فرهنگ یاد آوری هر کشوری نظر به ملیت آنها از همدیگر تفاوت دارد. مثلاً حینی که در آلمان یاد آوری از جنگ با احساس گناه و شرم همراه است، متحدین جنگ جهانی اول با سرور، پیروزی شان را در این جنگ جشن می گیرند. مثلاً در بریتانیا افزون بر بنا های تاریخی که یاد آور این جنگ است، یک موزیم به نام "امپریال ور موزیم" در لندن بالافاصله بعد از جنگ نیز به همین هدف تاسیس شده است.

در بریتانیا از جنگ اول جهانی با عنوان "جنگ بزرگ" یاد می شود. و حالا دقیقاً در صدمین سالروز یاد آوری از این جنگ، بعد از چهار سال یک گالری به نام "جنگ بزرگ" در لندن گشایش یافته است.

مردم بریتانیا شیوه خاص خود شان را در برخورد با یاد آوری از جنگ ها دارند. به خصوص این امر در "امپریال ور موزیم" در جنوب لندن روشن می شود.

از تقریباً صد سال به این سو، در این جا از پیروزی تاریخی یاد آوری می شود. بعد از بازسازی وسیع، این موزیم در صدمین سالروز این جنگ بازگشایی شد. در این نمایشگاه، سعی شده است تا با کلیشه های معمول دوست داشتنی فرهنگ یاد آوری بریتانیا نیز وداع گفته شود. پاول کارنیش مسئول "امپریال ور موزیم" توضیح می دهد: «ما به این امر توجه می کنیم که امروز دیدگاه های تاریخی متوازن در باره تقصیر در جنگ ارایه شود. ما می خواهیم که آلمان را از زیر بار مسئولیت سبک دوش نکنیم، چون نقش بزرگی در جنگ داشته است، اما ما واضحاً می گوییم که همه قدرت های زمان 1914، با چشمان باز داخل جنگ شده اند. این تصادفی نبود و آنها به این مجبور نیز نبودند. همه ملت های سهم گیرنده، شامل جنگ شدند تا علاقمندی های ملی شان را تثبیت کنند.»

14 هزار ببینده تنها در آخر هفته اول از این نمایشگاه دیدن کردند و این نشان می دهد که علاقمندی جدیدی به جنگ اول جهانی اول ایجاد گردیده است. شمار قربانیان بریتانیا در جنگ اول جهانی دو برابر بیشتر از جنگ جهانی دوم علیه آلمان دوران نازی بوده است. باوجود آن یاد آوری از جنگ دوم جهانی قوی تر در آگاهی مردم ثبت شده است. پاول کارنیش در این باره می گوید: «در رابطه با جنگ اول جهانی، امروز مردم به روشنی نمی دانند که ما برای چه جنگ کرده ایم. بسیاری ها نیز نمی دانند که ما در این جنگ پیروز شدیم. در جنگ جهانی دوم با آلمان نازی، چهره دشمن بسیار واضح بود و به این دلیل نیز ساده تر است تا این جنگ را به عنوان یک جنگ مقدس صلیبی تلقی کرد و از آن یاد آوری کرد.»

یک نقش مهم در خاطره جمعی مردم بریتانیا را شاعران به اصطلاح جنگ مانند زیگفرید ساسون ایفا می کند که تجارب شان را از جبهه جنگ در قالب اشعار بیان کرده اند. تا امروز این اشعار در برنامه درسی در مکاتب بریتانیا شنیده می شود و بر تصور از جنگ اول جهانی تاثیر گذار هستند.

بریتانیا با غرور به پیروزی های نظامی شان نگاه می کند. اما در ارتباط با جنگ اول جهانی که صد سال از آن می گذرد، به نظر می رسد که آنها به آگاهی در مورد آن نیاز دارند.