حداکثر از سال ۲۰۱۵ که شمار مهاجران به شدت افزایش یافت، انتقاداتی از ادارات مهاجرت و ادغام در آلمان مطرح شده است. منتقدین می گویند که برای رسیدگی به درخواست های پناهندگی به اندازه کافی پرسونل باصلاحیت و آموزش دیده وجود ندارد.

مطالب ما را از طریق تلگرام به دست بیاورید! 

بر بنیاد یک گزارش جدید که شبکه اول تلویزیون عامه آلمان «آ ار دی» نشر کرده است، شانس قبولی متقاضیان پناهندگی در ۲۲ شعبه اداره مهاجرت و پناهندگی آلمان بسیار پایین‌تر از حد متوسط در سطح ملی است.

براساس این گزارش، در برخی از شعبه های اداره مهاجرت آلمان فدرال در برلین، شرق آلمان و بایرن، شانس دریافت پناهندگی «به طور قابل توجهی پایین تر» است و «برخی اوقات حتی  ۳۰ درصد کمتر از حد متوسط است». این در حالی است که کارمندان اداره مهاجرت باید از قوانین ملی پیروی کنند که مشخص کرده است پناهجویان تحت چه شرایطی مستحق دریافت پناهندگی و حفاظت هستند.

این گزارش براساس اطلاعات وزارت داخله در واکنش به درخواست حزب چپ تهیه شده است. اداره مهاجرت آلمان زیر اداره وزارت داخله است.

اولا یلپکه، کارشناس امور داخلی حزب چپ دراین باره گفت: «در برخی از مناطق آلمان، اداره مهاجرت با کمبودی های شدیدی روبرو است که منجر به رد تعداد زیادی از تقاضاهای پناهندگی می شود... همه آن هایی که به دنبال محافظت هستند، باید در سراسر آلمان فرصت های برابر داشته باشند». 

ساختار شعبه های ادارات مهاجرت و پناهندگی آلمان که به درخواست های پناهندگی رسیدگی می کنند، در ایالات مختلف آلمان متفاوت است و یلپکه در این زمینه به خصوص به ایالت بایرن اشاره کرد.

حکومت محافظه کار این ایالت تمایل زیادی به بستن ادارات کوچکتر و گشایش مراکز بزرگتر موسوم به «انکر» برای مهاجران داشت. پناهجویان از همان نخست در این مراکز جای داده می شوند و تا زمان رسیدگی به درخواست های پناهندگی شان، تایید آن و یا صدور حکم اخراج در آن جا باقی می مانند. همه این مراحل رسیدگی به درخواست پناهندگی در زیر یک سقف و در مرکز «انکر» انجام می شود.

یلپکه گفت: «این که در مراکز انکر میزان دریافت پاسخ مثبت به درخواست پناهندگی [در مقایسه با مناطق دیگر] بسیار پایین است، دلایل سیاسی دارد ... و این اردوگاه ها بالاخره باید بسته شوند».

کمترین میزان قبولی در آلمان شرق و بایرن

بر بنیاد تحقیقات شبکه اول تلویزیون عامه آلمان «آ ار دی»، پناهجویان  در شرق برلین، کمنیتس، دریسدن و چند شهر دیگر در شرق آلمان کمترین شانس دریافت پناهندگی را دارند. بیشتر پناهجویانی که به این خاطر دچار مشکل می شوند، از عراق، افغانستان، ترکیه، ایران و سومالیا هستند.

به طور مثال، میزان قبولی پناهجویان عراقی در سال ۲۰۱۹ در سراسر آلمان به طور متوسط ۵۳ درصد بود. اما  در شهر کمنیتس در شرق آلمان فقط ۳۲ درصد از تقاضاهای پناهندگی پناهجویان عراقی پذیرفته شده است. در شهر هالبرشتات نیز که در شرق آلمان موقعیت دارد، این رقم حتی از ۲۸ درصد هم کمتر است.  

این مساله در مورد پناهجویانی هم صدق می کند که از ترکیه به این جا آمده اند. این در حالی است که شرایط در ترکیه با توجه به مساله آزادی کردها در این کشور و دگراندیشان سیاسی به طور فزاینده ای رو به وخامت است.

میزان قبولی پناهجویان ترکیه در آلمان به طور متوسط ۵۰.۷ درصد است. اما در برلین شمار این دسته از پناهجویان که به درخواست پناهندگی شان پاسخ مثبت داده می شود، حتی از ۲۳ درصد هم کمتر است. میزان قبولی پناهجویان ترکیه در کمنیتس به ۲۰ درصد و در شهر هامبورگ که در شمال غرب آلمان موقعیت دارد به ۲۵ درصد می رسد.

وضعت مهاجران سومالیایی در ایالت بایرن از دیگران بدتر است. در سال ۲۰۱۹،  میزان قبولی پناهجویان سومالیایی در سراسر آلمان به ۶۷ درصد می رسید. به این ترتیب سومالیا از نظر میزان قبولی درخواست پناهندگی در آلمان در جایگاه نخست قرار داشت. اما در مراکز نگهداری پناهجویان در سیرندورف و شواینفورت در ایالت بایرن، میزان قبولی درخواست های پناهندگی مهاجران سومالیایی ۲۰ درصد کمتر از حد متوسط در سراسر آلمان بود.

اداره مهاجرت آلمان این گزارش را رد می کند

اداره مهاجرت و پناهندگی آلمان از چگونگی استخدام کارمندانش دفاع کرد و گفت: «همه کارمندان این اداره باید به طور یکسان آموزش ببینند و این پروسه آموزشی به طور متداوم به روز می شود».

اداره مهاجرت آلمان در ادامه به این اشاره کرد که مهاجران، حتی اگر از یک کشور باشند، «یک گروه ناهمگون» به شمار می آیند و برخی از آن ها شرایط دریافت پناهندگی را دارند و برخی دیگر مستحق آن نیستند.

به گفته اداره مهاجرت آلمان، در حالی که بسته ای از رهنمودها در سطح ملی وجود دارد، به کارمندان این اجازه داده می شود که براساس مصاحبه هایی که با پناهجویان انجام می دهند، خودشان تصمیم بگیرند.

اداره مهاجرت در ادامه گفت تحقیقات در شعبه های  مختلف نشان داده که فقط دو مرکز قوانین را نقض کرده اند و بیشتر پناهجویانی که از این بابت ضرر دیده اند از کشورهای نایجریا و اریتریا هستند. به گفته اداره مهاجرت تحقیقات در مورد این دو شعبه جریان دارد، اما نگفت که آن ها در کدام ایالت موقعیت دارند. 

«به شدت فاجعه بار»

برند مسوویچ، کارشناس حقوق بشر در سازمان غیردولتی «پرو ازول» به این اشاره کرد که «تحقیقات داخلی اداره مهاجرت مبهم و ناروشن است و آن ها نمی گویند که در مورد چه تحقیق می کنند و چرا». افزون بر این احتمال بازبینی مصاحبه های کارمندان اداره مهاجرت با پناهجویان وجود ندارد و به این ترتیب نمی توان احتمال تبعیض و یا سوال های بی ربط را بررسی کرد. 

مسوویچ در ادامه واکنش به موج مهاجرت سال ۲۰۱۵ را «بسیار فاجعه بار» خواند. به گفته او «سیاستمداران با سرعت کافی به سرازیری مهاجران واکنش نشان ندادند و نگذاشتند که اداره مهاجرت و سازمان های دیگر پرسونل مورد نیازشان را استخدام کنند. وقتی که این اجازه صادر شد، کارکنان جدید به سرعت مراحل آموزشی را پشت سر گذاشتند و یا اصلا آموزش ندیدند. اخیرا وضعیت اندکی بهتر شده است». 

مسوویچ گفت که براساس یک کار تحقیقاتی که توسط دانشگاه کنستانس در آلمان انجام شده، میان مناطقی که خارجی ستیزی در آن جا افزایش یافته و میزان اندک قبولی پناهجویان، ارتباط روشنی وجود دارد.

در برخی از شهرهای آلمان به شمول برلین، مهاجران باید پیش از طلوع خورشید در صف بایستند و امیدوار باشند که فرصت دیدار با کارمند مسئول رسیدگی به دوسیه شان را به دست بیاورند. متقاضیان پناهندگی ممکن است که ماه ها و یا حتی سال ها در حالت بی سرنوشتی بمانند. بدون این که حتی حق کار به آن ها داده شود و یا این که تقاضای پناهندگی شان مورد بازبینی قرار بگیرد.

به گفته مسوویچ، مسئولیت این مشکلات فقط متوجه اداره مهاجرت و پناهندگی آلمان نیست و سیاستمداران در برلین نیز مسئول هستند. این کارشناس امور پناهندگی گفت، بهتر است تا زمانی که مدیریت حکومت فدرال آلمان و اداره مهاجرت چاره ای می اندیشند به کیفیت آموزش بین فرهنگی رسیدگی شود و دامنه تحقیق راجع به احتمال تبعیض در طول مصاحبه های کاری با مهاجران گسترش یابد.

الیزابت شوماخر/ م. ا.