تازه ترین آمار سازمان ملل متحد نشان می دهد که از آغاز سال جاری میلادی، بیش از 80 هزار نفر در داخل افغانستان به خاطر جنگ آواره شده اند.

سازمان عفو بین الملل نیز به تازگی گزارش داده است که شمار آوارگان داخلی در افغانستان به 1.2 میلیون تن رسیده و در وضعیت رقت باری زندکی می کنند.

تقریبا در حاشیه هر کلان شهر افغانستان و حتی در مناطق مرکزی شهرها اردوگاه های بیجاشدگان داخلی به چشم می خورد که از خیمه ها و خانه های گلی ساخته شده اند.

وضعیت در این خیمه ها اسفناک است و بیشتر از همه کودکان، زنان و کهنسالان از این وضعیت آسیب می بینند.

اکثر کودکان آوارگان داخلی به آموزش و پرورش دسترسی ندارند و مجبور هستند برای کمک به معیشت خانواده های شان کار کنند.

برخی از این کودکان به جمع آوری زباله های قابل بازیافت مشغول اند که به شدت به صحت شان ضرر می رساند.

برخی از این کودکان نیز در سرک های کلان شهرهای افغانستان دست به تکدی گری می زنند و با آسیب های اجتماعی گوناگونی مواجه می شوند.

وضعیت در کمپ های آوارگان داخلی از نظر صحی بسیار نگران کننده است. آب های ایستاده و فاضلاب این کمپ ها باعث به میان آمدن بیماری های خطرناکی می شود.

از سویی هم آوارگان در این کمپ ها به آب آشامیدنی صحی، تشناب و خدمات بهداشتی دسترسی ندارند که این خود نیز باعث افزایش بیماری ها میان آوارگان می شود.

سازمان های امدادرسان برای این آوارگان هرازگاهی کمک های غذایی، خدمات صحی و آموزشی فراهم می کنند، اما امکانات این برای آنها و حتی دولت هم فراهم نیست تا خدمات اساسی را برای آنان فراهم کنند.