حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان روز شنبه (8 سرطان 1392) در یک کنفرانس مشترک خبری با دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا در کابل گفت این کشورها تلاش دارند تا از طریق طالبان، [نظام] ملوک الطوایفی را بر مردم افغانستان تحمیل کنند.

کرزی گفت غرب در چنین طرحی شریک نیست: "این مساله با دولت های بیرونی صحبت شده، امروز با جلالتماب صدر اعظم انگلستان در این مورد صحبت شد؛ البته ایشان اطمینان دادند که همچون چیزی در اجندای غرب نیست".

رییس جمهور افغانستان گفت گزارش هایی وجود دارند که نشان می دهند پاکستان در راستای ملوک الطوایفی کردن افغانستان تلاش دارد. او گفت: "نمی دانم نفع پاکستان در این مورد چه است. چرا که در حقیقت چنین حالتی در افغانستان به نقص پاکستان می شود".

آقای کرزی همچنان یادآور شد که تحریک طالبان پاکستان چند روز پیش اعلام کردند که تابع "امارت اسلامی افغانستان" هستند و ملا محمد عمر را رهبرشان می دانند. رییس جمهور افغانستان گفت که این اعلام موضع طالبان پاکستانی نشان می دهد که آنان خود را از پاکستان جدا کرده و بر این اساس می توانند در دفتر قطر با دولت افغانستان مذاکره کنند.

کرزی گفت چنین تلاش هایی به جایی نمی رسد: "این کوشش ها را ما شنیدیم و جرقه هایش را هم دیدیم؛ ولی این کوشش ها به جایی نمی رسند. ما آگاه هستیم. ما با دولت هایی که ما فکر می کنیم در این مورد دست می زنند، تماس داریم".

آقای کرزی گفت مردم افغانستان در روزی که در دوحه کوشش شد از افغانستان دو دولت بسازند، اتحاد و اتفاق خود را به نمایش گذاشتند. او گفت که "طالبان وطن دوست" نیز با چنین طرحی مخالفت کرده اند.

ادامه حمایت بریتانیا از افغانستان

دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا در کابل گفت که در سفر خود در رابطه با همکاری های بریتانیا پس از سال 2014 با دولت افغانستان گفتگو کرده است.

نخست وزیر بریتانیا گفت که کشورش پس از سال 2014 به آموزش و حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان ادامه می دهد. کامرون گفت که بریتانیا در یک دهه اخیر قربانی هایی را در افغانستان برای مبارزه با تروریسم متحمل شده و پس از خروج نیروهای رزمی اش از افغانستان، به تعهدات خود برای حمایت از نیروهای امنیتی این کشور پایبند می ماند.

کامرون گفت که بریتانیا از انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 حمایت می کند و این پروسه را مهم ترین موضوع برای انتقال قدرت در افغانستان می داند. او همچنان خاطرنشان کرد که طالبان با ترور، وحشت و خشونت نمی توانند در آینده افغانستان نقش داشته باشند؛ ولی در صورتی که سلاح شان را برزمین بگذارند، می توانند در پروسه سیاسی سهیم شوند.