گزارش: بازگشت مهاجران افغان منجر به افسردگی آنها میشود
۱۳۹۸ فروردین ۴, یکشنبه
در یک گزارش جدید که شورای آوارگان دنمارک نشر کرده، آمده است که مهاجرانی که به خاطر فشار مجبور به بازگشت به افغانستان میشوند و یا به اجبار اینکار را می کنند، اغلب متحمل افسردگی، تشویش، انزوا و اضطراب میشوند.
اعلانات بازرگانی
بنا بر گزارش شورای آوارگان دنمارک (دی ار سی) و مرکز وابسته به آن (Mixed Migration Centre) همینکه مهاجران و آوارگان افغان به کشورشان عودت داده می شوند با شرایطی مواجه میشوند که تواناییها و آمادگیهایشان را برای ادغام دوباره متاثر میکند.
براساس این گزارش، مهاجرانی که به خاطر فشار به افغانستان باز میگردند یا مجبور به این کار میشوند، به مشکلات افسردگی، نگرانی و پریشانی، نوعی انزوا و اضطراب دچار میشوند و در برخی از موارد آرزوی مهاجرت دوباره را در سر دارند.
۲.۴ میلیون شهروند افغان از سال ۲۰۱۶ تا به حال به کشورشان بازگشته اند، برخی داوطلبانه و برخی مجبور به بازگشت شده اند. در ادامه گزارش شورای آوارگان دنمارک آمده است که بیشتر این مهاجران به خاطر ترس از اخراج، جایگاه قانونی نامطمئن و یا مشکلات اقتصادی به کشورشان بازگشته اند. بسیاری از آنها در طول مهاجرت و بازگشت به وطن متحمل شوک و ضربات شدید روانی شده اند.
این گزارش با عنوان «رویاهای دوردست - درک شور و اشتیاقهای عودت کنندگان افغان» بر اساس ۵۶ مصاحبه مفصل با مهاجران و آوارگان پیشین افغان پایه گذاری شده که از ایران، پاکستان و اروپا به افغانستان بازگشته اند. این نخستین بار است که راجع به شور و اشتیاق و امیدواریهای عودت کنندگان در مورد آینده شان و چالشهایی که بر سر راه ادغام دوباره آنها قرار دارد، تحقیقات انجام میشود.
تصویر: مهاجران اخراج شده از آلمان در میدان هوایی کابل
مقامات آلمانی روز گذشته اعلام کردند که ۱۲ تن از مهاجران افغان را از میدان هوایی شهر دوسلدورف به افغانستان اخراج کرده اند. امروز رسانه ها در کابل گزارش داده اند که فقط هشت اخراجی از میدان هوایی کابل بیرون شده اند.
عکس: Getty Images/AFP/W. Kohsar
هشت تن از مهاجران افغان که از آلمان اخراج شده اند به میدان هوایی کابل رسیدند. رسانه های آلمانی در ابتدا اعلام کردند که در این پرواز ۱۵ مهاجر رد شده افغان ثبت نام شده اند، روز گذشته از اخراج ۱۲ مهاجر افغان خبر داده شد و صبح روز چهارشنبه گفته شد که فقط هشت تن شان به کابل رسیده اند.
عکس: Getty Images/AFP/W. Kohsar
هواپیمای حامل این مهاجران شام روز سه شنبه از میدان هوایی دوسلدورف آلمان به مقصد کابل پرواز کرد. مقامات آلمانی گفته اند کسانی که در این دور اخراج شده اند، کسانی بوده اند که در آلمان درخواست پناهندگی شان رد شده و همچنان مرتکب جرایم شده بودند.
عکس: Getty Images/AFP/W. Kohsar
پس از حمله مرگبار بر سفارت آلمان در کابل، روند اخراج های گروهی مهاجران پذیرفته نشده به افغانستان متوقف شده بود. این اولین بار از آن زمان به بعد است که گروهی از مهاجران رد شده افغان از آلمان به افغانستان اخراج می شوند.
عکس: Getty Images/AFP/W. Kohsar
مقامات وزارت مهاجرین افغانستان گفته اند که قرار بود در این پرواز ۱۱ مهاجر افغان به افغانستان اخراج شوند، اما هشت تن منتقل گردیده اند. آصف عباسی یک مقام وزارت مهاجرین افغانستان به خبرگزاری فرانسه گفت: «دلیل اینکه سه تن دیگر چرا اخراج نشده اند، برای ما مشخص نیست».
عکس: Getty Images/AFP/W. Kohsar
با اینکه مقامات آلمانی گفته اند حداقل سه تن از اخراج شدگان کسانی بوده اند که از زندان آلمان به میدان هوایی کابل اخراج شده اند، مقامات افغان در مورد آینده آنان در افغانستان اظهارنظری نکرده اند.
عکس: Getty Images/AFP/W. Kohsar
پنج تن از اخراج شدگان افغان در ایالت بایرن آلمان زندگی می کردند. یواخیم هرمن وزیر داخله ایالت بایرن گفت که این افراد مجرم بودند. به گفته وی حداقل دو تن از آنان به جرم تجاوزجنسی زندانی بودند.
عکس: picture-alliance/dpa/M. Jawad
برخی از این مهاجران هیچ چیزی با خود نداشتند. آنها مدعی اند که در خانه شان بودند که پولیس آلمان آنان را بازداشت کرد و به میدان هوایی دوسلدورف انتقال داده و اخراج کرد. مقامات آلمان می گویند که به این افراد از چند ماه قبال تذکر داده شده بود که باید خاک آلمان را ترک کنند.
عکس: Getty Images/AFP/W. Kohsar
با وجود اظهارات مقامات آلمانی، برخی از اخراج شدگان می گویند در آلمان جرمی را مرتکب نشده اند و فقط به خاطر پذیرفته نشدن درخواست پناهندگی شان اخراج شده اند. این پناهجو وقتی به کابل رسید گریه کرد، اما مشخص نبود که گریه اش از خوشی است یا از ناراحتی.
عکس: Getty Images/AFP/W. Kohsar
با این حال شمار زیادی از سازمان های مدافع حقوق بشر و حقوق پناهندگان در آلمان، از اخراج گروهی این مهاجران افغان به افغانستان انتقاد کرده اند. آنها گفته اند افغانستان از نظر امنیتی و حقوق بشری در وضعیتی مطلوب نیست که آلمان بتواند مهاجران رد شده را به آنجا اخراج کند.
عکس: Getty Images/AFP/W. Kohsar
روز گذشته فعالان حقوق بشر و حقوق پناهجویان در برابر بازداشتگاه مهاجران اخراجی در میدان هوایی دوسلدورف آلمان دست به اعتصاب و تظاهرات زدند. حداقل در چهار ایالت آلمان بازداشتگاه های موقت برای اخراج مهاجران ساخته شده است.
عکس: picture-alliance/dpa/B. Thissen
همزمان در میدان هوایی دوسلدورف روز گذشته حدود ۲۰۰ تن در اعتراض به اخراج های گروهی مهاجران رد شده افغان به افغانستان دست به تظاهرات زدند.
عکس: picture-alliance/dpa/B. Thissen
معترضان شعارهایی را حمل می کردند که وضعیت امنیتی در افغانستان را شرح می دادند. آنها خواهان "توقف اخراج" به افغانستان شدند.
عکس: picture-alliance/dpa/B. Thissen
شماری زیادی از مهاجران افغان نیز در این تظاهرات شرکت کرده بودند. آنها شعارهایی در دست داشتند که روی شان نوشته شده بود: "افغانستان امن نیست". نویسنده: رضا شیرمحمدی
عکس: picture-alliance/dpa/B. Thissen
13 عکس1 | 13
برام فروس، رئیس مرکز «Mixed Migration Centre» میگوید: «تحقیقات ما نشان میدهد که اگر مردم به خاطر شدت فشار و یا به اجبار بازگردند، در اغلب موارد متحمل ضربات روانی شدید میشوند و دیگر حتی فکر این را هم نمیکنند که آینده شان را در افغانستان بسازند، بلکه میل زیادی به این دارند که برای ترک دوباره کشور تلاش کنند».
اشتغال و امنیت مالی برای بیشتر افرادی که با آنها مصاحبه شد، از هرچیزی مهم تر بود، در حالی که مهاجرت دوباره «برنامه دوم» آنها بود.
حمایت خانوادگی یک عامل مهم است
بنا بر این گزارش، احتمال این که شهروندان افغانی که غیرداوطلبانه بازگشته اند و در وضعیت روحی نامناسبی قرار دارند، مهاجرت دوباره را به عنوان یک گزینه در نظر بگیرند، بیشتر از آن هایی است که به میل خودشان عودت کرده اند.
فروس از «Mixed Migration Centre» گفت، با وجود این که شرایط در افغانستان برای همه دشوار است، عودت کنندگان اغلب با چالشهای بسیار بزرگی به شمول بدهکاری، نبود مواد غذایی و محل سکونت و شرایط نامساعد روحی مواجه هستند.
در این گزارش آمده است که شرایط فردی مانند اشتغال، دسترسی به امکان سکونت، امکانات ابتدایی بهداشتی و تحصیلات نقش بسیار مثبتی (در روند ادغام دوباره فرد عودت کننده) دارد. اما حمایت خانواده مهمترین عامل به شمار میرود.
بسیاری از آنهایی که با آنان مصاحبه شد، گفتند که ارتباطات خانوادگی و کمک اعضای خانواده مهمتر از کمکها و مشوقهای مالی است.