اکنون خانم اورزولا نولیس نامزد "جایزه سعی و تلاش متعهدانه" سال 2011 در آلمان است. در سال های اخیر تلاش های او برای ساخت مکتب در افغانستان به زندگی دوم اش بدل شده است.

خانم نولیس می گوید: «من خانواده بزرگی دارم. من پنج فرزند، سیزده نواسه و یک کواسه دارم. اما من زن ناامیدی نیستم که عاجلاً به وظیفه ای نیاز داشته باشد». اما اوزولا نولیس وظیفه اش را با چنان احساسی انجام می دهد که برایش به یک زندگی پر از جدیت دومی تبدیل شده است.

مادر دوم همکارانش

همکاران افغان نولیس از کارش قدرشناسی می کنند و او نیز خود را جزیی از آنها می داند و با افتخار می گوید: «بسیاری همکارانم مرا "ممه" یا مادر می گویند. همین که سال گذشته وداع می گفتم و از من پرسیدند که آیا در ماه اکتوبر دوباره بر می گردم، من به آنها گفتم که دیگر 87 ساله شده ام. می شود که مریض شوم. آنها به من گفتند: تو مریض نمی شوی. در اندخوی هر شب 30 هزار انسان ترا دعا می کنند».

برای خانم اورزولا نولیس آموزش و پرورش، بیش از هر چیز دیگر یک کار توسعه یی است. او می گوید: «تحمیل ارزش های غربی و دموکراسی برای یک کشور شرقی کار درستی نیست. به عوض آن من معتقدم که دختران و پسرانی که خواندن و نوشتن را فرا می گیرند می توانند مستقلانه فکر کنند که افغانستان چه آینده ای داشته باشد». بدین ترتیب نسلی که حامل تحولات آینده می شود رشد می یابد.

آموزش و پرورش به مثابه وظیفه مادام العمر

اورزولا نولیس در سال 1983 ضمن سفر به پاکستان برای نخستین بار تصمیم گرفت خود را وقف تعلیم و تربیت کند. او همراه با دخترش در آن روزگار از کمپ مهاجران در پشاور دیدار کرد. او در بازدید از یک مکتب دخترانه مهاجران و دیدار با شاگردان و معلمان زن، به زودی مجذوب آنها شد.

خانم نولیس می گوید: «برای من تکان دهنده بود که چگونه این اطفال احساس امتیاز و فضیلت می کنند و خواندن و نوشتن را فرا می گیرند». از آنجایی که این مکتب از نگاه مالی با مشکل رو به رو بود، اروزولا نولیس وعده نمود که همه سعی و تلاش اش را به خرج می دهد تا از آنها حمایت کند. اکنون سال ها بعد از آن روز او همزمان حامی 45 مکتب می باشد.

پیشرفت به برکت آموزش و پرورش

در شمال افغانستان اورزولا نولیس به احیای مجدد بسیاری مناطق پرداخته است. مردم این مناطق تنها درس نمی خوانند بلکه صاحب مشغله و کار نیز می گردند. در پهلوی تاسیس مکاتب، او کورس های آموزش حرفه برای کارگران صنایع دستی و معلمان تاسیس کرده است. او برای زنان آموزش خیاطی و مکاتب خانگی با کامپیوتر و کورس های انگلیسی به راه انداخته است. علاوه بر آن اتحادیه خانم نولیس شاگردان مکتب را برای شمولیت در دانشگاه آماده می سازد.

او می گوید: «مزارشریف، اندخوی، خان چارباغ، کرم کو و قرغان ... مناطقی اند که واقعاً رونق یافته اند. ما زیرساخت هایی را داریم که توسط آنها این امور آموزش پرورش به راه می افتند».

اورسلا نولیس، به پاس این خدماتش اکنون نامزد "جایزه سعی و تلاش متعهدانه" آلمان برای سال 2011 می باشد. در صورتی که وی برنده این جایزه شود، نصف پول همراه این جایزه یعنی ده هزار یورو را در امور خیریه مصرف می کند. چندی پیش رحمان قل نزدیک ترین همکارش به قتل رسید. اورزولا نولیس از این حادثه بسیار غمگین است و ده هزار یوروی جایزه اش را به خانواده رحمان قل می دهد.

با همه غمگینی، نولیس از این که نامزد این جایزه شده است خوش است. او می گوید: «نه تنها برای من بلکه وقتی که من فکر می کنم، این نوع مطرح شدن در امور عام المنفعه، برای پروژه های ما نیز کمک می کند».

اورزولا نولیس شاید به حمایت ضرورت داشته باشد. گرچه او ازنگاه صحی سالم است، اما می داند که تا ابد نمی تواند این کار را ادامه دهد. با این همه او به مبارزه اش ادامه می دهد . نولیس با خوش بینی می گوید: «من ادامه می دهم، من همیشه ادامه داده ام».

وصلت حسرت نظیمی / رسول رحیم

ویراستار: عارف فرهمند