نشست گروه 20 يا 20 صنعتي ترين کشورهاي جهان وکشورهاي نوخاسته صنعتي ، درلندن چيزي بيشتر ازتوافق روي حداقلها يا سازشها درمورد مسائل کوچک بود. دراين نشست دربخش باثبات سازي بازارهاي مالي و اميد براي پايان دادن به منحني رشد اقتصادي منفي درسطح جهاني، پيشرفتهايي به دست آمد. دليل اين امر دوچيز بوده است:

نخست اينکه، بحران مالي جهاني وهمچنان رکود اقتصادي جهاني روساي حکومتها ودولتهاي گروه 20 را نمي گذارد که باتعهد ناپذيريها ، بازنده شوند.

دوم اينکه، پيروزي آنها فقط به اين دليل بود که اهداف آنها همچنان بروفق انتظار وبرنامه هاي اوباما بود. زيرا اوباما که همچنان در لندن ودر اين نشست حضور داشت در اين مورد وتنبيه يا تحريک رشد اقتصادي اظهار نظري ننمود، بلکه تلاش هاي قابل توجه کشور هاي اروپايي را در اين عرصه به رسميت شناخت .

به طورمثال هرگاه تاثير ثبات آورنظام اجتماعي را بربرنامه رشد مورد محاسبه قراردهيم ، آلمان با توجه به ميران توليدات ناخالص داخلي اش ، حتا ازامريکا جلو ترقرارمي گيرد.

سران کشور هاي شرکت کننده در اين اجلاس گروه 20، بيشتر بر عوامل بحران مالي ومبارزه با آن توجه داشتند. واضح است که اين عوامل در ناکامي بازار وناکامي دولت براي کنترول سکتورمالي نهفته مي باشد. اين عوامل بنابر تنظيم ضعيف بازار و فروگذاشت ادارات ديده بان امور مالي ، تشديد يافته ورويهم انباشته شده وبلاخره همه جهان را به مصيبت گرفتارساخت . باوجود همه ،عوامل اين افتضاح ها را ميتوان منحصر به مکان هاي مشخصي دانست . بدترين اشتباه در "وال استريت"، در نيويارک و همچنان در لندن به وقوع پيوسته است.

در اين دو مکان توليدات مالي غيرجدي وبي اعتباري عرضه شد. معاملاتي صورت گرفت که درآمد بانکها را بصورت سرسام آوري بلند برد واما بانکهايي ديگر ايکه اين محصولات را خريداري کرده وبا آنها داخل معامله شده بودند دستاوردي نداشتند .

در ضمن مسوولان وناظران اين عرصه نيز دخالتي ننموده وفقط نگاه ميکردند.

پيامد اين وضعيت چنان است که پس ازنشست سران گروه 20 درلندن ، بايد درآينده بازارهاي مالي ، توليدات مالي و همه شرکت کنندگان دربازار، تحت نظارت شديد قرارداشته باشند.

کارل تسوادتسکي / ناديه فضل

ويراستار: رسول رحيم