ذبیح الله مجاهد، فردی که خود را سخنگوی طالبان می خواند، به خبرگزاری رویترز گفته است: «وقتی که صلح برقرار شود و طالبان دوباره برگردند، رفتار آنها مانند ۱۹۹۶ سختگیرانه نخواهد بود».

در آن زمان، گروه طالبان توانست از هرج و مرج مجاهدین و جنگ داخلی استفاده کند، قدرت را در کابل به دست بگیرد و تعبیر سختگیرانه خود از اسلام را به اجرا بگذارد. به این ترتیب، موسیقی و تلویزیون ممنوع شد و دختران از مکتب باز ماندند.

کسانی که کوچکترین سرپیچی از قوانین شریعت طالبان می کردند، با مجازات سنگین روبرو می شدند. استدیوم ورزشی کابل، محلی برای اجرای مجازات و اعدام بود. رژیم طالبان پس از چند سال حاکمیت، نهایتا در سال ۲۰۰۱، در حمله ایالات متحده امریکا سرنگون شد.

حالا زلمی خلیلزاد، فرستاده ویژه ایالات متحده کوشش می کند تا طالبان را برای گفتگوهای صلح آماده کند تا به این ترتیب جنگ ۱۷ ساله ایالات متحده در افغانستان پایان یابد.

گزارش هایی مبنی بر خروج بخش بزرگی از سربازان امریکایی از افغانستان هستند که موضوعی سازگار با پیش شرط بلندمدت طالبان برای آغاز مذاکرات صلح می باشد.

سخنگوی طالبان به رویترز گفته است: «ما مخالف حضور نیروهای خارجی در افغانستان هستیم». او در ادامه افزوده است: «وقتی آنها بیرون شوند و توافقنامه صلح به دست آید، عفو عمومی در سراسر کشور اعلام خواهد شد». او اضافه کرد: «هیچ کس، نه پولیس و اردو و نه کارمندان دولت یا هر کس دیگر، با انتقام گیری طالبان روبرو نخواهند شد».

یک سخنگوی "کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان" می گوید که او باور نمی کند طالبان فکر خود را تغییر داده باشند. او می گوید: «اما آنها دریافته اند که بدون احترام به حقوق بشر، مورد قبول جامعه جهانی قرار نمی گیرند».

اما بسیاری از افغان ها به این گفته طالبان با شک و تردید می نگرند. آنها فکر نمی کنند که طالبان از موضع سختگیرانه خود عقب نشینی کرده باشند؛ بلکه فکر می کنند که با برگشت طالبان، نسخه سختگیرانه اسلام نیز باز می گردد.

یک افسر پولیس افغانستان می گوید: «من می دانم که اگر طالبان به شکل قبلی خود بازگردند، برای من جایی وجود نخواهد داشت». او می گوید که در کنار دولت می مانند و فرقی نمی کند که تصمیم دولت چه باشد. این افسر پولیس می گوید که امیدش را به آینده از دست نمی دهد. به باور وی طالبان نیز از جنگ درمانده شده اند.

برای برخی از افغان های محافظه کار در روستاها، طالبان یک دشمن بزرگ نیستند؛ بلکه این شورشیان به آنها ثبات را وعده می دهند و مقررات اسلام سنتی را به اجرا در می آورند.

مجاهد، سخنگوی طالبان می گوید که این گروه مخالف تعلیم و کار زنان نیست؛ بلکه آنها می خواهند تا قواعد فرهنگی و دینی مراعات گردند. با این حال مجاهد به خبرگزاری رویترز گفته است که آنها مخالف پوشیدن لباس غربی زنان هستند؛ پوششی که به گفته او از بیرون به افغانستان وارد شده است.

رویترز / ع. ح.