این درحالیست که پیش از این یک نشست فوق العادۀ پارلمان غیر ضروری خوانده شده بود و گفته شده بود که اعضای پارلمان تعطیلات تابستانی شان را سپری می کنند. اما بعد از ظهر دیروز از جناح دموکرات مسیحیان در پارلمان بصورت کتبی چنین گفته شد: «جناح دموکرات میسحی این را درست می داند که پارلمان، پس از تصمیم گیری حکومت به این مورد بپردازد و این می تواند در چارچوب یک نشست اختصاصی پارلمان صورت بگیرد».

میشائیل گروسه برومر آمر امور پارلمانی حزب دموکرات مسیحی در مصاحبه ای با رادیوی آلمان گفت که مسأله بر سر اعزام سربازان مسلح نیست، بلکه بحث بر سر ارسال تجهیزات نظامی به کُرد های عراق است.

دویچه وله: صبح بخیر آقای گروسه برومر. آیا این نشست هم اکنون صورت می گیرد؟

گروسه برومر:«دیده شود. ما در حال حاضر منتظر تصمیم حکومت هستیم. حکومت دقیق بررسی می کند که کدام مواد و احتمالاً کدام سلاح ها را می توان در اختیار گذاشت. وقتی این تصمیم حکومت به ما راجع شد، آنگاه ما بسیار زود تصمیم خواهیم گرفت که چه زمانی روی آن بحث را آغاز کنیم».

دویچه وله: چرا می خواهید منتظر تصمیم حکومت باشید و چرا پیش از آن گرد هم نمی آیید و در مورد مشوره نمی کنید؟

گروسه برومر:«نخست باید گفت که پارلمان فدرال تا حال بسیار به موقع و به گونۀ جامع در مسأله دخیل ساخته شده است. طور مثال از نشست های فوق العادۀ کمیسیون روابط خارجی و کمیسیون امور دفاعی پارلمان می توان یاد کرد. رؤسای این کمیسیون ها نیز معلومات مفصلی دریافت کردند. وزیران دفاع و خارجه همچنان نظرات اعضای پارلمان را نیز شنیدند. پس نمی توانیم شکایت کنیم که به ما اطلاعات کافی داده نشده است.

چیزی که حالا مورد بحث قرار دارد این است که پارلمان در چه ابعادی روی این موضوع بحث کند، و چگونه می توانیم دیدگاه های مختلف را در این مورد ارائه کنیم؟ همچنان نشر این مطلب که در مرحلۀ دشوار ارزیابی از سوی پارلمان قرار دارد، تا چه حدی سودمند است؟».

ویچه وله:شما نخست گفته بودید که نشست کمیسیون ها کافی است و این را بازهم یادآور شدید. چه انگیزه ای سبب شده است که اکنون لااقل از یک نشست اختصاصی پارلمان در این رابطه طرفداری می کنید؟

گروسه برومر:« ما می بینیم که حکومت آلمان اولویت های سیاسی دیگری را فرا راه خود قرار داده است. با توجه به این که در عراق چه قساوت هایی صورت می گیرد و در آنجا انسان ها قتل می شوند، آلمان نمی خواهد با سربازان خود به آنجا برود، بلکه می خواهد احتمالاً تجهیزات نظامی را ارسال بدارد».

دویچه ویله:این مسأله یک هفته پیش هم معلوم بود.

گروسه برومر:«ما حالا به این اندیشیدیم که مواد امدادی و واسکت ها محافظوی و دیگر وسایل در کدام چارچوبی در اختیار قرار داده شوند. این مسأله به گونۀ سودمندی با اعضای پارلمان و سیاستمداران نخبۀ این عرصه در کمیسیون ها به بحث گذاشته شد. حالا می شنویم که در شیوۀ عملکرد تغییری آمده است. پس بیهوده نیست که موضوع در پارلمان نیز مورد بحث قرار بگیرد».

دویچه وله:چرا تنها بحث باید شود و چرا در مورد یک مأموریت رأی گیری صورت نگیرد؟

گروسه برومر:«پاسخ به این سؤال ساده است. ما دستورالعمل واضح قانونی داریم که چه زمانی پارلمان در یک موضوع دخیل ساخته شود. نه تنها در مسایل اتحادیۀ اروپا، بلکه بطور مشخص در این مسأله. وقتی موضوع بر سر اعزام سربازان باشد، آنگاه ما قانون مشارکت پارلمانی را داریم که در آن راهیافت های مشخص در این رابطه تسجیل شده است.

البته در این قانون دستورالعملی برای صدور تجهیزات نظامی وجود ندارد. پس از آنجایی که ضرورت قانونی وجود ندارد، می توانیم بگوییم که برای رأی گیری نیز نیازی نیست. اما طبعاً بادرنظرداشت اهمیت این مسأله، ما می خواهیم بحثی را در این زمینه راه اندازی کنیم، مردم را از آن آگاه سازیم و دیدگاه های مختلف احتمالی را نیز از طریق رسانه ها به نشر برسانیم.