در محل شرکت نساجی قدیمی سکیروگلو، در یک ساحه صنعتی بیرون از تیبز، یک مرکز پذیرش جدید برای پناهجویان با ظرفیت ۷۰۰ نفر در بهار سال گذشته ایجاد شد. تیبز، عمدتاً از خانواده های پناهجویان و افراد زیرسنی که از جزایر و معمولاً از لسبوس آمده اند، میزبانی می کند.

همان روز که ما از اردوگاهی تیبز دیدار کردیم، پناهجویان و مهاجرین برای دوره های کورس های زبان و ادغام ثبت نام شدند. افزون بر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان و آژانس بین المللی مهاجرت، سازمان های غیردولتی یونان مانند آرسیس برای همسبتگی با مردم در اینجا فعال هستند. پزشکان جهان کمک های اولیه صحی را فراهم می سازند. این اردوگاه مهاجرین از سوی حکومت محلی و اردوی کشور حمایت می شود.

پس از تیبز، توقف دومی مان ایلوناس در اتیکا بود، جایی که در نزدیکی مرکز آتن قرار دارد. این نخستین مرکز باز است که از پناهجویان میزبانی می کند. این مرکز در سال ۲۰۱۵، هنگامی که بحران پناهجویی به اوج خود رسید، به فعالیت آغاز کرد. برخلاف نخستین مرکز پذیرش و اقامت در جزایر دریای اژه، این مرکز از آغاز کار با وجود مشکلات، به عنوان الگو برای یونان بشمار می رفت.

بسیاری از پناهجویان و مهاجرین که از آن ها در ایلونا میزبانی شده، می خواهند که این جا را به مقصد مرکز وشمال اروپا و بیشتر آلمان ترک کنند. برای آنها کورس های انگلیسی و آلمانی فراهم شده است، همچنان برای کسانی که خواهان ماندن و مدغم شدن در جامعه یونان هستند، کورس های یونانی نیز فراهم گردیده است.

ورود گسترده پناهجویان در سال گذشته در بندر کاوالا، این شهر آرام شمالی را تکان داد. بسیاری از مردم برای دیدار از افراد تازه وارد شتافتند. در اینجا از این افراد که کشورهای شان را ترک کرده بودند، استقبال گردید. این عکس توسط خبرنگار جیورگوس کرانیکاس گرفته شده است.

داوطلبان و باشندگان شهر می گویند که اکثریت مردم با پناهجویان و مهاجران که از آنها در اردوگاه پیشین نظامی، در نزدیک شهر میزبانی می شود، هیچ گونه مشکلی ندارند. بسیاری از مردمی که کار می کنند، می خواهند کمک کنند. دسپینا سولکیدو و ایوی دراکونتی دو تن از این افراد هستند.

آغیه ایلنی، نهاد سابق برای کودکان که اندکی پس از جنگ جهانی دوم توسط ملکه فریدریکی ایجاد شد، به یک مرکز تازه اقامت برای پناهجویان و مهاجرین مبدل شده است. عمدتاً از خانواده های که در انتظار طی مراحل پرونده های الحاق شان می باشند و زمستان سرد را پیش رو دارند، میزبانی می شود.

در کمپ های مهاجرین، هرکس از خودش یک داستان برای گفتن دارد، اضطراب و سفر از بخش های جنگی سوریه، کوه های ترکیه و آب های اژه. امسه در یک مکتب حلب آموزگار بود. دخترش در انفجار بمب کشته شد. امسه در یونان در انتظار پذیرفته شدن پرونده الحاق خانوادگی اش است و همزمان داوطلبانه عربی تدریس می کند.

حتی در کنیتسا، در مرز با البانیا، برای پناهجویان عمدتاً از سوریه محل بودوباش فراهم شده است. بسیاری از آنها به دویچه وله گفتند که اینجا احساس مصئونیت و خوشی می کنند. اندریا پاپا اسپایغو شهردار کنیتسا به ما گفت که این شهر از گذشته مهاجرتی برخوردار است. در اوایل ۱۹۲۰ پناهجویان ارتدوکس یونانی از اقلیت آسیا و کاپادوکیه اینجا مسکن گزین شدند.

مرکز مسکن کنیتسا تقریباً از ۸۰ تن که به اصطلاح گروه های آسیب پذیر نامیده می شوند، میزبانی می کند. بسیاری از آنان در اینجا به گونه موقت زندگی می کنند؛ زیرا برای شان از قبل چراغ سبز نشان داده شده که یونان را ترک خواهند کرد. خانواده درویش از منطقه قمیشلی سوریه برای دست یافتن به یک آینده صلح آمیز برای کودکانش وطن را ترک کرد. آنها یک مقصد در فکر شان دارند: آلمان