پس از حمله بر دو مسجد در شهر کرایستچرج زیلاند جدید به تاریخ ۱۵ مارچ سال ۲۰۱۹، حکومت زیلاند جدید سپس قانون داشتن اسلحه را سخت تر کرد. حکومت برنامه ای را به تصویب رساند تا مردم سلاح‌ های شان را در برابر جبران خسارت به پولیس تسلیم کنند، در غیر آن با مجازات تا پنج سال زندان مواجه می ‌‌شوند.

جاسیندا اردرن نخست وزیر زیلاند جدید که به دلیل جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس کرونا، مراسم یادبود از این روز را لغو کرد، یکسال قبل از امروز به دلیل شیوه برخوردش با این قضیه و همبستگی اش با مسلمان ها مورد ستایش و تقدیر قرار گرفت. او در روز های اول بعد از این حادثه با ابراز سپاسگزاری از جامعه مسلمانان کشورش گفت که "بادرنظرداشت نفرت و خشونت، دروازه های تان را به روی همه ما باز گذاشتید تا ما بتوانیم با شما عزاداری کنیم، با وجود آنکه شما هرگونه حقی برای ابراز خشم تان را داشتید."

مراسم بزرگداشت با مشارکت بین المللی برای امروز یکشنبه (۱۵ مارچ ۲۰۲۰) برنامه ریزی شده بود. به دلیل بحران ویروس کرونا، این مراسم لغو شد. درعوض، بزرگداشت از این روز در جمع کوچکتری صبح امروز یکشنبه (به وقت محلی) برگزار شد.

"چگونه این اتفاق افتاد؟" این سؤال بسیاری از شهروندان زیلاند جدید را به تاریخ ۱۵ مارچ ۲۰۱۹ شدیدا آزار داد. در روز جمعه که مساجد در سراسر دنیا مزدحم تر از دیگر روزهای هفته است، در شهر کرایستچرج نیز در آن زمان تعداد نمازگزاران بیشتر از هر روز دیگر بود. یک راستگرای افراطی ۲۸ ساله که در اصل از استرالیا بود بر دو مسجد در این شهر حمله برد و با تیراندازی ۵۱ نفر را به قتل رساند.

بسیاری از این انسان ها که قربانی شدند، غرق عبادت، سر به سجده و پشت به در ورودی بودند، که جان های شانرا از دست دادند.

در این روز "بی گناهی" زیلاند جدید، کشوری که جهان را خانه مشترک همه می داند، از بین رفت. این تیرانداز تنها جان ۵۱ انسان را نگرفت بلکه نشانه ای هم به هویت زیلاند جدید اصابت کرد. این کشور که در درجه اول به رگبی یا رگبی فوتبال، پشم، شیر و سرگرمی مشهور است، همواره به استقلال خود افتخار کرده است.
تاکنون چهار میلیون شهروند این کشور، اغلب از بزرگترین تهدیدهای جهان دور بوده اند. این امر همچنین در مورد موج ایدئولوژی های ناسیونالیستی، تفرقه افکنانه و پوپولیستی که بطور خاص در اروپا و ایالات متحده امریکا در حال اوج گرفتن هستند، صدق می کند.

اما حمله تروریستی کرایستچرج نشان داد که در زمان اتصالات دیجیتالی جهانی، زیلاند جدید نیز پناهگاه امنی نیست که دست نفرت و افراط گرایی نتواند به آن برسد. این فرد متهم که هنوز حکم نهایی در مورد اش صادر نشده است، دید نژادپرستانه اش را طی متنی قبل از حمله، از طریق آنلاین منتشر کرده بود.

در دوازده ماهی که از آن زمان می گذرد، زیلاند جدید باید خود را با ساختارها، هنجارهای اجتماعی و تنظیمات که این حمله را ممکن ساخته است، مصروف می ساخت. این زمان خوداندیشی ناراحت کننده و بحث برانگیز بود. اما خیلی آموزنده بود.

زیلاند جدید در گذشته مستعمره بریتانیا بود و یک تاریخ ظالمانه فرهنگی را تجربه کرده است. اما در سال ۲۰۲۰  زیلاند جدید به یک کشور چند فرهنگی تبدیل شده است.

بخش اعظم آن بر اساس سنت ها و ارزش هایی ساخته شده است که اغلب فضای کمی برای عقاید، ایده ها و سبک های زندگی دیگر باقی می گذارد. برای کسانی که در این کشور تازه هستند، زندگی در یک بهشت فرضی می تواند به معنی در تنهایی زندگی کردن باشد.

یک سال پس از حمله تروریستی کرایستچرچ، نهادهای قدرتمند کشور باید همچنان از خود بپرسند که چه مسئولیت های برای متوقف کردن افراط گرایی و ترویج نفرت دارند.
اما سؤال واقعی بسیار نزدیک به زندگی روزمره هر فرد این کشور است: چگونه می توان با تعصب در مکاتب، خانه ها، محل های کار و جوامع خود مقابله کرد؟ نه تنها دولت و عرضه کنندگان خدمات انترنتی باید با این چالش ها کنار بیایند و مقابله کنند، بلکه هر شهروند به طور انفرادی باید به این سوال بپردازد.
در ۱۵ مارچ ۲۰۱۹، این سوال در زیلاند جدید مطرح بود که "چگونه این امر اتفاق افتاد؟"
یک سال بعد اما این سوال مطرح است که "چگونه می توان اطمینان حاصل کرد که دیگر هرگز چنین اتفاقی نمی افتد."

nka, si (dpa, kna, casinader)