ایتالیا کوشش کرده است تا بازیگران مهمی را که در بازسازی لیبیا نقش بازی می کنند، در "کنفرانس لیبیا" دور یک میز جمع کند. این در حالی است که ایتالیا با مشکل مهاجرت غیرقانونی از افریقا از طریق سواحل لیبیا نیز درگیر است.

شهر باستانی صبراته در شمال غرب لیبیا در حاشیه دریای مدیترانه، زمانی نگین امپراتوری روم خوانده می شد. حالا چندین سال جنگ و بحران مسلحانه این گنجینه باستانی فرهنگ بشر را با خطر روبرو کرده است. محمد ابو اجله، مسئول آثار باستانی صبراته می گوید: «در این شهر باستانی و کهن حالا نسبت به سال های گذشته درگیری های مسلحانه بیشتری رخ می دهد. ما می توانیم جای گلوله ها را بر ساختمان های تاریخی، بر آمفی تئاتر و حتا ستون های شهر قدیمی ببینیم».

هرچند در بخشی از کشور لیبیا زندگی عادی جریان دارد، اما در بخش های دیگر هنوز درگیری های پراکنده و تبادله آتش حتا با تانک و هاوان به چشم می خورد. به طور متوسط هر لیبیایی دو تا سه میل سلاح دارد. صدها ملیشه مسلح کوشش می کنند تا قدرت را به چنگ بگیرند و به این ترتیب به منابع نفتی این کشور تسلط پیدا کنند.

در حال حاضر، لیبیا روزانه حدود ۱.۴ میلیون بیرل نفت صادر می کند که این میزان بیشترین مقدار در سالهای اخیر است. با این حال، بسیاری از شهروندان عادی لیبیا فقط بخش اندکی از این درآمد را می بینند و بیشتر آن ناپدید می شود. ساختار دولتی که زمانی در سراسر این کشور گسترده بود، دیگر دیده نمی شود. حالا دو شرکت ملی نفت و دو بانک مرکزی وجود دارد. مردم که از کاهش ارزش پولشان به شدت رنج می برند، به سختی به پول نقد دسترسی دارند.

غسان سلام، فرستاده ویژه سازمان ملل به لیبیا می گوید: «لیبیا در چرخه ای از فلاکت و نابودی افتاده است که این چرخه با منافع افراد و سرقت سرمایه های ملی به حرکت در می آید. هرچند که این کشور مردم و سرمایه های خوبی دارد با آن هم به زودی به خاطر فرصت های از دست رفته، به یک تراژیدی تبدیل می شود».

حکومت لیبیا با رهبری فیاض السراج که تحت حمایت سازمان ملل متحد است، بیرون از محوطه خود در طرابلس، کنترول اندکی در مناطق دیگر دارد. شرق لیبیا در کنترول مارشال خلیفه بلقاسم حفتر است که به یک نیروی قدرتمند مخالف حکومت مرکزی تبدیل شده است. همانند دیگر زورمندان، حفتر نیز از موضع و موقف خود کوتاه نمی آید.

حفتر حامیان مهمی دارد که آنها روسیه، اتحادیه عرب و مصر هستند. منتقدان حفتر می گویند که او می خواهد به حکمرانی مادام العمر تبدیل شود. با این حال، غسان سلام، فرستاده ویژه سازمان ملل به لیبیا می خواهد تا در اوایل سال جدید میلادی یک کنفرانس ملی درباره لیبیا برپا شود. او می گوید: «وقت آن رسیده است که گروه بزرگتری از لیبیایی ها و نمایندگان آنها این فرصت را غنیمت بشمارند و در خاک لیبیا بدون نفوذ خارجی، راهی را برای ایجاد پلان راه برای آینده این کشور بیابند».

قرار بود تا در ماه دسمبر امسال انتخابات برگزار شود اما طی سال روان، پایه های اساسی برای ثبت و راجستر، و آمادگی لازم وجود نداشت. از این رو، بر پایی انتخابات بدون توافق بر قوانین پذیرفته شده، نتایج پذیرفته شده نیز نخواهد داشت. نتیجه این خواهد شد که باز هم وزیرانی با مشروعیت مغشوش به کار آغاز خواهند کرد؛ چیزی که تاکنون لیبیا بسیار شاهد آن بوده است.

دویچه وله / ع. ح.