کابل، هرات و بلخ بالاترین آمار خشونت علیه زنان را دارند و در سرپل، فاریاب، خوست و بامیان نیز میزان بدرفتاری با زنان به طرز قابل توجهی بالا است.

خانم سیده مژگان مصطفوی، معین مسلکی وزارت امور زنان هدف از برگزاری این کمپین را کاهش خشونت علیه زنان وآگاه کردن جامعه از حقوق آن ها تعریف می کند. به گفته خانم مصطفوی در سال 1392 خورشیدی بیشتر از 5 هزار مورد بدرفتاری با زنان در اداره های مختلف افغانستان به ثبت رسیده است.

او تصریح می کند: «متاسفانه بیشترین نوع قضایایی که نزد ما ثبت و پیگیری شده است، 2118 قضیه ضرب و شتم است، 438 قضیه قتل است و 174 قضیه جنسی است که در کتگوری سوم قرار دارد».

به گفته وی باقی دوسیه ها در مورد خشونت های خفیف تر هستند و در سال 1392 خورشیدی شمار دوسیه های بدرفتاری علیه زنان یک هزار مورد بیشتر از سال پیش بوده است.

در سال 1393 از ماه حمل تاکنون 2224 قضیه در وزارت امور زنان ثبت شده است که 583 مورد آن لت و کوب، 34 مورد تجاوز جنسی و باقی در مورد خشونت های نسبتا خفیف تر هستند.

اما معین مسلکی وزارت زنان در مورد قضایای قتل در سال 1393 ارقامی ارائه نداد. این در حالی است که در دو هفته اخیر رسانه ها موارد متعدد قتل را گزارش کردند. خانم مصطفوی یادآور شد که همه موارد خشونت به ثبت این وزارت نمی رسد و ممکن است که تا پایان سال با جمع آوری گزارش های اداره های مختلف این رقم تغییر چشم گیری داشته باشد.

خانم مصطفوی در مورد میزان خشونت در ولایات مختلف از وقوع 227 قضیه در کابل، 126 مورد در خوست و 98 مورد در ولایت بامیان خبر داد. کمترین موارد بدرفتاری علیه زنان در سال روان را وردک با 16 ، غزنی با 12 و پکتیا با هفت مورد داشته است.

تحلیل گران دلیل تفاوت در آمار خشونت علیه زنان در ولایت های مختلف را در گزارش دهی و جمعیت بیشتر می دانند.

به باور خانم عالمه، رییس نهاد «مشارکت سیاسی زنان افغان»، میزان نسبتا بالای گزارش دهی در برخی ولایت در مورد خشونت علیه زنان باعث بلندرفتن آمار در این مناطق شده است. اما در برخی ولایت دیگر میزان پایین شکایت ها آمار در این زمینه را پایین نگه داشته است.

به گفته خانم عالمه «در اکثر ولایات قتل های ناموسی رخ می دهد، اما به ثبت نمی رسد. چون فرهنگ منطقه یی ما اجازه نمی دهد که چنین مسائلی رسانه یی شود».

اخیرا عاملان تجاوز جنسی گروهی در پغمان کابل با حکم محکمه اعدام شدند. اما به عقیده خانم عالمه اعدام نوع شدیدتر خشوت است و با افزایش آن کاری از پیش برده نمی شود.

به گفته مسئولان 865 قضیه توسط اداره های مسئول و وزارت امور زنان حل شده است و 1559 دوسیه دیگر در جریان می باشد و باقی قضایا با مشاوره و رهنمایی فیصله شده است.