سانا مارین ۳۴ ساله چندی پیش از سوی حزب سوسیال دموکرات فنلند برای مقام نخست وزیری پیشنهاد شد. او به تاریخ دهم دسمبر ۲۰۱۹ از سوی پارلمان به عنوان نخست وزیر این کشور رای تایید گرفت که جوانترین صدر اعظم در جهان به شمار می‌رود.

جسیندا آردرن از سال ۲۰۱۷ به اینسو نخست وزیر نیوزیلند است. او به عمر ۳۷ سالگی به عنوان بیست و چهارمین نخست ویز این کشور به کار آغاز کرد. آردرن دومین نخست وزیر در جهان است که در دوره کاری اش کودک به دنیا آورده است. پیش از او بی‌نظیر بوتو، نخست وزیر اسبق پاکستان در زمان کارش مادر شده بود.

پس از کناره گیری ایوو مورالس از ریاست جمهوری بولیویا در امریکای لاتین، جنینه انیز ۵۲ ساله به عنوان رئیس جمهور این کشور به کار آغاز کرد. او پیش از آن ریاست مجلس سنا را بر عهده داشت و یک سیاستمدار جناح راست است.

سوفی ویلمز، وزیر پیشین مالیه بلجیم به روز ۲۷ ماه اکتوبر سال روان میلادی نخست وزیر این کشور انتخاب شد. او نخستین زنی است که در این کشور صدر اعظم شده است. این زن ۴۴ ساله فرانسوی زبان یک سیاستمدار میانه رو از حزب (ام آر) است.

شهروندان سلواکیا در ماه مارچ سال ۲۰۱۹ سوزانا چاپوتووا را رئیس جمهور این کشور انتخاب کردند. او نخستین زنی است که در این کشور به کرسی ریاست جمهوری رسیده است. او هنگام ادای سوگند وفاداری ۴۵ سال داشت. به این ترتیب او جوانترین رئیس جمهور در تاریخ سلواکیا به شمار می رود.

انگلا مرکل از سال ۲۰۰۵ تاکنون صدر اعظم آلمان است. او هنگام سوگند وفاداری نخستین دوره کاری اش ۵۱ سال داشت. مرکل نخستین زنی است که در آلمان به کرسی صدارت تکیه زده است. اکنون چهارمین و آخرین دوره کاری او است. زیرا او گفته است که برای بار پنجم خود را نامزد نخواهد کرد. دوره چهارم کاری مرکل در سال ۲۰۲۱ به پایان می‌رسد.

سهله ورک زودی ۶۹ ساله سفیر پیشین اتیوپیا است که از سوی پارلمان این کشور به حیث رئیس جمهور تعیین شد. رئیس جمهور در ایتوپیا نقش تشریفاتی دارد. ورک زودی نخستین زنی است که در این کشور به مقام ریاست جمهوری رسیده است. او پیش از این در مقام های بلند سازمان ملل متحد کار کرده است.

تسای اینگ-ون در ماه می سال ۲۰۱۶ نخستین رئیس جمهور زن در تایوان شد. او می خواهد که در انتخابات سال ۲۰۲۰ نیز سهم بگیرد. اینگ-ون همچنان رهبر حزب مترقی دموکراتیک تایوان است. او سیاست سختگیرانه ای در برابر چین اتخاذ کرده است.

در کشور ناروی هم یک زن نخست وزیر است. ایرنا سولبرگ در ماه اکتوبر سال ۲۰۱۳ نخست وزیر این کشور شد. او می گوید که علاقمند سیاست مارگرت تاچر، نخست وزیر پیشین بریتانیا است. ایرنا سولبرگ "ایرنای آهنین" نیز خطاب می شود؛ قسمی که به مارگرت تاچر " زن آهنین" خطاب می شد. سولبرگ دومین نخست وزیر زن در ناروی و از حزب محافظه کار است.

سارا کوگونلوا امادیلا ۵۴ ساله چهارمین نخست وزیر کشور نامیبیا است. او در سال ۲۰۱۵ بر کرسی نخست وزیری نشست. او در جوانی به سیرالئون کشور همسایه نامیبیا مهاجرت کرده بود. امادیلا قبل از بازگشت به کشورش در بخش اقتصاد در امریکا تحصیل کرده بود. نامبرده نخستین زنی است که در کشور نامیبیا به کرسی نخست وزیری رسیده است.

شیخ حسینه ۷۲ ساله مدت طولانی است که نخست وزیر بنگله دیش است. او دختر شیخ مجیب الرحمان، بنیانگذار این کشور است. شیخ حسینه از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ در فهرست صد زن تاثیرگذار جهان در مجله فوربز قرار داشت.

کولیندا گرابر كیتاروویچ ۵۱ ساله رئیس جمهور کرواسیا است. وی پیش از رسیدن به این مقام، مشاغل دولتی زیادی را در کارنامه خود داشته و سفیر کشورش نیز بوده است. کیتاروویچ در سال ۲۰۱۵ به عنوان جوانترین رئیس جمهور در تاریخ کشورش انتخاب شد.

مهاجرت اقلیت مسلمانان روهینگیا از ماه آگست سال گذشته از میانمار به سوی بنگله دیش آغاز شد. اکنون تقریباً یک میلیون مهاجر روهینگیا در بیش از سه کمپ بزرگ که به نام کمپ کوکس بازار شهرت یافته، زندگی می کنند.

میانمار بر اثر فشارهای بین المللی قبول کرد که مهاجرین اقلیت مسلمانان روهینگیا را از ماه جنوری به بعد اجازه برگشت به زادگاه شان می دهد. اما تا هنوز از این برگشت هیچ خبری نیست. روهینگیا ها در شرایط کنونی نمی خواهند برگردند. آنها ترس دارند که باردیگر مورد تعقیب و آزاد قرار گیرند.

برعکس تاهنوز مهاجرت مردم روهنیگیا به بنگله دیش متوقف نشده است. از آغاز سال ۲۰۱۸ به این سو شمار مهاجرین جدید ۱۱ هزار نفر بوده است. این خواهران و برادران خورد سال از فقدان مواد غذایی در زادگاه شان شکایت می کنند. آنها نمی توانستند از ترس سربازان میانمار، مخفیگاه خود در روستای محل زندگی شان در بنگله دیش را برای جستجوی غذا ترک کنند.

حکومت بنگله دیش اجازه داد که یک سرک ۲۰ کیلومتری به سوی کمپ اعمار شود تا به این وسیله سازمان های امدادی بین المللی و محلی بتوانند مهاجرین را برای آموزش در مکاتب، رساندن دوا ها، دستگاه های صحی و مواد غذایی مورد حمایت قرار دهند. این در حالی است که بنگله دیش با حدود ۱۶۵ میلیون جمعیت اش، خود نیزبا مشکلات کمبود مواد غذایی و فاجعه های طبیعی مواجه است.

مهاجرین روهنیگیا می خواهند متکی به خود باشند. این نوجوان چتری اش را ترمیم می کند. مهاجرین آموخته اند که به هر وسیله ای، به خود متکی باشند.

افزون برآن در این کمپ یک سیستم خاص اقتصادی ایجاد شده است. در بازارها، مواد غذایی و البسه تبادله می شود. این نوجوان روهنیگیایی نیز در بدل بلوتوث خبرهایی که در اینترنت گذاشته، پول به دست می آورد.

در اداره کردن کمپ نیز از مهاجرین مشوره خواهی می شود. این نماینده به اصطلاح "ماجی" شمار زیادی از امور خانواده ها در کمپ را سروسامان می دهد. به زودی قرار است که مهاجرین نماینده شان را که تا به حال توسط اردوی بنگله دیش انتخاب می شد، خود در یک رای گیری انتخاب کنند.

در این میان در زندگی مهاجرین نیز دلایلی برای خوشی به وجود آمده است. بعد از مسابقات جام جهانی فوتبال، این ورزش در میان نوجوانان مهاجر محبوبیت کسب کرده است. مسابقات فوتبال در سینماهای موقتی درکلبه هایی نمایش داده شدند. این جا و آنجا بیرق آلمان نیز به چشم می خورد.

اما متاسفانه باران های موسمی، ساکنان این کمپ، واقع در تپه ها را با خطرات جانی رو به رو کرده است . بیش از ۲۰۰ هزار مهاجر توسط بارش باران های شدید، کلبه هایشان تخریب وبی سرپناه شده اند.