در این معامله ای که بین ما و شما می شود – غرب و افغانستان، و امریکا و افغانستان- افغانستان به طرف ثبات و آبادانی بیشتر و حاکمیت ملی عام و تام می رود یا یک زندگی بخور و نمیر می باشد؟ ما به زندگی بخور و نمیر قانع نیستیم. مثل ملت های دیگر جهان حق داریم که زندگی آبرومند، با عزت و حاکمیت ملی در رفاه داشته باشیم.

معامله با امریکا فرق می کند

 ما هم با انگلستان، هم با فرانسه، هم با اتحادیه اروپا و هم با ناتو حاضر و خوشحال هستیم که قرارداد استراتژیک امضا کنیم. و همین طور با امریکا. اما معامله با امریکا فرق دارد. این کشور بسیار زورمند است نسبت به دیگران. فرق اش این است که اگر امریکا به افغانستان باقی می ماند و رابطه استراتژیک امضا می کند، فایده ما زیاد است. آنها با قوت اینجا باقی می مانند. از تاسیسات نظامی ما استفاده می کنند. آنها اینجا می مانند که خود شان نیز منافع دارند، و هیچ کسی فقط برای ما اینجا باقی نمی ماند.

آنها منافع خود را دارند و ما منافع خود را. کوشش ما این است که در منافع آنها منافع خود را جستجو کنیم و در جایی که در منافع ما و آنها فرق ایجاد می شود، ایستاد می شویم و می گوییم که بس. امریکا اینجا از ما تاسیسات می خواهد که در آن تاسیسات زندگی می کنند و این گپ مهم است. اثراتی بر ما، همسایگان ما و منطقه دارد. اما ما می توانیم از موجودیت این تاسیسات که امریکایی ها در آن باشند، برای منافع افغانستان نیز زیاد استفاده کنیم.

شرایط افغانستان

خوب، اگر این تاسیسات را به منفعت خود می بینیم، شرایطی را نیز داریم. شرایط ما این است که امریکا و ناتو تلاشی خانه های مردم افغانستان را پایان دهند. ما عملیات شبانه بر خانه های خود را قطعاً قبول نمی کنیم. ما ادارات موازی خارجی ها را نمی خواهیم. افغانستان می فهمد و حکومت اش. ما تثبیت حاکمیت ملی خود را به هر عنوان می خواهیم و از امروز می خواهیم.

رابطه میان ما و امریکا، باید رابطه ای میان دو کشور مستقل باشد. خوب امریکا پیسه دار است، زورآور است، نفوس و خاک اش از ما کرده زیاد است، ولی ما شیر هستیم، شیر. شیر هرچند ریش سفید و نحیف هم شود، باز هم شیر است. امریکا به نام شیر با ما معامله کند. ما به رابطه استراتژیک بین شیر و امریکا حاضر هستیم.

در آن صورت، ما حاضر هستیم که با امریکا پیمان استراتژیک بسته کنیم، تسهیلات نظامی می خواهد، برایش می دهیم. ولی افغانستان، دیدگاه و منفعت اش واضح و ثابت باشد. آن چیست؟ داخلی اش را گفتم که در امور خانه ما غرض نگیرد.... همچنین افغانستان منفعت ملی خود را، که بیرونی است، این می داند که با همسایه های خود در رابطه نیک باشد.

در حالی که با امریکا و غرب [پیمان استراتژیک] امضا می کنیم، دوستی می کنیم، با چین هم دوستی داریم و ادامه می دهیم، با روس هم دوستی داریم و ادامه می دهیم. ایران و پاکستان که همسایه ها و دوست جگری ما و دلبند ما هستند، (دوستی را) ادامه می دهیم به هر قیمت. اطمینان  می دهیم به کشورهای همسایه که از خاک افغانستان علیه هیچ کسی، کسی را به اقدام نمی گذاریم. این ها شرایط افغانستان است. با این شرایط، افغانستان حاضر است با امریکا پیمان استراتژیک امضا کند و به خیر ماست. پول شان برای ما می آید، عسکر و پولیس ما را تربیه می کنند و ثبات عمومی خانه شیر را برابر می کنند.... در خانه شیر غرض نگیرند، چهار طرف جنگل را نگه کنند.

عارف فرهمند

ویراستار: رسول رحیم