کپتان نیلوفر رحمانی حالا 23 سال دارد و در نیروی هوایی افغانستان خدمت می کند. مجله آلمانی "بیلد" وی را به عنوان زیباترین پیلوت جهان معرفی کرده است.

نیلوفر رحمانی 18 ساله بود که به مکتب پیلوتی پیوست و پس از دو سال در سال 2012 به درجه "تورن" فارغ شد.

نیلوفر دوره های آموزشی فشرده ای را پیش برد. او اولین پرواز تک نفره اش را با یک هواپیمای سیسنا 182 چهار سیته امریکایی موفقانه انجام داد.

کپتان رحمانی حالا می تواند طیاره های جنگی و ترانسپورتی را به پرواز درآورد. رسانه های بین المللی از وی به عنوان اولین پیلوت زن طیاره های جنگی بعد از فروپاشی نظام طالبان در افغانستان ستایش کرده اند.

با اینکه وی به خاطر وظیفه اش با مشکلات زیادی در جامعه دست و پنجه نرم می کند، اما مصمم است که به کارش ادامه دهد.

نیلوفر رحمانی می خواهد زنان بیشتری را تشویق کند که به نیروهای هوایی کشورشان بپیوندند و توانایی شان را ثابت سازند.

کپتان نیلوفر رحمانی در اوایل سال 2015 "مدال بین المللی زن شجاع" را از وزارت خارجه امریکا به دست آورد.

وزارت خارجه ایالات متحده امریکا مدال شجاعت را در واشنگتن به وی سپرد.

شمار زنانی که در اردوی افغانستان خدمت می کنند هنوز هم بسیار کم است. اما زنان در قوای هوایی این کشور در سال های اخیر دست آوردهای زیادی داشته اند. صفیه فیروز که زمانی یک دختر افغان در مهاجرت بود، پس از فروپاشی رژیم طالبان، دومین پیلوت زن در اردوی افغانستان است که اجازه پرواز دارد.

کپتان صفیه فیروز با یک پیلوت دیگر ازدواج کرده که در قوای هوایی افغانستان وظیفه دارد. این زوج در یک بخش با هم کار می کنند.

این بانوی ۲۷ ساله حالا می تواند با طیاره های "سی ۲۰۸" ترانسپورتی قوای هوایی افغانستان نیز پرواز کند و نیروهای اردوی این کشور را در مبارزه با هراس افگنی حمایت نماید. وی برخی اوقات با همسرش در یک طیاره پرواز می کند.

این پیلوت جوان که دومین پیلوت زن در افغانستان می باشد، در مرکز آموزشی قوای هوایی در هرات ثبت نام کرد و در سال ۲۰۱۵ از آنجا فارغ شد. همراه با وی ۱۲ زن دیگر نیز در این مرکز آموزش دیدند.

سفیه فیروز و همسرش کپتان محمد جوان نجفی دو سال قبل با هم ازدواج کرده اند و یک دختر کوچک هشت ماهه به نام نرگس دارند.

در میان اردوی ۱۹۵ هزار نفری افغانستان، فقط ۱۸۰۰ زن خدمت می کنند. در این میان شماری در قوای هوایی وظیفه دارند. تنها دو پیلوت زن می توانند با طیاره های نظامی پرواز کنند که دومی اش کپتان سفیه فیروز می باشد.

کپتان نیلوفر رحمانی پس از ۳۰ سال، اولین پیلوت زن بود که در سال ۲۰۱۳ در قوای هوایی اردوی ملی افغانستان پرواز کرد و از این نیروها در میدان های نبرد حمایت نمود.

کپتان نیلوفر رحمانی در جریان جنگ در جبهات به نیروهای امنیتی افغان اکمالات رسانده و همچنان مسئولیت انتقال نیرو و زخمی ها و کشته های این نیروها را با طیاره به دوش داشته است.

اما زنان پیلوت سابق در افغانستان سرنوشت انوده باری را تجربه کرده اند. یکی از آنان جگرن شرمیلا است که به گفته خودش در هند و روسیه رشته انجینیری پرواز را خوانده و در اردوی افغانستان خدمت کرد؛ اما حالا در شهر قندهار گدایی می کند.

جگرن شرمیلا و شوهر معیوبش که زمانی دگروال بود، شب و روزشان را در غریبی و فقر سپری می کنند.