مخالفت با مهاجرت

حزب بدیل برای آلمان (AFD) مطرح ترین حزب ضد مهاجرت در این کشور است. موفقیت های پیاپی این حزب در انتخابات ایالتی سال گذشته تا اندازه ای به خاطر ناراحتی شدید مردم از سیاست خوشامدگویی انگلا مرکل در برابر پناهجویان است. در سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۵ حدود یک و نیم میلیون مهاجر به آلمان آمدند که بیشتر آن ها از سوریه و کشورهای دیگر عربی هستند.

حزب بدیل برای آلمان خواهان مسدودیت مرزهای اتحادیه اروپا به روی مهاجران، ایجاد پُسته های کنترول هویت در امتداد مرزهای آلمان و تاسیس کمپ های اقامت اجباری در خارج از این کشور است، تا به این وسیله مهاجران اصلاَ به فکر ترک کشورشان به مقصد آلمان نیافتند.

این حزب خواهان اخراج فوری مهاجرانی است که تقاضای پناهندگی سیاسی شان رد شده و می خواهد خارجی ها را تشویق مالی کند تا به کشورشان بازگردند.

به عقیده حزب بدیل برای آلمان شمار اندکی از مهاجران که اجازه ماندن در آلمان را پیدا می کنند، متعهد به ادغام کامل در جامعه این کشور هستند. این حزب بر ارجحیت زبان آلمانی و فرهنگ سنتی این کشور تاکید دارد و این ایده را که اسلام بخشی از جامعه آلمان است، رد می کند.

مخالفت با اتحادیه اروپا

حزب بدیل برای آلمان در سال ۲۰۱۳ در واکنش به نجات کشورهای مقروض عضو اتحادیه اروپا مانند یونان تاسیس شد. بِرند لوکِه، یکی از بنیانگذاران این حزب، آن را «یک نوع جدید حزب خواند که نه به راست متمایل است و نه به چپ».

در انتخابات پارلمان فدرال سال ۲۰۱۳، این حزب نتوانست از مرز پنج درصد بگذرد و وارد پارلمان این کشور شود، اما در انتخابات پارلمانی اتحادیه اروپا که در سال ۲۰۱۴ برگزار شد، این حزب موفق شد، ۷،۱ درصد آرا را به دست آورد.

این نخستین موفقیت عمده انتخاباتی این حزب بود. این حزب ایده تشکیل «ایالات متحده اروپا را رد می کند» و می خواهد که ساختار اتحادیه اروپا که برای رسیدن به این هدف ایجاد شده، برچیده شده و یورو به عنوان پول رایج از میان برداشته شود.

عوام گرایان راست گرا

با وجود این که حزب بدیل برای آلمان بر خاستگاه غیرحزبی اش تاکید دارد، در حال حاضر به حزبی تبدیل شده که خط مشی به مراتب راستگرایانه تر از دو حزب خواهری دموکرات مسیحی آلمان (سی دی یو) و سوسیال مسیحی بایرن (سی اس یو) دارد. حزب بدیل برای آلمان برای راستگرایان افراطی و آن دسته از مردم که از وضعیت فعلی ناراضی هستند، جذابیت خاصی دارد.

بسیاری از آگاهان سیاسی سعی کرده اند درک کنند چگونه چنین حزبی راستگرایی می تواند در مدت نسبتا کوتاه شمار قابل توجهی طرفدار پیدا کند. برخی از کارشناسان «افراطی شدن قشر متوسط جامعه» را دلیل آن می دانند. این حزب به خصوص در شرق آلمان (که قبلا قلمروی جمهوری دموکراتیک آلمان بوده و توسط دولت های کمونیستی اداره می شده) از محبوبیت بالایی برخوردار است. 

بنا بر چندین کار تحقیقاتی، حزب بدیل برای آلمان شمار قابل توجهی از حامیان احزاب قدیمی و مشهور را به سوی خود جذب کرده است و در حال حاضر ۲۳ هزار عضو دارد.

بسیاری از مفسران سیاسی به این عقیده اند که صعود این حزب تا اندازه ای به موج موفقیت عوام گرایان (پوپولیست ها) در سطح بین المللی ارتباط دارد. به این ترتیب رای دهندگان در بریتانیای کبیر به بِرِیگزیت (خروج از اتحادیه اروپا) رای دادند و دونالد ترامپ در ایالات متحده امریکا بر مسند ریاست جمهوری نشست.

تغییر صحنه سیاسی

در نظرخواهی هایی که از رای دهندگان بالقوه سوال می شود: «اگر یکشنبه هفته آینده انتخابات برگزار می شد، شما به کی رای می دادید؟» حزب بدیل برای آلمان از ۸ تا ۱۵ درصد آرای فرضی را به خود اختصاص می دهد.

اما بسیاری از ناظران سیاسی فکر می کنند که میزان حمایت انتخاباتی از این حزب به مراتب بالاتر از این حد باشد. ظهور این حزب و موفقیت آن در جذب آرا، کار احزاب سیاسی دیگر را برای تشکیل ائتلاف اکثریت پارلمانی دشوارتر کرده است.

این وضعیت می تواند به ادامه حکمرانی ائتلاف بزرگ دو حزب دموکرات مسیحی (سی دی یو) با حزب سوسیال دموکرات آلمان (اس پی دی) در سطح فدرال بیانجامد. اما تشکیل یک اتحاد فدرال میان محافظه کاران و حزب سبزها غیرمحتمل نیست، گرچه که تا به حال سابقه نداشته است.

هیچکدام از احزاب قدیمی حاضر به همکاری با حزب بدیل برای آلمان برای تشکیل ائتلاف حکومتی نیست. در صورتی که نتایج نظرخواهی ها صحیح باشد، این عوام گرایان دست راستی پس از انتخابات پارلمانی بزرگترین نیروی اپوزیسیون در پارلمان این کشور خواهند بود.

نقش پررنگ در پارلمان های ایالتی

در حال حاضر حزب بدیل برای آلمان در همه سطوح سیاسی محلی حضور پررنگی دارد. این حزب در پارلمان های ۱۰ ایالت از ۱۶ ایالت آلمان فدرال نماینده دارد که همه ایالات شرق کشور شامل آن می شود.

در انتخاباتی که در ماه مارچ سال ۲۰۱۶ در ایالت زاکسِن – انهالت برگزار شد، این حزب۲۴،۳ درصد آرا را از آن خود ساخت. به این ترتیب سه حزب دموکرات مسیحی (سی دی یو)، سوسیال دموکرات (اس پی دی) و سبزها مجبور به تشکیل ائتلاف شدند. به خاطر آرای بیشتر حزب بدیل برای آلمان (آ اف دی) در انتخابات، هیچکدام از احزاب مذکور آرای کافی برای پوره کردن اکثریت پارلمانی به دست نیاوردند.

حزب بدیل برای آلمان در انتخابات ایالتی مِکلِنبورگ – فورپومَرن که در سپتمبر سال گذشته برگزار شد، ۲۰،۸ درصد آرا را به دست آورد و به این ترتیب از حزب دموکرات مسیحی انگلا مرکل پیشی گرفت. حوزه انتخاباتی انگلا مرکل در این ایالت است و نام صدراعظم آلمان در لیست نمایندگان پارلمان درج شده است.

سال گذشته، حزب بدیل برای آلمان حتی در برلین هم که گرایش های چپ دارد، ۱۴،۲ درصد آرا را از آن خود ساخت. در انتخابات ایالتی زارلَند که در اپریل سال روان برگزار شد، این حزب ۶،۲ درصد آرا را به دست آورد.

آیا حزب بدیل برای آلمان به ماوای جدید نئونازی ها تبدیل شده است؟

حزب بدیل برای آلمان (آ اف دی) در اظهارات رسمی اش می گوید که از دموکراسی مستقیم (مردم سالاری مستقیم)، تفکیک قوا و حاکمیت قانون حمایت می کند. اما منتقدین برخی از اعضای این حزب را به حمایت از افکار نئونازی ها و استفاده از زبان و اصطلاحات آن ها متهم می کنند.

برخی می گویند که این حزب می خواهد به قصد جذب افراطی های دست راستی تابوهایی را که در مخالفت با نازی ها در جامعه برقرار شده است،  درهم شکند. به طور مثال، بیورن هوکه، از رهبران محلی این حزب سخنرانی جنجال برانگیزی در شهر دریسدِن ایراد کرد. بسیاری می گویند که محتوای سخنرانی هوکه حمایت اش از ایده های ناسیونال سوسیالیستی (نازی ها) را ثابت می کند. هنوز معلوم نیست که این سیاستمدار جنجال برانگیز از حزب اخراج می شود یا نه. 

صعود حزب بدیل برای آلمان با سقوط احزاب راست تندرو مانند حزب دموکرات ملی آلمان (ان پی دی) همراه شده است. به هرحال وزیر داخله آلمان فدرال گفته است که اصول سیاسی و عملکرد حزب بدیل برای آلمان را مغایر با قانون اساسی نمی داند و نیازی نیست که این حزب توسط اداره فدرال محافظت از قانون اساسی یا استخبارات داخلی تحت نظر گرفته شود.

حمایت از خانواده

حزب بدیل برای آلمان خود را مدافع زندگی خانوادگی سنتی می داند (پدر، مادر و فرزندان آن ها) و نسبت به هرگونه دیگر از زندگی که از نظر آن ها مغایر با ارزش های سنتی باشد، نظری خصمانه دارد.

این حزب خواهان انجام یک سلسله اقدامات برای افزایش حمایت مالی از خانواده های سنتی است و از این جهت سیاست محافظه کارانه ای را تعقیب نمی کند. فراوکه پتری و بیورن هوکه که از سرشناس ترین و مجادله برانگیزترین شخصیت های این حزب هستند، به ترتیب پنج و چهار فرزند دارند.

مبارزات درون حزبی برای کسب کنترول

این حزب در عمر کوتاه چهارساله اش شاهد موارد متعددی از مبارزات درون حزبی بر سر سمت های بالا بوده است. بنیانگذاران آن که نسبتا میانه رو بودند، یا به حاشیه کشانده شده یا این که از حزب بیرون رانده شده اند.

در گردهمایی این حزب که به تاریخ ۴ جولای سال ۲۰۱۵ برگزار شد، برند لوکه (از بنیانگذاران حزب) در برابر فراوکه پتری و یورگ مویتن، مغلوب شد و این دو به عنوان سخنگویان حزب انتخاب شدند. پیروزی این دو تن به معنای تحول اساسی در خط مشی این حزب بود. اما کشیدگی ها میان دو جناح واقع گرا و ایده آلیست این حزب هنوز ادامه دارد.

فراوکه پتری در یک گردهمایی حزبی که در اواخر ماه اپریل سال روان برگزار شد، شکست سنگینی را متحمل شد. در این جلسه اعضای تندرو حزب موفق به تصویب استراتژی انتخاباتی شان شدند.

ارتباطات نگران کننده با پگیدا

از نظر عامه مردم حزب بدیل برای آلمان و جنبش اروپایی های میهن پرست علیه اسلامی شدن اروپا یا «پگیدا» ریشه های مشترک دارند. جنبش «پگیدا» در فواصل منظم در شهر دریسدن (که در شرق آلمان قرار دارد) تظاهرات می کند و در این مورد که حزب بدیل برای آلمان و جنبش «پگیدا» عقاید سیاسی مشابه و حامیان مشترک دارند، تردیدی وجود ندارد. اما پگیدا یک حزب نیست، بلکه حرکتی است که توسط گروهی از شهروندان آلمانی راه اندازی شده و حزب بدیل برای آلمان با نگرانی نظاره گر فعالیت های اعضای آن بوده است.

در ماه می سال ۲۰۱۶، رؤسای اجرایی حزب بدیل برای آلمان اعلام کردند که اعضای این حزب اجازه حضور در راهپیمایی های پگیدا را ندارند و اعضای پگیدا نیز نباید در گردهمایی های این حزب اشتراک کنند. برخی از اعضای دست راستی این حزب به شمول هوکه از این تصمیم انتقاد کرده اند.

حزبی که مطبوعات را دوست ندارد

رهبران حزب بدیل برای آلمان نسبت به رسانه های رسمی آلمان نگاهی خصمانه دارند و به آن ها اعتماد نمی کنند. از این نظر، آن ها به سیاستمداران عوامگرای دیگر مانند دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده امریکا و یا نایجل فراژ، رهبر سابق حزب (یوکیپ) و طرفدار برگزیت شباهت دارند.

این حزب اغلب از فرستنده های تلویزیونی و رادیویی رسمی آلمان (که هزینه اش ماهیانه توسط شهروندان این کشور تامین می شود) دوری می کنند و خبرنگاران معمولا اجازه شرکت در جلسات و گردهمایی های این حزب را ندارند. گزارشگرانی که سعی می کنند با مسئولان حزب تماس تیلفونی بگیرند، اغلب پیام از پیش ثبت شده ای را می شوند: «سعی کنید بعداَ دوباره تماس بگیرید».

چس جفرسون/ م. ا.