در یک سو رئیس جمهور بسیار نامحبوبی که به ارتش و قدرت هسته‌ای خود در جهان می‌نازد و در سوی دیگر دیکتاتور کوریای شمالی که مردم خود را از معرض گرسنگی قرار داده و جهان را با آزمایش‌های تازه هسته‌ای جهان را به وحشت می‌آورد. این دیدار نمی‌تواند برای بسیاری ناظران یک تقابل ساده باشد.

مدت‌هاست که دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده و کیم جون اونگ، رهبر کوریای شمالی از طریق رسانه‌های مجازی یک دیگر را به این سنگینی تحقیر نکرده اند. ترامپ کیم را "مرد کوچک راکتی" خوانده بود و کیم ترامپ را "پیر سالخورده". هر دو اظهارنظر در اصول دیپلوماسی غیرمعمول به نظر می‌رسد. این موضوع گذشته بود اما امروز هر دو یک دیگر را با صدای بلند مورد ستایش قرار دادند.

جهان کنجکاوانه به دست دادن‌ها و ملاقات این دو رهبر خیره شده بود. حدود ۵ هزار خبرنگار از سراسر جهان برای پوشش این دیدار ثبت نام کرده بودند. پیش از این بالای ستایل موی کیم و ترامپ همه تمسخر می‌کردند. اما امروز هر دو مودل مو بی‌عیب به نظر می‌رسند.

زمانی که در سطح سیاست جهانی دو سیاستمدار در دیدار شان دست یک دیگر را فشار ندهند، چنان به نظر می‌رسد که اتفاقی افتاده است. در این دیدار اما هر دو سیاستمدار به گرمی دست دادند. اظهارات خود را مطرح کردند و هیچ کدام یک دیگر را ناسزا نگفت. همه چیز به گونه نورمال انجام شد. هردو رهبر با موترهای لیموزین خود در وقت معین سفر کردند.

موتر لیموزین دولتی دیکتاتور کوریای شمالی یک واسطه نقلیه دراز از "اس کلاس" شرکت مرسدس بنز است. این لیموزین با شیشه‌های دودی، پرچم‌های کوچک رنگه، جلادار و بدون نمبر پلیت می‌باشد. جاده‌ها به روی مردم عام بسته است. با این حال، همه می‌خواهند که به گونه دقت این موتر را نگاه کنند.

آیا واسطه نقلیه ترامپ که "بیست" نامیده می‌شود نسبت به لیموزین کیم درازتر است؟ به هر حال پرچم‌های موتر ترامپ بزرگتر به نظر می‌رسد و احتمالآ داخل آن با تکنالوژی بهتری مجهز باشد. نسبت به نام تجاری "کادیلاک" شرکت جنرال، "اس کلاس" شهرت بیشتر دارد. چه واقع خواهد شد زمانی که کیم و ترامپ در ایالات متحده با هم دیدار بعدی را انجام بدهند؟

آیا موتر در شرایط کنونی یک چیز فرعی می‌باشد؟ ظاهراَ چنین نیست. اینجا ترامپ موتر خود را به کیم نشان می‌دهد. درب باز می‌شود و کیم یک نگاه اجمالی به داخل آن می اندازد. البته هردو موترسواری مشترک نمی‌کنند. احتمالاٌ ترامپ نمی‌خواهد که این موتر ضدگلوله را بفروشد، هرچند کیم طرفدار چنین موتری است، چون گفته می‌شود از حمله ترس دارد.

هرچند کیم جون اونگ یک هواپیما دارد، اما این طیاره شاید قادر نبود که فاصله تا سنگاپور را بپیماید. چین یک هواپیما را در اختیارش قرار داده است. هزینه بالای بود و باش کیم را کی می‌پردازد؟ این مصارف را سنگاپور متعهد شده است. پرداخت چنین هزینه‌ای اگر که این دیدار منجر به صلح جهانی شود، کار سختی نیست. اما یک دیکتاتور نیاز ندارد که پول مصرف کند.

یک شب پیش از برگزاری این نشست، ترامپ و کیم شماری از محلات دیدنی را تماشا کردند. در میان این همه، مجسمه‌های هوتل مارینا بای ساند را هم دیدند. ویویان بالاکریشنان، وزیر امور خارجه سنگاپور هم با کیم جون اون عکس سلفی گرفت. وضعیت چقدر زود تغییر می‌کند، تا دیروز یک دیکتاتور بی رحم و امروز یک ستاره برای عکس سلفی.

خانواده های کوریای جنوبی که از طریق یک قرعه کشی کمپیوتری انتخاب شدند، با موتر مسافربری به منطقه مرزی غیرنظامی برده شدند. فهرست خانواده هایی که می خواهند پس یکجا شوند، طولانی است؛ به درازای عمر این افراد. برخی اصلا بخت یارشان نبود. سال گذشته فقط ۳۸۰۰ کوریایی بی آن که بتوانند اقارب خود را ببینند، درگذشتند.

برنامه دیدار خانواده های کوریایی پس از یک نشست سران دو کوریا در سال ۲۰۰۰ آغاز شد. از آن پس بیست برنامه دیدار انجام شد که آخرین آن در سال ۲۰۱۵ بود. دیدارهای جدید در زمانی انجام می شود که تنش بین دو کوریای شمالی به شدت کاهش یافته است. سیستمی که بر اساس آن اشتراک کنندگان کوریای شمالی انتخاب می شوند، مشخص نیست اما احتمالا بر اساس وفاداری افراد به رژیم باشد.

به گفته خبرگزاری کوریای جنوبی، یونهاپ، اشتراک کنندگان اجازه دارند تا شش بار، به مدت جمعا ۱۱ ساعت طی سه روز با یکدیگر ملاقات کنند. چهار خانواده از ۹۳ خانواده کوریای جنوبی برنامه دیدار را به دلیل بیماری لغو کردند.

خانواده های شبه جزیره کوریا به طور خشونتباری بر اثر جنگ دهه ۵۰ از یکدیگر جدا شدند. هر دو کوریای فقط در آتش بس به سر می برند و به توافقنامه صلح بین آنها امضا نشده است. بسیاری از شهروندان کوریای جنوبی اقارب و خانواده هایی در کوریای شمالی دارند؛ مانند این مرد که عکسی از محبوبش را در دست دارد.

بسیاری از اشتراک کنندگان در برنامه دیدار افرادی کهنسال هستند اما آنها علاقه دارند تا خویشاوندان محبوب خود را ببینند. به این دلیل آنها با وجود کهولت، تن به سفر داده اند. برنامه های دیدار در گذشته، دوگانگی ها، والدین و فرزندان و حتا زن و شوهرها را به یکدیگر رساند. اما دیدار با اقارب دورتر کم رخ داده است. بسیاری ها حالا با خویشاوندانی مانند کاکازاده ها و مامازاده هایشان دیدار می کنند.

همان طور که انتظار می رود، چنین دیدارهایی شدیدا عاطفی است؛ چون این دیدار ممکن است اولین و آخرین دیدار باشد.

بسیاری از شهروندان کوریای جنوبی، برای خویشاوندان خود لباس، دوا و غذا هدیه می آورند. خویشاوندان کوریای شمالی نسبتا زندگی فقیرانه ای دارند. اما ارزشمندترین هدیه، یقینا دیدار و ملاقات آنها است.