آب کردن چربی‌ها با یاد و نام خدا
۱۳۸۷ دی ۱۶, دوشنبه
بر خلاف تصور، اینجا یک کلیسا یا یک انجمن مذهبی نیست. این نکته را می‌توان در همان نگاه اول از دیدن گرمکن‌های ورزشی متوجه شد که همه به تن کرده‌اند. ویکی توری، مربی ۴۵ ساله، با صورتی عرق کرده ورزشکاران را تشویق می‌کند: «دست نکشید، شما این کار را برای رضای خدای بزرگ انجام می‌دهید.» با گفتن این جمله، در کوتاه‌ترین زمان ممکن انرژی تازه‌ای به بدن همه تزریق شده و انگار نه انگار که تا لحظاتی پیش از گرفتگی ماهیچه‌های شکمشان گله می‌کردند. تمرین به خوبی به پایان می‌رسد.
اینجا سالن کوچک یک کلیسای باپتیستی واقع در شهر دالاس، در ایالت تگزاس آمریکاست. دو بار در هفته، افراد مذهبی ساکن این شهر به کلاس‌های "بدنسازی با ترانه‌های مذهبی سیاه پوستان" (Gospel Aerobic) که در این سالن جمع و جور برگزار می‌شود، می‌آیند تا به همراه دیگران ورزش کنند.
از نظر ویکی خدا می‌خواهد که بندگانش ورزش کنند: «در کتاب مقدس آمده است که روح مقدس در بدن‌های ما نهفته است و بدن ما در واقع پرستشگاه خداوند است. هر کس که از پرستشگاهش به خوبی مراقبت نکند، گناه کرده است.»
این صحنه در بسیاری از شهرهای آمریکا جریان دارد. بر اساس آمارهای منتشر شده در نشریه "نیوزویک" دست‌کم صد کلیسا در سرتاسر خاک این کشور برگزار کننده چنین کلاس‌هایی هستند که اکثریت بیشتر شرکت‌کنندگان‌شان را هم آفرو آمریکن‌ها (آمریکاییان آفریقایی تبار) تشکیل می‌دهند.
لاغری همراه با ترانه‌های مذهبی
شروع و پایان تمرین‌های ورزشی با خواندن دعا همراه می‌شود: «خداوندا برای این لحظه از تو سپاسگزاریم.» و سپس مربی سی‌دی موسیقی را درون ضبط صوت قرار می‌دهد. در عرض چند ثانیه آوای موسیقی مذهبی البته با ریتمی تند طنین‌انداز می‌شود. ویکی بار دیگر با صدای بلند و نفس بریده به شاگردانش نکته‌ای را گوشزد می‌کند: « خداوند را ستایش کنید!»
به گفته مربی با کمک گرفتن از مذهب، خیلی از کسانی که تا پیش از این اهل ورزش نبودند، حالا در تمام جلسه‌ها حضور دارند و برای نمونه خانواده سه نفری وندرسون براون را مثال می‌زند؛ کلارا و همسرش رابن که همراه با دختر ۱۷ ساله‌اشان به این کلاس‌ها می‌آیند.
برای کلارا هیچ چیزی گوشنواز‌تر از موسیقی مذهبی‌ای نیست که در این جا پخش می‌شود: «به نظر من موسیقی‌ای که در سالن‌های ورزشی پخش می‌شوند، ترسناک است. همین آهنگ‌های مذهبی که با آنها ورزش می‌کنم به تنهایی من را روی فرم نگه می‌دارند.» و به یمن همین ترانه‌ها او به گفته خودش تا به اینجا هفت کیلو از وزنش را کم کرده است.
سازمان‌های بهداشتی در آمریکا گزارش می‌دهند که ۶۵ درصد مردم این کشور اضافه وزن دارند که شمار زیادی از این افراد را آفرو امریکن‌ها تشکیل می‌دهند. ۸۰ درصد از آنها "بسیار چاق" هستند و نزدیک به پنجاه درصد هم دچار چاقی افراطی‌اند.
تأسیس ورزشگاه، فرمان الهی
«خدا من را راهنمایی کرد.» این جمله را اورلاندو هاینز در حالی‌که دور تا دورش را دستگاه‌های بدنسازی پر کرده‌اند، می‌گوید؛ مرد ۴۵ ساله‌ای که سابقا سرباز بوده است و حالا مدیر یک سالن ورزشی در شهر کارولینای جنوبی. اورلاندو می‌گوید :«خدا به من گفت: تو یک سالن ورزشی مسیحی را افتتاح خواهی کرد.» پس او گوش به فرمان الهی می‌سپارد و در سال ۲۰۰۶ آن را در قالب افتتاح یک سالن ورزشی ۳۷۰ مترمربعی، واقع در یک مرکز خرید تجاری، به مرحله اجرا در می‌آورد.
اینجا چه ژیمناستیک باشد، چه کیک بوکسینگ (Kickboxing)، نکته ثابت این است که همیشه قبل از هر تمرینی دعا خوانده می‌شود و آوای "او خدایی ویژه است، هاللویا!" همراه تمامی ورزش‌هاست.
البته مؤمنان ورزشکار باید حواسشان باشد تا یکی از قانون‌های مهم این سالن ورزشی را نشکنند؛ و آن هم مقررات ویژه و سخت لباس پوشیدن است. به گفته مدیر، در این مکان پوشیدن لباس‌های تنگ ورزشی مجاز نیست و ناف‌ها هم می‌بایست در زیر لباس‌ها پنهان باشند!
همه مربیانی که در این ورزشگاه کوچک کار میکنند، جزء آن دسته از کسانی هستند که کلیسای روزهای یک شنبه‌اشان ترک نمی‌شود. برای همین هم ورزش در این روزها جایی در برنامه روزانه ندارد و سالن تعطیل است.
اورلاندو به عنوان یک مسیحی وظیفه خود می‌داند که از مرگ هم‌کیشانش بر اثر چاقی بیش از اندازه، جلوگیری کند. وزن همه با دقت تمام در کتابچه ورزشگاه ثبت می‌شود و هر هفته مراسم وزن‌کشی برپاست. هر گرم چربی که آب شده باشد، ورزشگاه را غرق در تشویق می‌کند!
این موضوع که تا چه اندازه چنین ورزشگاه‌هایی در آمریکا تبدیل به جزء ثابتی از صحنه ورزش این کشور خواهند شد، پرسشی است بی پاسخ. در برخی از کلیساها علیرغم شروع طوفانی، بعد از مدتی این کلاس‌ها از رونق افتاده و در نهایت لغو شده است. با این همه اورلاندو اطمینان کامل دارد که روش کاری‌اش در طول زمان جای خود را باز خواهد کرد. دلیل چنین تصوری هم این است که به اعتقاد او در یک ورزشگاه مذهبی ورزش کردن به مردم لذت بیشتری را هدیه می‌کند. او این جمله را چاشنی باورش می‌کند: «اینجا مردم عشق مسیح را حس میکنند.»