علاوه براین، مقاماتی که با این تلاش ها آشنائی دارند، می گویند که مشاور امنیت ملی هر ماه با طالبان صحبت هائی داشته است.

خبرگزاری اسوشیتید پرس اسنادی را دیده است که گفت و گوها بین مقامات افغانستان و رهبری طالبان را هم در پاکستان و هم در کشور قطر نشان می دهد که طالبان در آن دفتر  دارند.

در حالیکه مقامات افغانستان می گویند که هیچ یک از جوانب حاضر نبوده اند که این گفت و های صلح علنی شود. اسناد جزئیات مسائلی را نشان می دهند که مورد بحث قرار گرفته اند و اینها ظاهراً شامل اراده طالبان به قبول قانون اساسی افغانستان و انتخابات آینده می باشند.

یک مقام امنیتی ارشد افغانستان جرئیات یادداشت هایی را که از این گفت و گوها در یک کتابچه پوش چرمی سیاه گرفته بود، مرور نمود تا به فهرست «نکات گفت و گوهای طالبان» رسید.

این مقام امنیتی افغانستان به شرط عدم ذکر نامش صحبت می کرد، زیرا او اجازه نداشت در این مورد به رسانه ها چیزی بگوید. او گفت طالبان خواهان آوردن برخی تغییرات در قانون اساسی اند؛ هرچند این خواست را به طور مبرم مطرح نمی کنند. همچنان آن ها یک نظام اسلامی حکومت کردن در افغانستان را در خیال شان دارند.

به گفته این مقام در جمله خواست های طالبان اینها داخل اند:

-  آن ها تعلیم و تربیت برای پسران و دختران را در همه سطوح قبول دارند، اما خواهان جدایی جنسیتی می باشند. (یعنی برای هرکدام مکاتب جداگانه می خواهند.)

-  زنان می توانند در تمام ساحات استخدام شوند، به شمول امور دفاعی و قضایی، و آن ها می توانند در همه سطوح به مثابه قاضی کار کنند، به استثنای ستره محکمه. با اینهم طالبان خواهان تضمین هایی در قانون اساسی می باشند که یک زن نمی تواند رئیس جمهور گردد.

-  محاکم ویژه باید برگزار گردند تا هزاران موردی را بررسی کنند که ادعا می شود زمین ها توسط افراد ثروتمند و قدرتمند در دوران پساطالبان غصب شده اند. اکثر مالکان این زمین ها جنگسالاران پیشین اند که اکنون در حکومت می باشند. طالبان می خواهند این زمین ها به کسانی مسترد گردد که از آنها غصب شده است.

-  انتخابات می تواند پس از یک حکومت موقت مشتمل از کسانی تشکیل شود که کدام وابستگی به حکومت های گذشته نداشته باشد، تا به آن ها اجازه بدهد در اداره موقت خدمت کنند. طالبان می گویند همه جوانب می توانند ساحاتی را که اکنون در تصرف شان دارند تا زمان انتخابات در کنترول شان داشته باشند.

  استخبارات افغانستان در مورد تماس ها با طالبان کدام اظهارنظری نکرده است. آن مقاماتی که با موضوع این گفت و گوها آشنایی دارند، گفته اند که معصوم ستانکزی رئیس امنیت ملی افغانستان تقریباً هر روز با عباس ستانکزی رهبر طالبان که از خویشاوندان وی است، مکالمه تیلفونی دارد. این مقام نخواست ازوی نام برده شود، زیرا او اجازه نداشت با رسانه ها صحبت کند.

دفتر محمد حنیف اتمر مشاور امنیت ملی افغانستان، تقاضاها برای اظهارنظر در مورد تماس های وی با طالبان در دوحه پایتخت قطر را رد کرد.

اناتول لیوین پروفیسور در دانشگاه جورج تاون در قطر و مولف کتاب "پاکستان: یک کشور دشوار" گفت: «من مطمئنم که این ها شرایط صادقانه یی از سوی طالبان صاحب صلاحیت می باشند. البته در ساحاتی که آن ها تحت کنترول شان دارند، نتایج انتخابات را تعیین می کنند؛ زیرا من متغییرهای آن را از نزد یک سلسله افراد طالب و یا نزدیک به آن ها شنیده ام.»

او گفت که: اما راه مذاکرات صلح اساسی و علنی دشوار است. لیوین افزود: «قطع نظر از هر چیز دیگر، دشوار است که تصور نمود نخبگان موجود در کابل قدرت و پارتی بازی شان را به یک حکومت بیطرف تسلیم می کنند. البته این را در جایش بگذاریم که در آینده (حکومت) به طور اجتناب ناپذیری شامل طالبان خواهد بود.»

طالبان در سال ۱۹۹۶ بعد از برکنار نمودن آن مجاهدین مورد حمایت ایالات متحد امریکا به قدرت رسیدند که حکومت کمونیست افغانستان را شکست دادند. پس از آن، مجاهدین سلاح های شان را متوجه یکدیگر نمودند، هزارن نفر ملکی را کشتند و همه نواحی را در کابل پایتخت افغانستان ویران کردند. حاکمیت آن ها با فساد گسترده مشخص می گردد.

تحت رهبری طالبان، مقامات حکومتی یک تفسیر سرکوبگرانه از اسلام را تحمیل کردند که مانع تعلیم و تربیت دختران می گردید، زنان را از نیروی کار بیرون کشیدند و مجازات های خشنی مانند اعدام ها در ملاءعام و شلاق زدن را برقرار کردند، مشابه به آنچه که در عربستان سعودی، یگانه کشوری که طالبان را به رسمیت می شناخت، معمول است.  

پس از آنکه طالبان از جنگجویان القاعده یعنی کسانی حمایت کردند که حملات تروریستی ۱۱ سپتمبر ۲۰۰۱ را در ایالات متحد امریکا به راه انداختند، یک ائتلاف نظامی به رهبری ایالات متحد امریکا طالبان را از قدرت برانداخت، اما از آن زمان تا کنون، این جنگجویان شورشگری را علیه حکومت افغانستان به راه انداختند.

در هفته گذشته دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحد امریکا استراتژی جدیدی را برای افغانستان و آسیای جنوبی اعلام نمود. او گفت که نیروهای امریکایی با حمله به دشمنان،«درهم شکستن» القاعده، پیشگیری از حملات تروریستی علیه امریکایی ها و «نابود ساختن» گروه "دولت اسلامی" یا داعش که متحدانش در افغانستان جای پا باز کرده اند، برای پیروزی می جنگند.   

اما تعریف وی از پیروزی در افغانستان به طور واضحی متضمن شکست طالبان نیست. ترامپ گفت: «پس از اقدامات نظامی موثر، یک روز شاید ممکن باشد که یک راه حل سیاسی داشت که شامل عناصری از طالبان در افغانستان باشد.»

اگرچه ترامپ گفته است که اودر مورد شمار سربازان برای افغانستان چیزی نمی گوید، اما اشارت نموده است که پیشنهاد پنتاگون یا وزارت دفاع را برای اعزام حدود ۴۰۰۰ سرباز به افغانستان پذیرفته است که ۸۴۰۰ سرباز امریکایی موجود در افغانستان را تقویت کند. 

لیوین گفت که او امیدوار است جیمز ماتیس وزیردفاع و مک ماستر مشاور امنیت ملی ایالات متحد امریکا بتوانند از مجوز افزایش نیروها توسط ترامپ و همچنان تهدید یک افزایش حضور هند، «به مثابه طریقی برای آوردن طالبان به میز مذاکره» و استناد به نکاتی که خود طالبان اظهار داشته اند، به حیث نقطه آغاز برای مذاکرات استفاده کنند.

اما طالبان به اسوشیتیدپرس گفته اند که علاقه ای به گفت و گو ندارند. عبدالحکیم مجاهد یک عضو شورای عالی صلح افغانستان که در جریان حاکمیت طالبان به حیث نماینده شان در سازمان ملل متحد بود، گفته است که عدم اعتماد عمیقی در هردو جانب وجود دارد.

مجاهد همچنان گفته است که غیرمحتمل است که طالبان به مذاکرات بدون تضمین خروج احتمالی نیروهای خارجی بپردازند. او گفت: «آن ها از تقاضا برای خروج فوری فاصله گرفته اند، اما آن ها می خواهند با امریکایی ها در مورد تقسیم اوقات (خروج) مذاکره کنند.»

Rr/rsh (AP)