وزیرخان زدران دختر ۱۵ ساله اش زلیخا را در انجام کارخانگی مکتبش کمک می کند. زدران، که حالا در بولینگ گرین در ایالت کنتاکی ایالات متحده امریکا زندگی می کند، یکی از رهبران قومی در افغانستان بود که علیه طالبان می جنگید. این مرد ۴۱ ساله می گوید که امریکایی ها او و خانواده اش را نجات داده و در ماه آگست با هلیکوپتر به میدان هوایی انتقال دادند.

زدران و همسرش نورینا با فرزندان شان شیریخ می خورند. شهر بولینگ گرین از چهار دهه به این طرف پناهندگان بسیاری را از مناطق بحران زده جهان پذیرفته است. مهاجران نیز در تنوع و رونق اقتصادی این شهر ۷۲ هزار نفری سهم گرفته اند.

شش فرزند زدران آهنگ های انگلیسی را می آموزند، به کتابخانه می روند و در این تصویر در حال نوشتن نامه ای به «بابانوئل عزیز» دیده می شوند. پدر خانواده، که با کمک آژانس اسکان مجدد موسوم به «مرکز بین المللی» خانه ای پیدا کرده است، می گوید: «ما در بولینگ گرین بسییار خوشحال هستیم. مجتمع محلی نیز به ما کمک می کند تا با فرهنگ اینجا آشنا شویم.»

ثناءالله ۶ ساله در لباس سوپرمن با خواهر و برادرش، زهرا (۴ ساله) و سمیع الله (۱۳ ساله) روی صفحه تابلت بازی می کنند. حکومت ایالات متحده امریکا در حال حاضر بزرگترین تخلیه پناهجویان را انجام می دهد که پس از جنگ ویتنام سابقه نداشته است. از حدود ۷۵ هزار افغان، که قرار است در ایالات متحده امریکا مسکن گزین شوند، شهر بولینگ گرین در این ماه ها ۳۵۰ نفر آنها را می پذیرد.

این خانواده باید بیاموزد که زندگی به شیوه امریکایی چگونه است، چطور باید رانندگی کرد، کارت کریدت را چگونه می توان بدست آورد، و در هنگام نزدیک شدن یک توفان چه باید کرد. توفان های اخیر در سراسر کنتاکی، احساس امنیت افغان ها را متزلزل ساخته اند. زدران می گوید: «ما هرگز چنین توفانی را در افغانستان ندیده بودیم. اما خدا ما را نجات داد.»

سمیع الله ۱۳ ساله در آرامش تمام رشته های گل «خبر رسانک» را پف می کند. خانواده زدران خود را خوشبخت می دانند که در امنیت و در خانه ای با باغچه در جامعه ای زندگی می کنند که از آنها استقبال می شود و به آنها کمک می گردد. بولینگ گرین، یک مرکز کشاورزی و تولیدی است که مشاغل زیادی برای ساکنان جدید خود دارد.

خانواده زدران پشت میز صبحانه. بولینگ گرین به عنوان شهری شهرت دارد که به پناهندگان فرصت آن را میسر می سازد تا هویت خود را حفظ کنند و در عین حال امریکایی شوند. این شهر یک فضای محافظه کارانه اجتماعی دارد.

فرزندان زدران با سرعت خود را با فرهنگ جدید عیار می سازند. زلیخا در خانه به خواهران و برادران خود یک آهنگ انگلیسی را یاد می دهد. او می خواند: «What are you thankful for?» (از چه چیزی شکرگزار هستی؟)

دشتی در میان کوه های شرق افغانستان پر از صدها هزار نفر شده است. برخی ها در چادر و برخی دیگر در فضای باز زندگی می کنند؛ در میان انبوهی از وسایل نقلیه ای که توانستند از پاکستان به زور اسباب و اثاثیه ببرند. اردوگاه بزرگی که در گذرگاه مرزی تورخم با افغانستان ایجاد شده، واضح ترین نمونه جستجوی طولانی و دردناک افغان‌ ها برای یافتن خانه‌ ای با ثبات است.

یک زن مهاجر افغان از طریق مرز پاکستان با افغانستان در تورخم، به افغانستان باز می گردد. بسیاری از پناهجویان افغان اندکی قبل از پایان مهلت حکومت پاکستان برای کسانی که اسناد قانونی اقامت ندارند، وارد مرز تورخم شدند تا به کشور خود بازگردند. داستان های دردناکی از نحوه اخراج مهاجران افغان بیان می شود.

در کمپ خانواده های آواره داخلی در حومه کابل، رحمت پسر ۱۵ ساله در هوای سرد زمستان بر روی ویلچر نشسته است. در افغانستان، اقتصاد ویران شده از جنگ که تنها با کمک های مالی بین المللی پا برجا بود، اکنون در آستانه سقوط است. اخراج توده ای مهاجران افغان از ایران و پاکستان فشار را بر آوارگان داخلی این کشور نیز افزایش داده است.

خانواده‌ ای که مجبور به ترک خانه‌ شان در پاکستان شدند، با سوزاندن زباله‌ ها در اردوگاهی در حومه کابل خودشان را گرم می کنند. بسیاری از مهاجران برگشت کننده در کمپ های سراسر افغانستان زندگی می کنند و قادر به تهیه غذا یا هیزم کافی برای گرما در زمستان نیستند. بسیاری از این انسان ها آوارگان داخلی هستند.

علاوه بر جنگ و فقر در افغانستان، صدها هزار انسان نیز به خاطر تغییرات اقلیمی و عمدتا خشکسالی مجبور به ترک روستاهای شان شده و در نزدیکی کلان شهرهای افغانستان در اردوگاه های آوارگان داخلی مسکن گزیده اند. وضع حقوق بشری این انسان ها به شدت وخیم است.

مهاجر افغان در بیابان در کنار اردوگاهی در نزدیکی مرز پاکستان و افغانستان استراحت می کند. اخراج مهاجران افغان از پاکستان از ماه نوامبر ۲۰۲۳ آغاز شد. بسیاری از بازگشت کنندگان در افغانستان سرپناهی برای زندگی ندارند. برخی حتی هزینه رفتن تا ولایت مربوطه شان را هم ندارند.

در اردوگاهی که در نزدیکی مرز تورخم در افغانستان ایجاد شده، بسیاری ها در خیمه ها زندگی می کنند و بسیاری نیز هیچ سقفی بالای سرشان ندارند. خانواده ها شب و روزشان را در سرما در شرایطی می گذرانند که سقف شان آسمان و فرش شان زمین است.

بخش بزرگی از مهاجران اخراج شده و عودت کننده از پاکستان و ایران را زنان و کودکان تشکیل می دهند. سازمان جهانی صحت هشدار می دهد که میلیون ها کودک در افغانستان از سوءتغذیه رنج می برند.

فاطمه، دختری ۱۴ ساله از یک خانواده آواره داخلی در افغانستان در نزدیکی کابل، پایتخت این کشور مجبور شده است تن به ازدواج بدهد. سازمان های بین المللی دفاع از حقوق کودکان هشدار داده اند که این وضع می تواند بحرانی اجتماعی و انسانی را در افغانستان رقم بزند. افزایش کودک همسری یکی از مواردی است که در اردوگاه های آوارگان افغان افزایش یافته است.

شمیلا ۱۵ ساله، از یک خانواده آواره داخلی، در روز عروسی اش لباس عروسی خود را در حیاط خانه گلی تنظیم می کند و می گوید: «من چاره ای ندارم. اگر قبول نکنم، خانواده ام رنج می برد.» پدرش به دلیل فقر و بدهی مجبور شد او را در نوجوانی به عقد پسری در آورد. پدرش گفت: «شاید مجبور بودم، دخترم را به پیرمردی بدهم. حالا با پولی که از خانواده پسر گرفته ام می توانم بدهی ام را بپردازم و پسرم را درمان کنم.»

یک کودک آواره داخلی در نزدیکی یک اردوگاه آوارگان در حومه شهر کابل تکدی گری می کند. سازمان های حامی کودکان گفته اند که شرایط آوارگان داخلی و مهاجران اخراج شده باعث می شود کودکان در معرض کار اجباری و شاقه، بهره کشی غیرقانونی و سوء استفاده قرار گیرند.

پناهجویان در اردوگاه آوارگان در نزدیکی مرز تورخم با پاکستان منتظر دریافت کمک هستند. سازمان های بین المللی امدادرسان بارها از کمبود بودجه برای امدادرسانی به نیازمندان در افغانستان خبر داده اند. از زمانی که طالبان دوباره به قدرت رسیده اند، فقط بخشی از نیازمندان افغان حمایت های اندکی دریافت می کنند.

کودکان در مدرسه ای دینی در یک اردوگاه آوارگان در نزدیکی شهر هرات، تعلیم می بینند. طالبان از سوی جامعه جهانی تحریم شده اند و فشار اقتصادی این تحریم ها را مردم تحمل می کنند. این گروه از زمانی که در آگست ۲۰۲۱ دوباره قدرت را تصرف کرده تفسیر سختگیرانه خود از شریعت اسلامی را به عنوان قانون اجتماعی تطبیق می کند.

شماری از دختران در اردوگاه آوارگان داخلی در نزدیکی مرز تورخم در یک مدرسه دینی درس می خوانند. طالبان دوباره دختران و زنان را از حق تحصیل در مکاتب بالاتر از صنف ششم و دانشگاه ها منع کرده اند. این امر باعث خشم جامعه جهانی و مردم افغانستان شده است. طالبان گفته اند که زنان و دختران بدون درنظرداشت سن و سال می توانند در مدارس دینی درس بخوانند.

جنگجوی طالبان در حالی که پناهجویان افغان برای ثبت نام در اردوگاهی در نزدیکی مرز پاکستان در تورخم، صف کشیده اند، نگهبانی می‌ دهد. بر علاوه پاکستان، ایران نیز مهاجران افغان را به صورت توده ای بازداشت کرده و اخراج می کند. به گفته مقامات در ایران، تنها در یک ماه بیش از ۶۰ هزار مهاجر بدون مدرک افغان از این کشور به وطن شان اخراج شده اند.

گروهی از مردان جوان در خانه ای متروکه در شهر زرنج در نزدیکی مرز ایران منتظر عبور غیرقانونی به این کشور هستند. با وصف اینکه اخراج از ایران و پاکستان جریان دارد، اما هنوز هم بسیاری ها از افغانستان تحت حاکمیت طالبان فرار می کنند. مخصوصا فشار اقتصادی باعث شده که مهاجرت مردان جوان به امید یافتن کار به ایران افزایش یابد.

مردان جوان در خانه ویرانه ای در نزدیکی مرز با ایران در نیمروز منتظر هستند تا با استفاده از تاریکی شب از مرز عبور کنند. هر ماه هزاران نفر از این مسیر مرزی عبور می کنند تا در ایران کاری پیدا کرده و خانواده شان را در افغانستان از نظر مالی کمک کنند.

مهاجران افغان باید از یک دیوار مرزی بالا رفته و داخل خاک ایران شوند. اخراج توده ای مهاجران افغان از پاکستان اخیرا باعث شده که میزان مهاجرت نامنظم مردان جوان به ایران به صورت چشمگیری افزایش یابد. هرازگاهی مرزبانان ایرانی بر مهاجران شلیک می کنند و شماری از آنان در این مسیر جان می بازند.

در این گورستان در شهر رنج مرکز ولایت نیمروز، به گفته مردم محلی شمار زیادی از جوانانی دفن می شوند که در جریان تلاش برای عبور از مرز کشته شده و یا به هر دلیل دیگری جان می بازند. یکی از راه ها این است که مهاجران ابتدا باید از طریق مرز به پاکستان وارد شده و بعد به خاک ایران وارد شوند.