به گفته سازمان محیط زیست آلمان، فاصله بین آلمان تا مالدیف با هواپیما ۸ هزار کیلومتر است و تاثیر آن بر اقلیم برابر است با انتشار بیش از پنج تُن کاربن دی اکساید در قبال هرکدام از مسافران هواپیما. یک موتر با اندازه متوسط پس از پیمودن ۲۵ هزار کیلومتر به همان اندازه کاربن دی اکساید انتشار می دهد.

پرواز در ارتفاعات بالا تنها باعث انتشار کاربن دای اکساید نمی شود. بخار دنباله دار که هواپیماها از خود باقی می گذارند به ابرهای نازک و تیره ای تبدیل می شود که با توجه به موقعیت خورشید و سطح زمین، می توانند باعث گرمایش یا سرمای سطحی بشوند که بر فراز آن قرار دارند. نایتروجن اکسایدی که هواپیما انتشار می دهد، در افزایش گازهای گلخانه ای سهم دارد. این گازها به نوبه خود باعث گرمایش زمین می شوند.

زندگی روزمره ما، مثلا مصرف گوشت و پخت پز نیز باعث گرمایش زمین می شود. ما با استفاده از مرکز گرمی، برق، ماشین لباس شویی و پختن غذا باعث انتشار کاربن دای اکساید می شویم. سازمان محیط زیست آلمان برای محدودیت گرمایش زمین به ۱.۵ درجه سانتی گراد، توصیه می کند که هرآلمانی انتشار کاربن دای اکسای را به یک تُن محدود کند.

تردد هواپیماها فقط باعث صدمه زدن به اقلیم نمی شود، بلکه در سطح محلی نیز تاثیراتی دارد. به طور مثال صدای هواپیماهایی که در سطح پایین پرواز می کنند، خطر سکته قلبی را در میان مردم افزایش می دهد. کودکانی که در نزدیکی میدان های هوایی زندگی می کنند، مشکل تمرکز دارند و کیفیت هوا نیز به خاطر آلاینده هایی مانند نایتروجن اکساید صدمه می بیند.

دولت آلمان برای پرواز با هواپیما در مقایسه با دیگر امکانات حمل و نقل بیشترین میزان کمک دولتی (سوبسایدی) را در نظر گرفته است. در اتحادیه اروپا سوخت هواپیما از پرداخت مالیه معاف است. در آلمان پروازهای بیرون مرزی از پرداخت مالیه بر ارزش افزوده نیز معاف هستند. براساس جدیدترین آمار سازمان محیط زیست آلمان فدرال، حکومت این کشور در سال ۲۰۱۲ بیش از ۴.۷ میلیارد یورو درآمد مالیاتی را از دست داده است.

بودجه برای ساخت میدان های هوایی اغلب از مبلغ مالیات تامین می شود. میدان های هوایی اینگونه به طور غیرمستقیم با استفاده از کمک دولتی (سوبسایدی) تمویل می شوند. خطوط هوایی ارزان مانند رایان ایر به خاطر این که با پرداخت حداقل معاش به پرسونل شان از نظر مالی صرفه جویی کرده اند، به شدت مورد انتقاد قرار گرفتند.

تا به حال فقط حدود ۲۰ درصد از جمعیت جهانی پرواز کرده است. به گفته جنبش عدالت اقلیمی شمار اندکی از افرادی که ثروتمند و تحصیل کرده هستند، با استفاده از هواپیما باعث انتشار ۷۰ درصد از همه گازهای گلخانه ای می شوند که در پی پرواز ایجاد می شود.

در یک مشت خاک بیشتر از شمار انسان‌ها در روی زمین موجودات زنده زندگی می‌کنند. این موجودات زنده باعث می شوند که در لایه هوموس زمین مواد مغذی و آب ذخیره شود. پس از اقیانوس ها، خاک بزرگترین ذخیره کننده کاربن در روی زمین است. خاک بیشتر از مجموع همه جنگل ها کاربن ذخیره می کند.

شهرها در سراسر جهان در حال گسترش اند، زمین های زراعتی زیر سمنت و اسفالت ناپدید می شوند. تحت این سقف های مصنوعی، مایکرو اورگانیسم ها و موجودات کوچک زنده خفه می شوند. آب باران به جای اینکه در زمین جذب شود در جهات مختلف در روی زمین پراگنده می شود.

پوست ظریف زمین چون پوست انسان نیاز به حفاظت از اشعه خورشید، باد و سردی دارد. مناطق بزرگ می توانند خشک شوند، با شخم کردن، لایه نازک خاک در هم زده می شود و باد آن را با خود می برد.

استفاده بیش از حد از زمین از طریق قطع درختان جنگل ها، استفاده کود و چرای بیش از حد و بی رویه باعث می شود که مناطق کم آب به بیابان های خشک تبدیل شوند. عوامل محیطی مانند خشک سالی واکنش زنجیره ای را که انسان ها موجب گردیده اند، سرعت بیشتر می بخشند.

زمانی که قطرات باران های شدید در روی سمنت یا اسفالت به شدت برخورد می کند و هنگامی که برف ذوب شده در بستر رودخانه بدون این که جای کافی برای جریان پیدا کردن داشته باشد، سرازیر می شود، سپس سیل زمین های کشاورزی حاصل‌خیز را تخریب می کند.

در مناطق بزرگ زراعتی به منظور این که از کشتزارها بیشترین مفاد به دست بیاید به کود اضافی و استفاده مواد ضدآفت نیاز می رود. استفاده از کود به طور چشمگیری در حال افزایش است. حدود 40 درصد از سطح زمین در جهان در معرض خطر استفاده مواد ضد آفت قرار دارد.

در بندهای بزرگ مقدار زیادی از آب تبخیر می شود. به دلیل تغییرات اقلیمی در بعضی از مناطق جهان باران خیلی کم است، از این طریق خاک آب اش را از دست می دهد. نمک های محلول در آب بر روی سطح زمین باقی می ماند و خاک برای رشد مواد غذایی غیرقابل استفاده می گردد. از طرف دیگر نفوذ آب های بحر در بسیاری از مناطق ساحلی تبدیل به یک مشکل گردیده است.

مواد فاضله صنعتی و کیمیایی کارخانه ها، استفاده سلاح های جنگی و یا استفاده بیش از حد کود کیمیایی زمین را آلوده می سازد. وقتی یک بار زمین آلوده می شود، زدودن آسیب‌های آن خیلی دشوار و پرهزینه است. به قول منابع رسمی، در چین نزدیک به یک پنجم زمین های کشاورزی آلوده گردیده اند.

در استخراج مواد خام خاک زمین برداشته می شود. مثلاً در آلمان مناطقی که زغال سنگ دارد، زمین های زراعتی قربانی می شوند. بنابراین، زمین ها برای اهداف دیگری چون کشاورزی، شهرک سازی، ایجاد پارک های تفریحی و امثال این ها مورد استفاده قرار می گرند.

دو هزار سال دوام می کند تا طبیعت بتواند دوباره به ضخامت 10 سانتی متر خاک حاصل خیز ایجاد کند که در آن گیاهان رشد کنند و آب و مواد غذایی ذخیره شده بتواند. به منظور حفاظت از خاک های حاصل خیز در سراسر جهان، سازمان ملل متحد سال 2015 را "سال بین المللی خاک" اعلام کرده است.