فرانک والتر اشتاینمایر از بامداد روز ۱۹ مارچ (به وقت محلی) دوازدوهمین رئیس جمهور، جمهوری فدرال آلمان به شمار می رود. دوره کاری سلف او، یوآخیم گاوک به تاریخ ۱۸ ماه مارچ به پایان رسید. با این حال، مراسم رسمی تحویل این مقام هنگام ظهر امروز یکشنبه برنامه ریزی شده بود. در این مراسم گاوک با دانیلا شات شریک زندگی اش، جانشین اش فرانک اشتاینمایر و الکه بیودنذیندر، بانوی اول کشور را در قصر بلوو در برلین پذیرایی می کند.

محبوب و عملگرا

اشتاینمایر از سال های زیادی به این طرف در دنیا سیاست آلمان حضور ثابت و مداوم داشته است. تا چند هفته پیش او وزیر خارجه حکومت ائتلافی تحت رهبری انگلا مرکل صدراعظم این کشور بود. برای اکثریت شهروندان کشور، او چهره دیپلماسی آلمان بود. این کار او به عنوان وزیر خارجه سوسیال دموکرات، تنها یک سری از موقعیت هایی بود که این سیاستمدار ۶۱ ساله در زندگی حرفه ای ۲۰ ساله سیاسی اش داشته است. اشتاینمایر همچنین به عنوان وزیر صدارت، رهبر فراکسیون، وزیر خارجه و نامزد مقام صدراعظمی در سیاست آلمان حضور داشته است. به هر حال اشتاینمایر که فعلا جانشین گاوک است، یک شخصیت سیاسی ناشناخته نیست.

بر عکس، اشتاینمایر به باور شمار زیادی آنچه را که این مقام به آن نیاز دارد، با خود می آورد: او از شهرت بالای فراحزبی برخوردار است، یک دیپلومات با تجربه به شمار می رود و در سطح بین المللی  از او قدردانی شده و اغلب بحران ها را تجربه کرده است. همچنین نظر سنجی ها نیز محبوبیت او را نشان می دهند. اشتاینمایر از سال ها به این طرف در میان محبوب ترین سیاستمداران آلمان، در خط مقدم قرار دارد.

بروز اشتاینمایر در کنار شرویدر

موفقیت های سیاسی اشتاینمایر در کنار گرهارد شرویدر، صدراعظم سابق آلمان از حزب سوسیال دموکرات آغاز شد. اشتاینمایر در آن زمان دفتر صدارت شرویدر را پیش می برد، زمانیکه او هنوز نخست وزیر ایالت نیدرزاکسن بود. پس از اینکه حزب سوسیال دموکرات در سال ۱۹۹۸ وارد حکومت گردید، اشتاینمایر به عنوان وزیر خارجه و وزیر صدارت به مرکز کار و بار سیاسی در برلین پیوست. او وزیر خارجه اولین ائتلاف بزرگ تحت صدرات مرکل در سال ۲۰۰۵ بود. اشتاینمایر معاون صدراعظم بود و برای انتخابات سال ۲۰۰۹ نامزد مقام صدراعظمی از حزب سوسیال دموکرات شد. در این انتخابات، سوسیال دموکرات ها بازنده شدند و شمار زیادی به این نظر بودند که عدم نزدیکی اشتاینمایر به مردم یکی از دلایل بوده است.

اما " شخص اشتاینمایر" در سال ۲۰۱۰ در مرکز توجه عموم قرار گرفت. در این زمان اشتاینمایر که ریاست حزب سوسیال دموکرات را داشت از فعالیت های سیاسی به طور موقت کنار رفت و خواست به خانمش که به صورت جدی بیمار بود، رسیدگی کند و هم طی عمل جراحی یک گرده اش را به خانمش داد. این کار او با وجودی که دلایل شخصی داشت، در میان مردم و جامعه برای اشتاینمایر احترام و شناخت بیشتر ایجاد کرد.

اشتاینمایر در سال ۲۰۱۳ پس از انتخابات پارلمانی و نسخه جدید ائتلاف بزرگ دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات، به وزارت خارجه بازگشت. علاوه بر هانس دیتریش گنشر از حزب لیبرال آلمان، اشتاینمایر یکی از با نفوذترین متفکرین سیاست خارجی آلمان در دهه های اخیر به شمار می رود.

"تصمیم گیری عاقلانه"

پس از اینکه گاوک با اشاره به سن و سالش در تابستان سال ۲۰۱۶ اعلام کرد که برای دور دوم ریاست جمهوری خود را در اختیار قرار نمی دهد، جستجو برای نامزدهای واجد شرایط به این مقام آغاز شد.

انگلا مرکل، زیگمار گابریل رئیس اسبق حزب سوسیال دموکرات و هورست زیهوفر رئیس اتحاد سوسیال مسیحی بایرن در چندین نشستی که برای پیدا کردن نامزد مقام ریاست جمهوری داشتند، به نتیجه ای نایل نیامدند. در ماه اکتوبر گابریل، اشتاینمایر را به این مقام پیشنهاد کرد. در مرحله نخست احزاب دموکرات مسیحی و اتحاد سوسیال مسیحی بایرن ناراحت بودند. به این دلیل که مرکل و زیهوفر نتوانستند کاندیدایی را برای مقام ریاست جمهوری پیشنهاد کنند. اما بعدا اشتاینمایر به عنوان نامزد مشترک ائتلاف بزرگ معرفی گردید.

در ۱۲ فبروری ۲۰۱۷  در نهایت اشتاینمایر توسط مجمع فدرال با اکثریت بزرگی به عنوان رئیس جمهور آینده انتخاب شد.

پیام انتخاب اشتاینمایر،چنین به نظر می رسد که باید به عنوان یک لنگر ثبات در برابر اختلال و بی ثباتی باشد. پیامی که مرکل نیز آنرا ارسال داشت. مرکل تصمیم در قبال اشتاینمایر را "تصمیم عقلانی" عنوان کرد که اکثر آلمانی ها قادر به پشتیبانی این تصمیم می توانند باشند.

 

nka, ha (Richard A. Fuchs )