ليلا اسفندياری كجوری راد در سال ۱۳۴۹ در تهران زاده شد و در خانواده توانگر و سخت باورمندی رشد كرد اما تعصب را هرگز برنتافت.

۱۸ ساله بود كه دبيرستان را به پايان رساند و می‌خواست حقوق بخواند:

"برای دانشگاه كه انتخاب رشته می‌كردم، پرستاری یا وكالت را دوست داشتم اما پدرم نگذاشت. گفت میكروبیولوژی خوب است چون می‌روی آزمایشگاه و كسی با تو كاری ندارد". اما برای وكالت باید خیلی پررو باشی".

۲۳ ساله بود كه از دانشگاه شهسوار كارشناسی بيولوژی گرفت و با خواهر و مادرش به تهران بازگشت اما چون می‌خواست آزاد و مستقل زندگی كند، پدرش او را طرد كرد و به آغوش خانواده راه نداد.

او نخست در يك كارخانه توليد دستمال كاغذی كار كرد تا اينكه در "بيمارستان آبان" مشغول كار شد.

۳۰ ساله بود كه نخست به صورت تفريحی به كوهنوردی پرداخت و ۳۱ ساله بود كه قله توچال را پيمود و يك سال پس از آن به كرمانشاه رفت و اولين غارنورد زن ايرانی بود كه "پراو"، ژرفترين غار ايران، را درنورديد.

۳۷ ساله بود كه برای پيمايش "ورونيكا"، ژرفترين غار جهان در سوچی روسيه، به آنجا رفت ولی پليس روسيه او را به آبخازيا محل غار راه نداد.

۳۸ ساله بود كه نخستين بار يك قله بالای ۸۰۰۰ متری را پيمود ولی چون كار او از سوی فدراسيون كوهنوردی ايران پذيرفته نشد، برای ادامه كار مجبور شد از بيمارستان كناره‌گيری كند و خانه اش را بفروشد.

۳۹ ساله بود كه دشوارترين قله جهان "كِی ۲"  در پاكستان را پيمود ولی كارش به علت شرايط نامناسب جوی ناتمام ماند:

"وقتی شروع كردم، كوله‌پشتی هم نداشتم. كفش و كیف كوهنوردی را قرض می‌گرفتم و لباس كوهنوردی را از تاناكورا (اجناس بنجل و دست چندم) می‌خریدم. گاهی كه از صعودهایم برمی‌گشتم، پول كافی برای تردد نداشتم و خیلی وقت‌ها پس از صعود، نمی‌توانستم یك فنجان چای بخرم. اما نخواستم ايست كنم. حالا من اینجا هستم چون زن ایرانی می‌تواند".

فدراسيون ورزشی ايران تنها به اين خاطر كه او از معترضان به تحريف انتخابات رياست جمهوری در سال ۱۳۸۸ بود و در يك گفتگوی تلويزيونی بی روسری شركت كرد، تنها پس از مرگش او را گرامی داشت.

آخرين پيروزی او پيمايش كامل قله "گاشِربروم ۲" به بلندی ۸۰۳۴ متر بود، اما ۱۵ دقيقه پس از صعود به هنگام بازگشت ۴۰۰ متر فرولغزيد:

"اگر افتادم، بگذارید بمانم. میخواهم "بام جهان" آرامگاه ابدی‌ام باشد".

ليلا اسفندياری در ۴۰ سالگی در پاكستان درگذشت.