در ماه جولای امسال حدود ۱۰ هزار مهاجر از لیبیا خود را به ایتالیا رساندند. این رقم در مقایسه با ماه قبلی، دو برابر کمتر است. این مطلب را فرونتکس، یا آژانس حفاظت از مرز های بیرونی اتحادیه اروپا گزارش داده است. به قول فرونتکس، این کاهش به ویژه به خاطر حضور به مراتب قوی‌تر گارد ساحلی لیبیا بدست آمده است. یوئل میلمن از سازمان بین المللی مهاجرت گفت: «گارد ساحلی لیبیا نسبت به سال های اخیر بسیار فعال تر است. این گارد در سال روان میلادی تا حال حدود ۱۱ هزار پناهجو را، پیش از اینکه آبهای لیبیا را ترک کنند، نجات داده است.»

در دو هفته اول ماه آگست، شمار کسانی که از لیبیا خود را به ایتالیا می‌رسانند، یک بار دیگر به طور چشمگیری کمتر شد. اما سازمان های خیریه برعکس زنگ خطر را به صدا درآورده اند. این سازمان ها نگران اند که اروپا و لیبیا به نحوی با هم همکاری میکنند، که مهاجران را به مرگ حتمی سوق می‌دهد.
در یک تصویر ویدیویی یک تلفون موبایل دیده می‌شود که چگونه یک قایق گزمه نیروی دریایی لیبیا به کشتی نجات سازمان خیریه اسپانیایی "پرواکتیوا" نزدیک می‌شود، و ناگهان صدای گلوله باری شنیده می‌شود. این رویداد یک هفته پیش اتفاق افتاده است.
ناصر الکمودی از گارد ساحلی لیبیا جریان این حادثه را چنین توضیح داد: «گارد ساحلی ما به طور غیر‌مترقب این کشتی نجات را کشف کرد. ما از خدمه این کشتی خواستیم حریم آبی لیبیا را ترک کنند. هنگامی که آنها از این کار خودداری کردند، ما به عنوان هشدار شلیک کردیم.»

تا کنون کشتی های مجهز با تکنالوژی مدرن در نیروی بحری لیبیا در موارد استثنایی توظیف شده اند. دگروال اشرف البدری می‌گوید: «بدین منظور از کشتی های کار گرفته می‌شود که بیشتر از ۵ مایل اجازه ندارند از ساحل دور شوند، اما اکثر اوقات این کشتی ها تا فاصله ۳۵ مایل در بحر فعالیت می‌کنند.» به قول وی این کشتی ها نه با دوربین های دید در شب و نه هم با دستگاه مادون قرمز حرارتی مجهز اند.
اما این وضعیت حالا تغییر خواهد کرد، زیرا اروپایی ها حمایت خود را در این راستا وعده داده اند. به خصوص ایتالیایی ها در این عرصه بیشتر فعال اند. در حال حاضر خدمه یک قایق نیروی دریایی ایتالیا در ساحل لیبیا مشغول ترمیم یک کشتی لیبیایی اند.
ایوب قاسم از گارد ساحلی لیبیا می‌گوید: «ما امیدواریم که ایتالیا ما را کمک کند تا از حریم آبی خود محافظت کنیم. چنین چیزی بدون این کشتی لیبیایی غیر ممکن است.»

ایوب قاسم ظاهراً معتقد است که کشتی های سازمان های مددرسان مورد توجه پناهندگان قرار می‌گیرند، زیرا قایق های حامل پناهندگان گویا بیشتر زمانی راه می افتند، که به غیر از قایق های نجات، هیچ کسی دیگری درآن محل نباشد.
شاید به همین دلیل باشد که لیبیا می‌خواهد ساحه جست‌و‌جو و نجات برای قایق های نیروی بحری این کشور به آب های بین المللی گسترش داده شود، و کشتی های مددرسان از ورود به این ساحه کاملاً خودداری کنند.
ایوب قاسم می‌گوید که در اصل در برابر حضور کشتی های نجات مخالفتی وجود ندارد، "اما آنها باید به حاکمیت ملی لیبیا احترام بگذارند. مقامات اروپایی باید با حکومت لیبیا مشترکاً کار کنند، نه با سازمان های خیریه".