براساس گزارش یونیسف، یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، در این میان ۲۴ میلیون نفر در افغانستان به کمکهای عاجل بشری وابسته اند. به قول این سازمان ۱۳ میلیون کودک شامل این افراد در معرض گرسنگی اند.
اعلانات بازرگانی
کریستیان شنایدر، مدیر عامل اداره آلمان سازمان یونیسف، در یک مصاحبه با روزنامه «پاساور نویه سایتونگ»، (شماره روز شنبه ۵ فبروری) با نقل از این گزارش افزود: «این کشور و مردم آن در یک فاجعه بشری به سر می برند.»
این نماینده صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد افزود که دلیل آن پیامد های شدید تغییرات آب و هوا و چهار دهه جنگ میباشد و افزون برآن جامعه بینالمللی بعد از به قدرت رسیدن طالبان افراطی، پولهای کمکی را منجمد کرده است: «قیمت مواد غذایی به صورت سرسام آوری بالا می رود، اقتصاد کشور به صورت روز افزون سیر نزولی دارد.»
شنایدر به این سؤال که چگونه امداگران تحت حاکمیت طالبان قرار دارند، جواب داد: «ما قبل از تغییر قدرت، در ولایات تحت کنترول طالبان، در موافقت با آنها نیز کار میکردیم تا کودکان را مورد حمایت قرار دهیم.»
او افزود که به این دلیل وضعیت کار یونیسف روشن است و طالبان در حال حاضر به امدادگران این امکان را میدهند تا فعالیت اش را گسترش بدهد: «ما میتوانیم به ولایاتی دسترسی داشته باشیم که قبلاً (راه آنها) به دلیل وضعیت امنیتی قطع بود. کمک ممکن است؛ در آلمان این موضوع اغلب روشن نیست.»
افزایش تعداد خانواده های افغان که فرزندان خود را می فروشند
با توجه به رکود اقتصادی در افغانستان، از بسیاری از مناطق این کشور خبرهایی به گوش می رسد که خانواده ها می خواهند فرزندان خود را بفروشند. یک مادر در قندهار می خواهد دخترانش را به خاطر نجات از گرسنگی مفرط بفروشد.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
شیما زنی ۵۵ ساله است که در ولایت قندهار افغانستان زندگی می کند. همسرش داوود که عضو نیروهای امنیتی حکومت سابق بود، در ۲۲ ماه نوامبر سال جاری در نبرد با طالبان کشته شد. پسرش محمود هم که عضو نیروهای امنیتی بود، هفت سال پیش ناپدید شد و تا امروز خبری از وی نیست.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
او که دو دختر خردسال دارد، در پی تسلط مجدد طالبان بر أفغانستان و رکود اقتصادی شدید، به خاطر فقر و درماندگی از گرسنگی شدید رنج می برد. در خانه ای کرایی زندگی می کند که أصلا مناسب بود و باش نیست. در بدل کرایه ماهانه سه هزار افغانی در خانه صاحب خانه اش تمیزکاری می کند. در آشپزخانه اش فقط چند تکه نان خشک و کمی پیاز و کچالو دیده می شود.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
شیما که از دیسک کمر رنج می برد، می خواهد خودش را نیز درمان کند، اما امیدی به زنده ماندن پس از عمل جراحی ندارد. او می گوید: «به خاطر این تصمیم دچار مشکلات روحی شدم. اما چاره ندارم. می خواهم پیش کسی باشند تا حداقل گرسنه نمانند.» او می خواهد دخترانش را هر کدام به قیمت ۳۰ هزار افغانی بفروشد.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
با اینهمه وی تلاش می کند دخترانش را به دوره های آمادگی برای مکتب بفرستند تا حداقل بتوانند از طریق آموزش مسیر زندگی شان را تغییر داده و از فقر و بدبختی بیرون شوند. شیما برای دریافت کمک همه دروازه ها را زد: «اما هیچ یکی از أقارب و نزدیکان به ما کمک نکردند.»
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
اما این مادر تنها به خاطر اینکه حداقل دخترانش از گرسنگی و ابتلا به سوءتغذیه در امان بمانند، تصمیم گرفته آنان را بفروشد و یا به کسی به فرزندی بدهد. با فرارسیدن زمستان، نگرانی این مادر تنها بیشتر می شود: «هر روز به کودکانم کچالوی جوش داده و یا نان خشک می دهم.» اما نکلا و مهتاب نمی خواهند از مادرشان جدا شوند و می گویند درس خوانده و به وی کمک می کنند.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
اکثرا دختران خردسال نسبت به پسران در أفغانستان زودتر به فروش می روند؛ چراکه دختران به کودک همسری مجبور می شوند، اما از پسران فقط برای کار در بیرون از خانه استفاده می شود. شیما برای دریافت اکرامیه شوهرش اقدام کرد، اما نه برای پسرش و نه هم برای شوهرش پولی پرداخت نشد. حالا با آمدن طالبان چنین چیزی ناممکن شده و شیما امیدش را از دست داده است.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
سازمان های حقوق بشری از افزایش فقر و تندگدستی و فروش کودکان در افغانستان ابراز نگرانی کرده اند. قطع کمک های بین المللی به افغانستان پس از تصرف قدرت توسط طالبان و عدم دسترسی آنان به منابع مالی بین المللی، أفغانستان را در آستانه یک "فاجعه انسانی" قرار داده است.