با افزایش فقر و گرسنگی در افغانستان، برنامه غذایی جهان کمک‌های اضطراری به افراد نیازمند را شدت بخشیده است. این نهاد از توزیع کمک به ۱۷.۵ میلیون تن طی شش ماه گذشته خبر داده است.

برنامه جهانی غذا در توییتی نگاشته است که این کمک‌ها شامل مواد غذایی و نیازمندی‌های اولیه می‌باشد که در سراسر افغانستان به مردم توزیع شده است.

نزدیک به ۹ ماه از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان می‌گذرد، اما حکومت طالبان ظاهراً برنامه‌ای برای سیر کردن شکم‌های خالی شهروندان ندارد. دسترخوان مردم هر روز خالی و خالی‌تر می‌شود.

مرتبط: کارشناس: آلمان باید به کمک‌های بشری به افغانستان ادامه دهد

نهادهای بین المللی تخمین زده اند که بیش از ۱۹ میلیون تن در افغانستان با گرسنگی حاد روبرو هستند و برای نجات آنان نیاز به کمک‌های بیشتر بین المللی است.

بعد از تصرف قدرت توسط طالبان در ماه اگست سال ۲۰۲۱، بسیاری از کشورها کمک‌های پولی شان را متوقف کردند. اما آژانس‌های سازمان ملل متحد و برنامه غذایی جهان به کمک به مردم ادامه می‌دهند.

هرچند کشورها به این شرط به افغانستان کمک کرده اند که این کمک‌ها توسط نهادهای امدادی بین‌المللی توزیع شود و به دست طالبان نیفتد. اما مردم شکایت دارند که طالبان در توزیع این کمک‌ها دست دارند.

محمد اسحق، باشنده غزنی می‌گوید: «کمک‌های برنامه جهانی غذا زیر کنترول طالبان توزیع می‌شود و این کمک‌ها بیشتر به افرادی می‌رسد که مستحق نیستند و براساس روابط و شناخت به مردم توزیع می‌شود. مردم وضعیت خوب ندارند، به کمک‌های بین المللی ضرورت دارند»

احسان سعادت، باشنده ننگرهار نیز از مشکلات موجود در روند توزیع کمک‌ها سخن می‌گوید: «یک مقدار کمک برای مردم توزیع شده است. کمک‌ها به کسانی توزیع می‌شود که با کارمندان موسسات شناخت داشته باشند و یا در اداره طالبان روابط داشته باشند. به مردم مستحق و غریب نمی‌رسد.»

اما طالبان موجودیت فساد در توزیع کمک‌ها را رد می‌کنند و می‌گویند که کمک‌ها تحت نظارت یک هیئت که متشکل از چندین نهاد و ارگان است توزیع می‌شود.

صدیق الله قریشی، سخنگوی اطلاعات و فرهنگ طالبان در ننگرهار می‌گوید که هیچ گونه فساد و خویش خوری در توزیع کمک‌ها وجود ندارد.

مرتبط: کشورهای کمک‌دهنده وعده ۲.۴۴ میلیارد دالر کمک به افغانستان را دادند

در همین حال ناصر رشتیا، آگاه امور اقتصادی هرچند کمک‌های مواد غذایی را در جلوگیری از شدت فقر موثر می‌داند، اما می‌گوید نیاز است که کمک‌ها به شکل بنیادی صورت بگیرد تا فقر ریشه کن شود.

رشتیا به دویچه وله گفت: «کمک‌های نهادهای بین المللی که تاهنوز صورت گرفته هیچ گونه موثریت اقتصادی نداشته است. گرسنگی روز به روز در میان مردم بیشتر شده است. کمک‌ها باید روی برنامه‌های استراتژیک به مصرف برسد که هم بتواند در کوتاه مدت سبب کاهش فقر شود و در دراز مدت جامعه را از حالت مصرفی خارج کند.»